انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران

رازهايي براي موفقیت زنان در سمت مدیریت

نویسنده: Jenna Goudreau
مترجم: ميثاق شمشيري
لری سنکال، رئیس و مدیر اجرایی شرکت Kirshenbaum Bond Senecal در نیویورک، درس‌های ارزشمندی در دوران پیشرفت خود گرفته است.

او در دوران کاری‌اش، پیوسته به دنبال تشویق زنان برای مشارکت در سمت‌های مدیریتی بوده است. در این نوشته تجربه‌های کاری او در قالب مواردی که به عقیده خودش می‌تواند برای رشد و ترقی زنان در سمت‌های مدیریتی مفید باشد، آورده شده است.

به ترس خود غلبه کنید
قبل از هر چیز باید با ترس خود کنار بیایید. همیشه به خودتان یادآوری کنید که قبول این چالش که به سمت ترس‌تان خیز بردارید، شاید ترسناک باشد؛ ولی می‌تواند بهترین موقعیت‌ها را برای پیشرفت شما فراهم کند.
شخصی را تصور کنید که سال‌ها در شهری که در آن متولد شده زندگی و کار می‌کند. بعد از چندین سال یک موقعیت شغلی بهتر ولی در یک شهر بزرگ و غریب برای او ایجاد می‌شود. انتخاب بین درجا زدن و حرکت به سمت پیشرفتی است که نیاز به تحرک و مقابله با ترس و زحمت دارد. به علت اینکه اغلب زنان استاندارد‌های بالایی را برای خود در نظر می‌گیرند تا اطمینان حاصل کنند، احتیاط بیشتری به خرج می‌دهند؛ ولی نگذارید ترس مانع پیشرفت شما شود. برای موفق شدن باید دل به دریا بزنید!

اگر می‌خواهید خجالتی باشید، اصلا کار نکنید
وقتی در موقعیتی هستید که می‌خواهید تخصص‌تان را گسترش دهید یا حتی مجبور به جبران اشتباهتان هستید، از اینکه برای رفع نیازهایتان درخواستی کنید، نترسید. این تجربه بسیار با ارزش است.
خیلی‌ها بر این باورند که اگر سرشان را پایین بیندازند و یک روند کار کنند، رئیس‌شان دست آنها را می‌گیرد و به آنها پاداش می‌دهد. متاسفانه همیشه این‌طور نیست. تحقیقات نشان می‌دهد که اغلب زنان، بر سر حقوق اولیه خود، آنقدر که باید اصرار ندارند، ولی باید در نظر داشته باشید که دستمزد شما حق شماست. تجربه، دانش و در مجموع ارزش شما باید حفظ شود و ابراز این ادعا نه تنها مشکلی ندارد، بلکه بسیار مهم
هم هست.

موقعیت‌های مدیریتی ممکن را دنبال کنید
در هر شرکت یا سازمانی، موقعیت‌های مشخص و محدودی برای مدیر شدن وجود دارد، ولی موقعیت‌های فراوانی هستند که خودتان می‌توانید آنها را خلق کنید. نیازهای مختلفی در هر سازمان وجود دارد که هنوز دستوری برای آن وجود ندارد. نیاز‌ها را بشناسید، برای آنها راه حل ارائه دهید و خودتان هم آن را مدیریت کنید.
به عنوان مثال، یکی از دغدغه‌های شرکت‌های تولیدی و خدماتی، بازاریابی و برقرار کردن ارتباط با مشتری است. اگر بتوانید یک الگوی کارآمد برای دسترسی و جلب توده‌ای از مشتریان ارائه دهید، شما بهترین گزینه برای مدیریت اجرای آن الگو یا ایده خواهید بود. در بسیاری از موارد، می‌توان به جای منتظر نشستن برای یک سمت، آن را خلق کرد.

از قبول مسوولیت واهمه نداشته باشید
گرایش اغلب زنان احتیاط بیشتر است. آنها عموما معتقدند که برای قبول یک مسوولیت باید کاملا برای انجام آن آماده باشند. این خصلت باعث می‌شود که کمتر دستشان را برای داوطلب شدن بالا ببرند؛ ولی یکی از راه‌های پیشرفت، قدم گذاشتن در پروژه‌های ناشناخته و به دست آوردن مهارت‌های جدید است. برای یاد گرفتن باید جرات روبه‌رو شدن با نادانسته‌های خودتان را داشته باشید.

ریسک‌پذیر باشید و به سراغ کارهای سخت بروید
وظایف سخت و ماموریت‌های ریسک‌دار، به شما کمک می‌کند خودتان را بیشتر بشناسید و باور کنید. با قبول یک کار سخت شما به خودتان نشان می‌دهید که شجاع هستید و توانایی و دانش انجام یک کار را در خودتان اثبات می‌کنید. اگر با یک نگرش بهتر به این مورد نگاه کنید، به راحتی می‌فهمید که ارزشش را دارد.
شاید با شکست در کاری که مقداری از حد و اندازه‌های شما بزرگ‌تر است، کمی بیشتر از آنچه را که از انجام آن عایدتان می‌شود، از دست بدهید؛ ولی در مقابل سرمایه‌هایی به دست می‌آورید که در طولانی‌مدت می‌تواند لذت موفقیت و پیشرفت را برای شما به ارمغان آورد.

اگر فشار کاری زیاد کیفیت کارتان را پایین آورده است، حجم کارتان را کاهش دهید
فشار کاری زیاد، باعث بر هم خوردن تمرکز می‌شود. خیلی اوقات بهتر است با کم کردن حجم کاریتان، تمرکز و کیفیت کارتان را افزایش دهید. برای آنکه ارزشتان را نشان دهید تا بتوانید در موقعیت‌های خوب یکی از گزینه‌ها باشید، باید مستقل از حجم کاریتان، کیفیت و نتیجه خوبی از خودتان ارائه کنید.
فشار کاری بیش از اندازه، شما را در انبوه کارهایتان گم می‌کند. هر چقدر هم که کارتان زیاد باشد باید مقداری از وقتتان را صرف برنامه‌ریزی و نظم و ترتیب دادن به آنها کنید. حواستان باشد که کار زیاد منجر به آن نشود که زحمت‌هایتان در کنج تنهایی شما مخفی بماند.

نگرش مربوط به خودتان را داشته باشید
طبق تحقیقاتی که در زمینه نوآوری در مدیریت توسط INSEAD صورت‌گرفته، زنان در تمام موضوعات در رتبه‌های بالا قرار می‌گیرند به استثنای یک موضوع: «یک نوع نگرش خاص داشتن و با آن عمل کردن». این ویژگی برای یک مدیر بسیار پر اهمیت است. دلیل اصلی اینکه کارمندان شما حاضرند در اختیار شما کار کنند این است که در وجود شما یک نگرش و ایده خاص ببینند. ایده‌ای که از افکار آنها بزرگ‌تر و در نتیجه قابل اعتمادتر باشد.

روایتی از گردشگری ماجراجویانه افراد دارای معلولیت در ایران
با ما گردشگری پرهیجان را تجربه کنید

عاطفه نبوی
روزنامه نگار
برای بسیاری از افراد دارای معلولیت گردشگری با موانع متعددی در زمینه دسترسی به مراکز تفریحی و اقامتی همراه است این امر برنامه‌ریزی برای سفری عادی را با مشکلات و چالش‌های بی شماری از جمله یافتن محل اقامت، سیستم حمل‌و‌نقل و مراکز تفریحی-گردشگری قابل دسترسی روبه‌رو کرده است و قبل از هر مسافرت باید به‌دنبال پاسخ سوال‌های بیشماری بود.
برای افراد غیر‌معلولی که مسافرت می‌کنند مسائلی مانند امکان یا عدم امکان در استفاده از زیرساخت‌ها مطرح نیست و تنها کیفیت موضوعیت دارد. به راحتی می‌توان دریافت فرصت برابر در گردشگری برای افراد دارای معلولیت موضوعی فراموش شده است و به‌دلیل بی‌توجهی در طراحی زیرساخت‌ها عملا مسافرت و گردش برای این قشر از جامعه که 15 درصد از جمعیت کشور را تشکیل داده‌اند، با مشکلات بسیاری مواجه است.
در شرایطی که افراد دارای معلولیت در جامعه ما به‌دنبال حقوق ابتدایی و انسانی خود هستند موضوع گردشگری و تفریح شاید کم اهمیت به نظر بیاید، اما بی تردید تاثیر چشمگیری روی انگیزه و افزایش امید به زندگی آنها خواهد داشت.
گردشگری ماجراجویانه
در حالی که اصل موضوع گردشگری برای افراد دارای معلولیت با چالش‌های بسیار همراه است گروهی از این افراد در تلاشند تا به سمت گردشگری ماجراجویانه رفته و آن را تجربه کنند. برای افرادی که با محدودیت‌های فیزیکی مواجه هستند ماجراجویی و انجام کارها و فعالیت‌های پرهیجان انرژی و روحیه خاص خود را می‌طلبد. در این میان «سعید
ضروری »که دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی و مبتلا به دیستروفی (تحلیل رفتگی) عضلانی است از جمله افراد دارای معلولیتی است که لیست بلندی از فعالیت‌های پرهیجان را در کارنامه خود دارد و در حال حاضر با تشکیل گروه «ماجراجویان معلول ایران» به عقیده خود نوعی از نمایش توانمندی و ترویج زندگی پرنشاط را به کمک دوستان دارای معلولیتش انجام می‌دهد. ماجراجویی و انجام فعالیت‌های پرهیجان برای او گذشتن از مرز‌ها و محدودیت‌هاست، برای سعید تجربه فعالیت‌های اینچنینی در وهله اول به خاطر حس رضایت درونی و سپس نوعی فرهنگ‌سازی اجتماعی برای تغییر نگاه جامعه به مقوله معلولیت است.
تولد یک گروه
او بعد از تجربه پرواز با پرنده‌های فوق سبک (سسنا، کایت موتوردار، جایرو کوپتر، پاراگلایدر)، غواصی در دریا، کانو (نوعی قایق سبک دو نفره)، به فکر انجام این فعالیت‌ها بصورت گروهی می‌افتد و با راه‌اندازی وب‌سایت http://www.iadt.ir تلاش می‌کند تا این گروه و وب‌سایت برای بسیاری از افراد جامعه هم تلنگری برای زیستن تمام لحظات زندگی باشد و هم نگاهشان را به مقوله معلولیت تغییر دهد. سفر به جزیره کیش به‌صورت گروهی و تجربه غواصی در کنار دوستان ماجراجوی دارای معلولیتش (محمد مقدم شاد، حسین حاجی‌ها و مانی رضایی) تجربه‌ای متفاوت را رقم زد که مهم‌ترین بخش آن تجربه غواصی در سواحل گرم جزیره کیش بود. او معتقد است «سفر گروهی ما هر چند با مشکلاتی همراه بود، اما ارزشش را داشت و اگر همراهی و کمک دوستانمان مخصوصا آقای احسان مظلومی‌فرد به‌عنوان مربی غواصی نبود، انجام این کار برای ما امکان‌پذیر نمی‌شد. همیشه افرادی وجود دارند که با صبر و حوصله کمک می‌کنند تا بتوانیم مانند سایر افراد کارهای پرهیجان را تجربه کنیم.»
ماجراجویی واقعی
سویینگ یا همان آونگ بزرگ از جمله تجربه‌های خاصی بوده است که سعید ضروری همراه با سایر دوستانش تجربه‌اش کرده است. او می‌گوید: «تصور اینکه در ایران بتوانیم سویینگ را تجربه کنیم دور از ذهن بود، اما با پیشنهاد ایمان ملک صبح خیلی زود همراه با دوستان ماجراجو به دره هملون واقع در میگون رفتیم. تصوری از مسیر نداشتیم اما گروه «دسترسی با طناب» با تلاش زیاد و با کمک الاغ ما را به محل پرش بردند. دره‌ای سنگی که طناب‌ها و کابل‌های مخصوص سویینگ روی آن نصب شده بود و از قضا روز افتتاح رسمی این ورزش جدید بود که ما در مراسم افتتاح آن هم حضور داشتیم. با توجه به صعب‌العبور بودن مسیر رسیدن به کارگاهی در ارتفاع 80 متری، تیم اجرایی از کف دره و با استفاده از وینچ ما را یکی یکی به بالا منتقل کردند و من به خاطر ضعف عضلانی و عدم توانایی در نگه داشتن طناب همراه یکی از دوستان گروه دسترسی با طناب پریدم و سایر دوستان هم توانستند پرش با طناب و حرکت پاندولی 100 متری را تجربه کنند. بعد از برنامه سویینگ برنامه پرواز با کایت را داشتیم که آن هم گروهی انجام شد.»
این افراد که با مشکلات فراوان توانسته‌اند ماجراجویی کنند و دست به کارهای پرهیجان بزنند تصمیم گرفته‌اند با گسترش گروه، رسمی‌تر و منسجم‌تر عمل کنند. سعید ضروری در این باره می‌گوید: «یکی از اهداف من ساخت ابزار و وسایل مورد نیاز برای ماجراجویی‌های‌مان بوده است، اسکی مخصوص یکی از این موارد بوده که بر اساس مدل‌های خارجی ولی با توجه به نیاز افراد گروه طراحی کردم که آقای بهرام تقی‌نژاد کار ساخت آن را بر عهده گرفتند و امیدوارم به‌زودی بتوانیم اسکی را هم تجربه کنیم. با پیشنهاد آقای مقدم‌شاد تصمیم گرفته شد گروه «باما» یا همان باوری‌های ماجراجو تشکیل شود.
اعضای این گروه که بنیان‌گذاران آن دارای معلولیت هستند برآنند تا با تجربه کردن کارهای ماجراجویانه از تک تک لحظات زندگی لذت ببرند و به سایرین نشان دهند معلولیت یک تفاوت است و همواره می‌توان از زندگی لذت برد. آنها برآنند تا روحیه سرزندگی و نشاط را در همگان برانگیزانند و مشوقی باشند برای هزاران هزار نفری که در عین سلامتی تن از زندگی روزمره دلزده شده و با افسردگی دست به گریبانند.از این رو همه افراد ماجراجو چه دارای معلولیت و چه غیرمعلول می‌توانند در «باما» عضو شوند و در راستای تحقق تجربیات جدید ماجراجویانه کوشیده و سایر دوستان خود را همراهی کنند. تنها کافی است درخواست خود را روی سایت برای عضویت در «باما» بگذارند.
نحوه انتخاب و شرکت در برنامه‌ها
انتخاب برنامه‌ها با جست‌وجوی اطلاعات در مورد فعالیت‌های ماجراجویانه، میزان دسترسی، هزینه، ایمنی، نکات سلامتی مرتبط و ... آنها شروع می‌شود. سپس بر اساس اطلاعات لیستی از فعالیت‌های ماجراجویانه مناسب فصل تهیه شده و پس از به شور گذاشتن لیست، یکی از فعالیت‌ها و یک تاریخ مناسب انتخاب و هماهنگی‌های لازم جهت برگزاری و تجربه آن انجام می‌شوند. اعضای گروه می‌توانند با پر کردن فرمی رضایت و سلامت خود را جهت شرکت در هر برنامه اعلام کرده و با پرداخت هزینه فعالیت در آن شرکت کنند.
چرا عضو باما شویم
«باما» انجام فعالیت‌های ماجراجویانه متنوعی را در برنامه خود دارد. انجام انفرادی بسیاری از این فعالیت‌ها به‌ویژه برای افراد دارای معلولیت به‌سختی امکان‌پذیر است. به‌علاوه «باما» با رایزنی و هماهنگی‌های پیش از هر برنامه، سعی خواهد کرد هزینه برگزاری گروهی این فعالیت‌ها نسبت به انجام انفرادی آنها به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای مناسب‌تر باشد.
بنابراین عضویت در گروه علاوه‌بر لذت انجام گروهی یک فعالیت ماجراجویانه، امکان استفاده از امکانات و تسهیلات بیشتری را به اعضا اعطا خواهد کرد.
چالش‌ها و مشکلات
برای افراد با معلولیت‌های مختلف امکانات و شرایطی نیاز است تا بتوانند به گشت و گذار پرداخته و مسافرت کنند. نبود سیستم حمل‌و‌نقل مناسب برای افرادی که از ویلچر و واکر برای تردد استفاده می‌کنند از مهم‌ترین چالش‌های افراد دارای معلولیت است. همچنین نبود سرویس‌های بهداشتی مناسب برای معلولان، فقدان آسانسور یا بالابر در مراکز خرید، نامناسب بودن مراکز اقامتی حتی چند ستاره برای معلولین از جمله مواردی است که باعث می‌شود افراد دارای معلولیت مسافرت و گردش را از فهرست فعالیت‌های خود پاک کنند.

ستاره های درخشان اما گمنام

هاجر بزرگی
فعال حوزه معلولیت
سیامند رحمان را می‌شناسید؟ زهرا نعمتی را چه‌طور؟ تا به حال در مورد ساره جوانمردی مطلبی به گوشتان خورده است؟ شاید خیلی از ما جواب این سوالات را ندانیم، اما اگر از ما در مورد بازیکن فوتبال لیگ دسته چندم فوتبال سوال کنند، قطعا پاسخ‌های درخور توجهی خواهیم داشت!
موضوع این نوشتار، با توجه به فرارسیدن روز جهانی افراد دارای معلولیت، صحبت از ورزشکارانی است که با وجود محدودیت‌های جسمی و حرکتی، به توانمندی‌ها و جایگاه‌هایی دست یافته‌اند که برای بسیاری از ورزشکاران غیر معلول، همچنان دست نیافتنی است.
پیش از پرداختن به این موضوع به مروری کوتاه بر شکل‌گیری ورزش افراد دارای معلولیت در ایران و جهان می‌پردازم:
در دهه‌های اخیر، ورزش برای افراد دارای معلولیت در جهان اهمیت ویژه‌ای یافته است، آنقدر که برای آن رویدادی جداگانه همانند المپیک در نظر می‌گیرند و در پایان هر دوره از رقابت‌های المپیک تابستانی و زمستانی، یک دوره بازی‌های ویژه معلولان به نام پارالمپیک نیز برگزار می‌شود.
اولین دوره رقابت‌های پارالمپیک که بلافاصله پس از مسابقات المپیک و با استفاده از همان امکانات برگزار شد، به مسابقات پارالمپیک سئول در سال 1988 برمی‌گردد، پس از آن بازی‌های پارالمپیک به صورت منظم هر چهار سال یک بار و آخرین دوره آن نیز سال 2012 به میزبانی لندن برگزار شد و ایران در جایگاه یازدهم جهان ایستاد.
در سایر سطوح نیز ورزش افراد دارای معلولیت جایگاه خود را پیدا کرده است، این مساله را می‌توان از برگزاری مسابقات مختلف جهانی، پارآسیایی و... دریافت.
در ایران پس از انقلاب اسلامی، ورزش معلولان توامان با ورزش جانبازان جنگ تحمیلی شکل گرفت و به مرور تبدیل به یکی از پرافتخارترین عرصه‌های داخلی و خارجی شد. این مساله تا آنجایی پیش رفته که بسیاری از قله‌های فتح نشدنی و جایگاه‌های دست یافتنی برای ورزشکاران غیرمعلول، برای ورزشکاران جانباز و دارای معلولیت، دست یافتنی و محقق شده است؛ به‌گونه‌ای که در حال حاضر، ایران به‌عنوان یکی از موفق‌ترین کشورها در زمینه توسعه ورزش افراد دارای معلولیت و به خصوص در سطح ورزش قهرمانی شناخته می‌شود.
در ایران فدراسیون‌های ورزش جانبازان و معلولان، نابینایان و کم‌بینایان، متولی ورزش افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی هستند و زیر نظر کمیته ملی پارالمپیک که تشکیلاتی همسو با کمیته ملی المپیک است، فعالیت می‌کنند. در سطح جهانی نیز کمیته بین‌المللی پارالمپیک (IPC) ناظر بر فعالیت‌های کمیته‌های ملی که عضور این نهاد هستند، است.
البته ذکر این نکته نیز ضروری است دو فدراسیون ناشنوایان و پیوند اعضا نیز به‌عنوان دو نهاد خدمات‌دهنده به افراد دارای معلولیت شناخته می‌شوند که در سیستم جهانی نیز دارای فدراسیون‌های جهانی هستند. در ایران، فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولان به‌عنوان فعال‌ترین نهاد مرتبط با افراد دارای معلولیت‌های جسمی و حرکتی شناخته می‌شود و در حال حاضر 18 رشته ورزشی را پوشش می‌دهد.
این فدراسیون با 32 هیات استانی در سطح کشور، نسبت به جذب افراد دارای معلولیت اقدام می‌کند، این هیات‌ها موظفند نسبت به جذب و شناسایی ورزشکاران اقدام کرده و با برگزاری مسابقات داخلی در سطح استان و منطقه، نفرات برتر را برای شرکت در اردوهای تیم‌های ملی معرفی کنند.
مسابقات قهرمانی کشور و لیگ‌های باشگاهی نیز فرصت خوبی است تا ورزشکاران دارای معلولیت سراسر کشور در کنار هم به رقابت بپردازند و از این طریق، ضمن فعال نگه داشته شدن رشته‌های ورزشی، نیروهای مورد نیاز تیم‌های ملی نیز شناسایی شوند.
با ذکر این توضیحات، ادامه نوشتار را بر افتخارآفرینی قهرمانانی متمرکز می‌کنم که با حداقل امکانات و تجهیزات، به جایگاه‌های رفیعی در سطح ورزش دنیا دست پیدا کرده‌اند. افرادی که برای درخشش آنها یک‌دهم بودجه فوتبال هم کافی است و بدون دیده شدن و پخش زنده و اسپانسر و سایر ملزومات ورزش قهرمانی، در گوشه گوشه کشور پهناور ایران، فعالیت می‌کنند.
هر چند در این مجال کوتاه امکان ذکر نام تمامی این عزیزان که طی سی و چند سال اخیر به نوعی برای کشورمان افتخار آفریدند، نیست، اما از ورزشکارانی نام می‌برم که طی ماه‌ها و سال‌های اخیر موفق شدند هر کدام به‌نوعی پرچم ایران را به اهتزاز درآورند.
از زهرا نعمتی می‌گویم، بانوی کماندار ایرانی که موفق شد برای اولین بار در طول تاریخ کشور به‌عنوان یک زن ایرانی نشان طلای پارالمپیک را به‌دست آورد، این اتفاق در حالی می‌افتد که در بخش ورزش المپیک، تاکنون هیچ بانوی ورزشکاری موفق به کسب نشان طلا نشده است.
زهرا نعمتی در مسابقات پارالمپیک لندن 2012 توانست برای اولین بار نشان طلای رشته تیرو کمان را برای ایران به ارمغان بیاورد و با توجه به توضیحاتی که در سطور فوق ارائه شد، اهمیت کار این ورزشکار قهرمان بیش از پیش مشخص می‌شود.
اما این افتخارات به همین جا ختم نشد، وی خرداد سال جاری با حضور در نشست عمومی سازمان ملل به‌عنوان نماینده ورزشکاران دارای معلولیت جهان سخن گفت و این سخنرانی او به‌عنوان یکی از 50 رویداد برتر سال 2014 به انتخاب کمیته بین‌المللی پارالمپیک انتخاب شد.
لحظه کسب مدال طلای نعمتی در لندن نیز به‌عنوان یکی از 25 رویداد برتر در 25 سال اخیر تاسیس IPC انتخاب شد که این دستاورد بسیار ارزشمندی برای جامعه ورزش ایران به شمار می‌رود.
نعمتی، با دعوت فدراسیون تیرو کمان، در اردوی افراد غیرمعلول نیز به صورت همزمان شرکت می‌کند و این اتفاق دور از دسترس نیست که در آینده‌ای نزدیک، شاهد کسب سهمیه المپیک از این بانوی قهرمان نیز باشیم و در صورت اتفاق افتادن این امر، زهرا نعمتی اولین فردی از ایران است که توانسته همزمان در دو رویداد مهم المپیک و پارالمپیک شرکت کند.
وی طی دو سال گذشته و پس از مسابقات پارالمپیک لندن موفق به کسب جوایز متعددی از بنیادهای جهانی و بین‌المللی شده که هر کدام در نوع خود بسیار مهم و تاثیرگذار است.دیگر بانویی که طی دو سال اخیر خوش درخشیده، ساره جوانمردی، قهرمان طلایی بازی‌های پارآسیایی اینچئون است. جوانمردی پس از مسابقات پارآسیایی اینچئون توانست عنوان برترین ورزشکار زن 2014 آسیا را از کمیته پارالمپیک آسیا دریافت کند و با کسب دو نشان طلا از این بازی‌ها، به‌عنوان یکی از موفق‌ترین ورزشکاران ایران در سال 93 شناخته شود.
وی هم‌اکنون رکورددار جهان در رشته تپانچه بادی 10 متر است و در مسابقات جام جهانی لهستان نیز به‌عنوان برترین تیرانداز تپانچه جهان شناخته شد و با کسب نشان طلا از این مسابقات و نیز مسابقات جهانی آلمان، سالی طلایی را پشت سر گذاشت.
سیامند رحمان، وزنه‌بردار دسته فوق سنگین نیز دیگر ورزشکاری است که طی سال اخیر خبرساز بود، رحمان در نظرسنجی سایت رسمی کمیته بین‌المللی پارالمپیک و به انتخاب مردم جهان، به‌عنوان برترین ورزشکار ماه اکتبر در سال 2014 شناخته شد.
وی سال‌هاست عنوان قوی‌ترین مرد دارای معلولیت جهان را به اسم خود ثبت کرده و با نشان طلای پارالمپیک لندن، نشان طلای مسابقات جهانی و نشان طلای بازی‌های پارآسیایی اینچئون، یکی از پرافتخارترین ورزشکاران ایران به شمار می‌رود.
به دلیل محدودیت نوشتار، فرصت فراهم نیست از تمامی افتخارآفرینان جانباز و معلول نام ببرم. از این رو به ذکر افرادی که طی ماه‌های اخیر، بیشتر در منظر افکار عمومی قرار گرفتند بسنده کردم که البته همین نفرات هم به اندازه‌ای که در خور و شایسته بود، مورد توجه عموم نبوده‌اند.
به امید روزی که نام این ستارگان گمنام و تمامی افرادی که به نوعی در گسترش ورزش افراد دارای معلولیت فعالیت می‌کنند، بیش از پیش بدرخشد و مورد توجه قرار گیرد.