1393 / 12 / 21، 04:37 عصر
محققان دانشگاه کاشان با استفاده از اکسید گرافن، نانوکامپوزیتی ساختند که قابل استفاده در مهندسی بافت به منظور کاشت در بدن است.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، این نانوکامپوزیت زیست سازگار از استحکام بالایی برخوردار بوده و در روش ساخت آن از حلال های سمی و خطرناک استفاده نشده است. یکی از ترکیبات زیست سازگار برای تهیه مواد قابل کاشت استخوانی، هیدروکسی آپاتیت است. این ماده دارای دو عنصر کلسیم و فسفر است که برای تشکیل استخوان بسیار ضروری است. اما کاربرد این ماده به دلیل استحکام پایین و شکنندگی به تنهایی امکان پذیر نیست از این رو، برای افزایش خواص مکانیکی این ماده کامپوزیت های آن تهیه و سپس مورد استفاده قرار می گیرد.
به گفته فاطمه مهندس، در این طرح تحقیقاتی، نانوکامپوزیتی از جنس اکسید گرافن، هیدروکسی آپاتیت و کیتوسان تهیه شده است که می تواند بستر مناسبی برای رشد استخوان باشد. این نانوکامپوزیت در مقایسه با نانوذرات خالص هیدروکسی آپاتیت از خواص زیست سازگاری بهتری برخوردار است. وی افزود: از آنجایی که در ساخت این نانوکامپوزیت از مواد سمی و گران قیمت استفاده نشده است، می توان گفت که کاهش هزینه ها و آلودگی های زیست محیطی از ویژگی های مهم استفاده از نتایج این طرح به شمار می آید. مهندس ادامه داد: کیتوسان یک پلیمر طبیعی است که از کیتین موجود در اسکلت خارجی بندپایان مانند میگو و خرچنگ، کوتیکول حشرات یا دیواره سلولی قارچ ها استخراج می شود.
وی در مورد نحوه عملکرد این نانوکامپوزیت توضیح داد: با قرار دادن این نانوکامپوزیت متخلخل در محلی که استخوان دچار آسیب دیدگی شده است، فرآیند استخوان سازی به سلول های استخوان ساز بدن القا و در اطراف این نانوکامپوزیت، استخوان جدید رشد می کند و سبب بهبود و ترمیم استخوان آسیب دیده می شود. به این ترتیب دیگر نیازی به خروج کامل استخوان و جایگزین کردن آن با میله های پلاتینی و فلزی نیست.نتایج این طرح تحقیقاتی که با همکاری فاطمه مهندس دانش آموخته رشته شیمی معدنی و مسعود صلواتی نیاسری عضو هیات علمی دانشگاه کاشان انجام شده، در نشریه RSC Advances منتشر شده است.
به گفته فاطمه مهندس، در این طرح تحقیقاتی، نانوکامپوزیتی از جنس اکسید گرافن، هیدروکسی آپاتیت و کیتوسان تهیه شده است که می تواند بستر مناسبی برای رشد استخوان باشد. این نانوکامپوزیت در مقایسه با نانوذرات خالص هیدروکسی آپاتیت از خواص زیست سازگاری بهتری برخوردار است. وی افزود: از آنجایی که در ساخت این نانوکامپوزیت از مواد سمی و گران قیمت استفاده نشده است، می توان گفت که کاهش هزینه ها و آلودگی های زیست محیطی از ویژگی های مهم استفاده از نتایج این طرح به شمار می آید. مهندس ادامه داد: کیتوسان یک پلیمر طبیعی است که از کیتین موجود در اسکلت خارجی بندپایان مانند میگو و خرچنگ، کوتیکول حشرات یا دیواره سلولی قارچ ها استخراج می شود.
وی در مورد نحوه عملکرد این نانوکامپوزیت توضیح داد: با قرار دادن این نانوکامپوزیت متخلخل در محلی که استخوان دچار آسیب دیدگی شده است، فرآیند استخوان سازی به سلول های استخوان ساز بدن القا و در اطراف این نانوکامپوزیت، استخوان جدید رشد می کند و سبب بهبود و ترمیم استخوان آسیب دیده می شود. به این ترتیب دیگر نیازی به خروج کامل استخوان و جایگزین کردن آن با میله های پلاتینی و فلزی نیست.نتایج این طرح تحقیقاتی که با همکاری فاطمه مهندس دانش آموخته رشته شیمی معدنی و مسعود صلواتی نیاسری عضو هیات علمی دانشگاه کاشان انجام شده، در نشریه RSC Advances منتشر شده است.