دکتر اوا مایر توانسته است به لطف دستاوردش در درمان بیماری های سطح چشم با استفاده از سلول های بنیادی فولیکول مو، برنده جایزه پژوهشگر جوان مجله Stem cells شود.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از Stem-cells-news، این جایزه 10 هزار دلاری سالانه به جوان ترین پژوهشگری اعطا می شود که در این مجله مقاله چاپ می کنند. دکتر اوا مایر که از محققین دانشگاه ارلانگن-نومبرگ است این جایزه را به دلیل تحقیقاتش در درمان نقصان سلول های بنیادی لیمبال(LSCD) بدست آورد که بیماری است که منجر به تیرگی قرنیه می شود و وی توانسته است با استفاده از سلول های بنیادی مشتق از فولیکول مو این مشکل را حل کند.
در حال حاضر، درمان LSCD روی بدست آوردن سلول های لیمبال از چشم سالم بیمار یا بافت جسد فوکوس کرده است. اما دکتر مایر توانسته است از پتانسیل سلول های بنیادی بدست آمده از فولیکول های مو برای بازسازی بافت آسیب چشم بیمار مبتلا به LSCD استفاده کند. وی نشان داده است که سلول های بنیادی مشتق از فولیکول مو در یک ریز محیط صحیح قادر به تمایز به سلول های مناسب هستند و در این مطالعه نیز این سلول ها توانستند به سلول های اپی تلیالی قرنیه تمایز یابند. پیوند سلول های بنیادی فولیکول مو به چشم موش ها موجب شد که بیش از 80 درصد این سلول ها به سلول های اپی تلیالی قرنیه تمایز یابند که نشان دهنده پتانسیل درمانی بالای این سلول ها بود. به عقیده دکتر مایر، سلول های بنیادی مشتق از فولیکول مو می توانند منبع سلولی اتولوگ مناسبی برای درمان آسیب های چشمی باشند.

[*]موضوع دوم در گروه 2a فاکتور بهبود 25 حرف (5 خط در نمودار چشم) در 60 روز پس از دریافت درمان نشان داده شده است. پیش از این، این موضوع در 18 روز بهبود یافته با 15 حرف بود.
موضوع سوم در گروه دوم فاز بهبودی 23 حرف (بیش از 4 خط در نمودار چشم) در 60 روز پس از دریافت درمان نشان داده است. پیش از این، این موضوع در 18 روز بهبودی 14 حرف داشت.
بیماران در گروه فاز 2a دید بهتری از بیماران در گروه فاز 1 داشتند. افرادی که در فاز 1 قرار داشتند، عمدتا بر روی ایمنی درمان تمرکز کرده بودند، که پیشرفت بینایی را تجربه نکردند./
[*]-مترجم وگردآورنده:محسن سروش

موسسه حمایتی ایرانسرنورتهران-رتیناایران که با استعانت از خداوند منان در سال ۱۳۹۶ با مجوز رسمی از سازمان بهزیستی کشور و تحت شماره ثبتی 41481 ، رسماً با شخصیت حقوقی مستقل، غیر دولتی، غیر انتفاعی که  جهت کسب رضایت خداوند متعال و با احترام به  قوانین و مقررات و ارزش های جامعه در کلیه فعالیتها مورد هدف و ضمن بکارگیری خردمندانه‌ منابع درهرمکان مقتضی و با استفاده ازمناسب‌ترین خطی مشی ها ، اهداف و چشم انداز خود را بدین گونه اعلام می نماید، که با گرایش های علمی، پژوهشی، مشاوره، بهداشتی، اجتماعی، فرهنگی وهنری، آموزشی، و بشردوستانه و بر اساس قانونمندی و رعایت چارچوب قوانین و مفاد آیین نامه های اجرایی فعالیت و تاسیس گردید.این  NGO یک موسسه غیردولتی و غیرانتفاعی است که نه وابسته به دولت است و نه اثری از حاکمیت درون آن پیدا می شود و نه بودجه ای از دولت دریافت می کند این موسسه درحالی که داوطلبانه وخودجوش و توسط اشخاصی متخصص وکارشناس با تحصیلات عالیه و با توجه به نیاز جامعه بیمارودردمند در زمینه های ذیل تاسیس گردیده است.

- موضوع فعالیت های این موسسه:همچنین لازم به توضیح می باشد باتوجه به اینکه حـــدود صدها هزار نفر درکشور به بیماری چشمی شبکیه مبتلا می باشند که نوعی معلولیت محسوب می گردد.این موسسه که قبل ازتاسیس اش ازسال1390 فعالیت غیررسمی خود را آغاز وطی چندسال گذشته باتلاش واقدامات موثر، درگام اولیه نسبت به شناسایی و ساماندهی این بیماران در سطح کشور اقدام که پس از ارتباط با آنها چه به شکل حضوری و چه از طریق مکالمات تلفنی ، ایمیل و... توانست ارتباط تنگاتنگی با این عزیزان برقــرار و عـــده ای را که کم بضاعت بودند از طریق ارتباط با خیرّین نسبت به پرداخت مستمری ماهیانه جهت هزینه ماهیانه ، کمک تحصیلی ، مخارج پزشکی و سایرنیازهای آنها اقدام نماید و با این گروه از بیماران که دچاراین نقص ژنتیکی می باشند در جامعه با هدف توانمندسازی و ارتقای سطح روحیه مثبت در افراد دارای این بیماری ارتباط برقرار نماید.

زیست شناسان IUPUI سلول های گانگلیون شبکیه مشتق از سلول های بنیادی پرتوان انسانی(hPSC-RGCs) را در آزمایشگاه رشد داده اند و راهی را برای ایجاد مدل های بالغ تری که بتوانند ریز محیط شبکیه انسانی را شبیه سازی کنند، فراهم آورده اند.

به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از Sciencedaily، با هم کشتی hPSC-RGCها و آستروسیت ها، محققین توانسته اند سلول هایی را تولید کنند که بیش از همیشه به سلول های گانگلیونی شبکیه(RGCs) شبیه هستند و می توانند برای مطالعه بیماری هایی مانند گلوکوم استفاده شوند.

جیسون میر و همکارانش در IUPUI از ارگانوئیدهای شبکیه مشتق از سلول های بنیادی پرتوان انسانی برای درک بهتر تکوین و بلوغ سلول های گانگلیونی شبکیه استفاده کرده اند. این سلول ها اطلاعات بینایی را به مغز منتقل می کنند و زمانی که این ارتباط تخریب شود، فرد بینایی اش را از دست می دهد. اما سلول های گانگلیونی شبکیه به تنهایی در شبکیه وجود ندارند و عمل نمی کنند، سلول های استروسیتی نیز برای حمایت و هدایت این سلول ها حیاتی هستند. این آستروسیت ها در پیرامون سلول های گانگلیونی شبکیه و در سراسر مسیر عصب اپتیک به مغز وجود دارند و نقش مهمی را در تکوین و عملکرد سلول های گانگلیونی شبکیه بازی می کنند.

مطالعه صورت گرفته بوسیله جیسون میر و همکارانش نشان داد که آستروسیت ها موجب تمایز هر چه بهتر سلول های بنیادی پرتوان انسانی به سلول های گانگلیونی شبکیه می شوند و موجب می شوند که این سلول ها، عملکردی شبیه آن چه داشته باشند که سلول های گانگلیونی بالغ انتظار می رود. سلول های گانگلیونی شبکیه،‌ اولین سلول هایی هستند که بوسیله گلوکوم آسیب می بینند  و به عقیده محققین می توان از hPSC-RGCها برای ایجاد مدلی مناسب برای مطالعه گلوکوم و ... استفاده کرد.

با استفاده از یک درمان مبتنی بر سلول های بنیادی مختص بیماران، محققین انستیتو ملی چشم(NEI) نابینایی را در مدل های جانوری "آتروفی جغرافیایی" مهار کرده اند. آتروفی جغرافیایی، یک شکل خشک از تخریب ماکولای وابسته به سن است. این امر دلیل اصلی نابینایی در بین افراد 65 سال به بالا است.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از medicalxpress، پروتکل های تثبیت شده بوسیله مجموعه مطالعات جانوری می توانند گامی به سمت کارآزمایی های بالینی انسانی برای درمان افراد مبتلا به آتروفی جغرافیایی باشند که تاکنون درمانی برای آن ها وجود نداشته است.

این درمان شامل گرفتن سلول های خونی بیماران و تبدیل آن ها به iPSCها است که می توانند به هر نوع سلولی در بدن تبدیل شوند. سلول های iPS برای تبدیل شدن به سلول های اپی تلیالی رنگ دانه دار(RPE) شبکیه برنامه ریزی شدند. این سلول های اپی تلیالی رنگ دانه دار، سلول هایی هستند که به صورت زودهنگام در مرحله آتروفی جغرافیایی تخریب ماکولا می میرند.

سلول های RPE، گیرنده های نوری را تغذیه می کنند. در آتروفی جغرافیایی، زمانی که سلول های RPE می میرند، گیرنده های نوری نیز در نهایت می میرند و این منجر به نابینایی می شود. در این مطالعه جدید محققین سعی داشته اند از RPE مشتق از iPSC برای جایگزینی RPE‌در حال مرگ و حفظ سایر گیرنده های نوری استفاده کنند.

در این رویکرد، EPEهای مشتق از iPSCها روی صفحات کوچکی به ضخامت یک سلول کشت شدند که ساختار طبیعی آن ها درون چشم را شبیه سازی می کرد. این تک لایه EPEهای مشتق از iPSCها روی داربست زیست تخریب پذیر طراحی شده برای پیشبرد یکپارچه سازی سلول ها به درون شبکیه رشد یافتند. این رویکرد در مدل های رتی و خوکی تست شدند و ده هفته بعد از این که تکه های EPEهای مشتق از iPSCها به درون شبکیه های جانوری ایمپلنت شد، مطالعات تصویربرداری ثابت کرد که سلول های تولید شده در آزمایشگاه با شبکیه جانور ادغام شد. این سلول های پیوندی به طور مناسبی عملکرد داشتند. رنگ آمیزی های ایمنی ثابت کرد که EPEهای مشتق از iPSCها ژن RPE65 را بیان کردند که نشان می دهد سلول های تولید شده در آزمایشگاه به مرحله ای حیاتی از بلوغ لازم برای حفظ سلامت گیرنده های نوری رسیده اند. ژن RPE65 برای بازسازی رنگ دانه پیری درون گیرنده های نوری ضروری است.