انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران

محققین انستیتو سلول های بنیادی هاروارد نشان داده اندکه سلول های بالغ که به انواع سلول های دیگر در جانوران زنده بازبرنامه ریزی می شوند می تواند مدت زمان بیشتری فعال و دارای عملکرد باقی بمانند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalnewstoday، محققین از ترکیبی از ژن ها برای تغییر سلول های برون ریز پانکراسی موشهای دیابتی به سلول های بتای تولید کننده انسولین استفاده کردند که به نظر می رسد یک سوم موش های مبتلا به این بیماری متابولیک را درمان کرد و در تولید انسولین نیز در اکثر آن ها بهبود یافت. کارایی فرایند بازبرنامه ریزی معمولا یک چالش بزرگ بوده است. تاکنون، به نظر می رسید که سلول های جدید ایجاد شده به طور شدیدی از نظر تعداد افت می کنند و در نهایت به طور کامل ناپدید می شوند.
اما آن چه مهم است این است که این سلول ها باید دوام لازم را داشته باشند تا برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار گیرند بنابراین احتیاج به ایجاد محیط شبه نیچی است که این سلول های دوام داشته باشند. زمانی که ما در مورد کاربردهای این مطالعه برای بازبرنامه ریزی صحبت می کنیم، باید به این نکته توجه کنیم که پانکراس دارای سازماندهی سلولی ساده و ساختار بسیار ویژه ای است . یافته های حاصل در مورد این اندام ممکن است در مورد سایر اندام ها کاربردی نباشد. این بازبرنامه ریزی انجام شده به وسیله استفاده از ژن های مختلف در موش های می تواند در مورد انسان نیز کاربرد داشته باشد و بتوان هر دو نوع دیابت را به کمک آن درمان نمود، اما نکته ای که وجود دارد این است که شکل اخیر از این روش جدید بازبرنامه ریزی سلولی با استفاده از ژن ها ممکن است عوارض ناخواسته ای را در پی داشته باشد. بنابراین محققین به دنبال این مطلب هستند که بتوانند این ژن ها را با مواد شیمیایی و یا RNAها جایگزین کنند.