انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران

به گزارش"انجمن آرپی،اشتارگارت و لبر در ایران"متن زیر مربوط به گفتگوی دکتر گرگوری است که در مجلهNews medical Net در ماه می سال 2014 چاپ شده است ومیتواند پاسخگوی سوالات در مورد استفاده از پروتزهای بینایی باشد.ایده اولیه استفاده از چشم زیستی،از کاشت حلزون در بیماران ناشنوا گرفته شده است که در آن عصب شنوایی با جریانات الکتریکی تحریک می شود.اولین آزمایشات در سال 1991 روی گروه کوچکی از بیماران شامل 20 بیمار انجام شد که باعث دیده شدن نقاط نوری شد.در سال 1998 دومین تلاش در جهت استفاده از این پروتزها انجام شد.در سال 2002 استفاده از سیستم پروتز شبکیه به نام ArgusII انجام شد.در این سیستم،دستگاه اصلی در شبکیه چشم و یک ویدءو دوربین بر روی عینک بیمار کار گذاشته می شد.تصاویر توسط دوربین به یک پردازشگر کوچک فرستاده،سپس به الکترودهایی که در شبکیه کار گذاشته شده بود منتقل می شد.حالا این دستگاه با تولید جریانات الکتریکی منجر به تحریک عصب بینایی و انتقال تصاویر به مغز شده و در نتیجه شخص تصاویر را می بیند.این وسیله که مجوز سازمان غذا ودارو آمریکا را دارد،در بیمارانی استفاده می شود که در مرحله پیشرفته بیماری های شبکیه هستند.تاکنون این دستگاه در چشم 86 بیمار کار گذاشته شده است که طولانی ترین زمان استفاده هفت سال است.وزارت بهداشت انگلستان برای ارتقاء این سیستم خدماتی را در نظر گرفته است و شرکت سازنده در تلاش برای ساخت پروتزهایی است که بتواند مستقیم سلولهای مغزی را تحریک کند که کاربرد آن در بیمارانی خواهد بود که عصب بینایی آسیب دیده است.


"مترجم:خانم دکترستاریان"