انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران

نسخه‌ی کامل: علامت‌های هشدار دهنده برای پس زدن پیوند قرنیه
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
تار شدن چشمان بعد از پیوند بیشتر از وضعیت قبلی، تغییر دید و تار شدن چشمان به یکباره، درد و قرمز شدن چشم 3 علامتی است که نشان دهنده‌ی دفع پیوند می‌باشد و افراد با مشاهده این 3 علامت باید بلافاصله به چشم‌پزشک مراجعه نمایند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از سلامانه، محمد جواد قائم فلوشیپ قرنیه اظهار داشت: هر زمانی که کدورت قرنیه یا استیگماتی شدید آن و یا بقایای زخم قرنیه منجر به کاهش دید فرد شود پیوند قرنیه انجام می‌گیرد. بعضی اوقات زخم‌های باکتریال، ضربه، پارگی‌ها، بیماری‌هایی مانند قوز قرنیه و بیماری‌های ارثی نظیر دیستروفی می‌توانند عوامل کدورت و یا استیگمات دید قرنیه شوند. وی افزود: در پیوند قرنیه حدوداً بین 7 تا 8.5 میلی‌متر از قرنیه بیمار برداشته می‌شود و بر حسب نوع بیماری می توان تمام ضخامت قرنیه را پیوند زد و یا می‌توان به صورت لایه‌ای عمل پیوند را انجام داد.
قائم‌پناه تصریح کرد: کسی که روی چشم او عمل پیوند انجام می‌شود باید به طور مرتب هر ماه 1 بار تا 1 سال و سپس هر 6 ماه 1 بار تا 1 سال به چشم‌پزشک مراجعه نماید و از چشم خود مراقبت نماید. به خصوص کسانی که تمام ضخامت قرنیه‌ی آنها پیوند خورده می‌شود باید مراقب باشند به چشم آنها ضربه وارد نشود، موازین بهداشتی را رعایت کنند و از داروهایی که به آنها تجویز شده استفاده نمایند. وی اظهار داشت: کسی که عمل پیوند روی چشم او انجام می‌شود باید 3 علامت را به خاطر بسپارد. تار شدن چشمان بعد از پیوند بیشتر از وضعیت قبلی، تغییر دید و تار شدن چشمان به یکباره و درد و قرمز شدن آنها 3 علامتی هستند که نشان‌دهنده‌ی دفع پیوند می‌باشند و افراد با مشاهده‌ی این 3 علامت باید بلافاصله به چشم پزشک مراجعه نمایند. قائم‌پناه بیان کرد: "تبخال چشمی" یکی از علل زخم و کدورت قرنیه به شمار می‌رود. تبخال چشمی ویروسی پنهان در بدن است و به دلایل مختلف مانند تحریک فیزیکی، شیمیایی و عصبی ایجاد شده و بر روی قرنیه رشد پیدا می‌کند و بدن نسبت به این ویروسها واکنش نشان می‌دهد. برطرف کردن تبخال چشمی با مصرف دارو و جلوگیری از استرس‌های فیزیکی و شیمیایی و عصبی امکان‌پذیر است.