باعرض سلام خدمت تمامی سروران ارجمند
همانگونه که مستحضرید، تنظیم لایحه حمایت از معلولان توسط هیأت وزیران به پایان رسید و پس از تأیید رئیس محترم جمهوری، جهت تصویب، تقدیم مجلس شورای اسلامی شده است همه تلاش مجلس بر آن است تا با ارائه هرچه سریعتر این لایحه، بررسی آن در کمیسیون و سپس در صحن علنی مجلس آغاز شود تا بتوان روز 12 آذر94 که مصادف با روز جهانی معلولان است، این لایحه شکل اجرایی به خود بگیرد. در لایحه اصلاحی دولت باید محورهای اساسی که در قانون فعلی نادیده گرفته شده مورد توجه قرار گیرد، به طور مثال باید به معضل اشتغال، مسکن و ازدواج معلولان در این لایحه توجه ویژه شود.لذا زمانی که این لایحه در مجلس بررسی میشود،لازم است تمامی عزیزان که دارای بیماری می باشندخود و خانواده اشان،میتوانند پیشنهادات جدیدخود را در ذیل همین پست یاداشت ، ثبت وارائه دهند(کاربران بازدیدکننده مهمان حتمابایدعضوسایت و کاربری اشان تائیدوفعال باشد) تا خلأها و نواقص این قانون در حین بررسی رفع شود.پس همه دوستان ارجمند باید تلاش خودرا بکارگیرند تا با تخصص ونظرات و پیشنهادسازنده خودکه می تواند راه گشا و نیاز آیندگان باشد، ثبت و ارسال تا مدیران با جمع بندی نظرات شما بزرگواران ، نسبت به ارسال نظرات شما به فراکسیون مجلس در هرچه بهتر، تدوین و تصویب لایحه نقش مثبت داشته باشید.
بی صبرانه منتظر پیشنهادات شما هستیم .چرا که صحبت های شما به ما دلگرمی خواهد داد.
با سپاس فراوان
سلام به حاج اقاکه اینقدر پیگیرکارهای ما مباشد خداخیرتون بده.
من یه پیشنهاد دارم اگر سهمیه استخدامی افراد که تحت پوشش بهزیستین از3درصد به5درصد افزایش دهند.
ممنون از شما
سلام خدمت حاج آقا ابراهیمی عزیز و گرامی
یکی از مشکلاتی که برای دانش آموزان راهنمایی و بالاتر وجود داره نبود کتابای درشت خطه که خانواده ها رو دچار مشکل می کنه چون هزینه چاپ کتابا واسه بعضی خانواده ها خیلی زیاده و چاپ هر کتاب حداقل 40 هزار تومان هزینه بر میداره که از توان بعضی خانواده ها خارجه و استفاده مداوم از تبلت هم باعث خشکی چشم و... میشه که استفاده زیاد از آن خیلی درست نیست و بعضی از درسها مثل ریاضی حتما نیاز به کتاب داره و تبلت هم فقط به بچه هایی که در مدرسه استثنایی درس می خونن داده میشه و در پایان ساعت مدرسه از اونها تحویل گرفته میشه، تکلیف بچه هایی که توان مالی خرید تبلت و پرینت کتاب ندارن چیه؟لطف کنین این مسئله رو هم لحاظ کنین
از زحماتتون بینهایت سپاسگزارم
سلام خدمت حاج اقا ابراهیمی و تشکر از زحمات بی شائه شما.
بزرگترین مشکل که برای معلولین وجود داره مسئله اشتغال هست که اولا در شغل های دولتی کمتر از معلولین استفاده میشه. ثانیا ازمون استخدامی برگزار میشه که رقابت بین افراد معلول و افراد سالم هست. ای کاش در مورد استخدامی سهمیه گزینش معلولین جدا میشد و ازمون استخدامی یا گرفته نمی شد یا فقط بین معلولین گرفته می شد و بیشتر به فکر اشتغال معلولین و بینه تامین احتماعی انان بودند چون افراد سالم در شغل های ازاد میتونن راحت تر باشن اما برا افراد معلول سختیش دو جندانه
با تشکر
سلام وتشکر از پیگیری مستمر ومطلوب حاج اقای ابراهیمی ودیگر دوستان
اولا مشکلات ما انقد زیاد که برا گفتنش باید طومار نوشت امابیشترین مشکلی که ما معلولین متاسفانه باهاش درگیریم علاوه بر خود بیماری مشکل اشتغال و درامد ومسکن وازدواج هست که بعضا بعضی از معلولین حتی با مدارک دانشگاهی بالا همچنان بیکار هستند وبنظر عدالت نیست که رقابت های استخدامی نابرابر باشه وهمینطور بعضی از ارگان ها وسازمانها از اعمال پذیرش همین سهمیه 3 درصد هم فرار میکنند واصلا لحاظ نمیکنند فی المثل خود نهاد قوه قضائیه که کفه عدالت ومجری وسردمدار عدالته دیدم تو بعضی از ازموناش اصلا هیچ حق وحقوقی برا افراد معلول قائل نیست وقتی مجلس قانونگذاری قانون میذاره که همه ارگانها وسازمانها موظفند که برای ازمون های استخدامی سه درصد از سهمیشون برای معلولین باشه ایا خود قوه قضائیه ارگان ویا سازمان دولتی نیست؟؟؟البته این سازمان بعنوان مثالی بود که خودم باهاش درگیرم و ارگانها وسازمان های دیگری هم وجود داره که حق ما رو نادیده میگرن اگه قانونی هس وتصویب شده پس همه باید بهش پایبند باشن ونظارت هم در این زمینه بسیار ضعیف هستش اگه مشکل کار معلولین حل بشه شاید به موازات این مسئله مشکل ازدواج ومشکلات بعدی هم خودبخود ویاحداقل با کمک حل این مسئله کمتر بشه ....البته ناگفته نماند که سه درصد سهمیه تقریبا ناچیزه وپیشنهاد میشه سهمیه رو از سه درصد به درصد بیشتری افزایش بدین این لحاظ کردن سهمیه هم فقط به درد معلولین با مدارک دانشگاهیست وباید در رابطه با معلولینی هم که مدارک دانشگاهی ندارند وبیکارند نیز کارشناسان مربوطه چاره ای اندیشیده تا مشکل اشتغال این عزیزان نیز از طریق وام های با درصد پایین ویا راه های دیگر حل بشه .. وقتی معلولی در این شرایط سخت اقتصادی معلول باشه بیکار باشه مجرد باشه بی مسکن وبی پول باشه ایا شرایطش قابل تامل وچاره اندیشی نیست؟ ایا فاجعه نیست؟وقتی معلولین مانند معلولان ارپی تقریبا قادر به انجام کار باشند چرا باید مجرد وبیکار وبی مسکن بمونند ودولت هیچ کمکی به اینگونه جوانان نکنه ایا به دلیل معلولیت بجز انکه از سلامتی کامل محرومند ایا باید از زندگی معمولی هم محروم باشند؟ بنظر میاد بزرگترین مشکل بیکاری اشه وهمینطور مشکلات بیمه ای و ومسکن وازدواج وهمینظور بازنشستگی..
بادرودخدمت تمامی کسانی که برای کاهش درد ، دردمندان تلاش میکنند
ممنون میشم اکر اساتید بزرک کتابهای بچه های کم بینا رو با خط نستعلیق و شکسته چاپ نفرمایند!
والا بچه های ما در خوندن خط معمولی مشکل دارند چه برسه به نستعلیق !
خطوط شکسته چشم بچه ها رو خسته میکنه
ممنونم
سلام خدمت حاج آقا ايراهيمي،تشكر از زحمات شما مشكلي كه بعضي از بيماران آرپي باهاش دست به گريبان هستند مسئله از كار افتادگي ميباشد واقعا نميدونم كميسيون پزشكي چرا اين قدر سخت گيري ميكنه،يكي مثل من با 11 سال سابقه بيمه چطور ميتونه وسط 65 نفر كار كنه بدون هيچ مشكلي و هيچ استرسي و خطر كار و پيشرفت بيماري و هزاران مشكل ديگه
بايد حتما عصا به دست بگيريم كه راضي بشن
سپاسگذار
با ســلام...
ضمن قدردانی از تلاش‌های شایسته حضرتعالی که در مدت کوتاهی با تاسیس این سایت توانستید اینچنین بیماران وخانوادهایشان را به هم بشناسید و با مسئولیت خطیرخود اینچنین گام های بلند را جهت تمامی عزیزان بردارید،آرزومندم با استعانت از خداوند متعال در انجام وظایف خود و دیگر همکارانتان، همیشه موفق و مؤید باشید.
خدا را شاکرم از اینکه به من فرصتی داد تا بتوانم با نگارش بخشی از مشکلات این بیماران در سطح کشور عزیزمان،زندگی آنان را متحول نمایم.و بنویسم از زنان و مردانی که با داشتن رنج بزرگ کم بینایی با عزت نفس زندگی می کنند و خم به ابرو نمی آورند، بیمارانی که نماد استقامت و پایداری هستند، و مسئولینی در کشور چه در بخش دولت و چه در بخش خانه ملت(مجلس)توانسته اند آنها را درک کنند که خود بیمار یا بیماردار و یا دلسوز واقعی بوده اند. بیمارانی که خود و خانواده اشان جای گریه کردن،موهایشان سفیدو صورتها همه چروکیده گردیده، و در کُنج اتاق خودباعجزوناتوانی خودخیلی درمانده و تنها روز خود را به شب میرسانند ،آنها کسانی هستند که وقتی دلشان می گیردو یا کاری را که بلد هستند ولی قادر به انجام آن نمی باشند و در معابر عمومی با تنه به مردان و زنان و در سوار شدن در وسایل نقلیه عمومی بر اثر ضعف بینایی شدیدبه اشتباه روی پای مسافران آن هم از جنس مخالف نشسته و نگرانی زمانی است که طرف خانم باشد که در این مواقع صدها دشنام و کتک و حتی کار به کلانتری کشیده شده و حتی پاسگاه بدرستی تشخیص بیماری را نداده و شبی را در بازداشتگاه بسر برده و همه این بیماران کم بینا با مشکل شبکیه بدور از چشم یا گوش هرانسانی، حتی خانواده و عزیزترین کسان خود ،اشک های خود را سرازیر و این کار هرشب و روز آنان می باشد تا با این کار جسم و روح خودرا به آرامش برسانند.و در برخورد با دیگران با لبخندهای مصنوعی، وچهره ای بظاهرشاد همچون نقاب در نزد دیگران، خود را شاد نشان دهند...آنها حتی قادر به حرکت به نقطه ای ناآشنا نیستند تا در خلوت خود داد بزنند و خودشان را از غم وغصه تخلیه و سبک نمایند ولی آنها مجبور می شوند همه دردها و رنجهای خود را بریزند در دلشان ، تا همه فقط لبخندش را ببینند و بگویند چه دل خوشی دارند آنها ، هر وقت از زمین و زمان خسته میشوند با دل خودنجوا می کنند و غم خود را فرو می ریزند در دلی که به وسعت دریاست.
آنان کسانی نیستند جز "بیماران صعب العلاج شبکیه چشمی"،که با روز کوری شدید و نابینایی مطلق در شب هیچ جایی را نمی توانند رویت کنند.معلولانی توانمند و نخبه ازبیماری " آرپی" گرفته تا "اشتارگات" و "لبر" بله هرچند بنده خود کوله باری از درد هستم ، ولی هیچگاه اجازه نداده ام این درد مرا از پای در بیاورد، اجازه نداده ام خانواده ام بخاطر این حال و روزم ،گریه ام را ببینند و یا دیگران برای من دلسوزی کنند. روزهایی که دلم می گیرددر همین وب سایت و انجمن دوستی که فضایی همراه با آرامشم را برای من و دیگر همدردانم ایجاد نموده اند، همگی شروع به نوشتن می کنیم، با خدایمان، با همنوعانمان حرف میزنم،درددل میکنیم و با دوستان شوخی می کنیم ،و خود من بیشتر وقتها در مقابل مخاطبانم که همه بیمار یا خانواده های آنان می باشد به اجبار در تلفن همراهم به ظاهر خودم را شاد نشان می دهم و بلند میخندم و روحیه می دهم و وقتی دلم از همه عالم و آدم می گیرد بیشتر به دیگران انرژی می دهم چرا چون طبع و سرشت من چنین آمیخته شده، اینگونه رفتارهای من انگار باعث شک و تردید بعضی دوستانم شده و آنها فهمیده اند که وقتی اینگونه رفتار می کنم غمی بزرگ در دل دارم…
امیدوارم مجلسی ها از جمله فراکسیون اجتماعی به مشکلات این بیماران که نه بینا هستند و نه نابینا توجه خاص نمایند.
خُب و اما محورهای اصلی که مجلسیان با وضع قوانین و دولت مردان هم با اجرا در صدد توانمند‌سازي آن باشند:
-توجه وزارت بهداست و درمان به این بیماران جهت تعیین بودجه:
با توجه به اینکه این بیماریهای یاد شده همه صعب العلاج و ژنتیکی می باشد بخاطر پیشگیری و اثر بخشی بیشتر در تحقیقات محققین در کشور و همچنین مشاوره بیشتر به این بیماران و خانواده های آنان و جلوگیری از چنین معلولیتی قبل از ازدواج و یا در دوران قبل از بارداری، تصمیمی اتخاد گردد تا چنین بیماری ریشه کن و همچنین درحال حاضر جهت آنالیز نمودن و مدتیشن خون این تعداد بیماران که جمعیتی بالغ بر 60هزارنفر به بالا می باشند، با گنجاندن و پیش بینی بودجه توسط وزارت بهداشت ودرمان و تصویب آن توسط مجلس نسبت به رفع و اصلاح آن اقدام شود.
-تهيه مسكن
(اختصاص وام مسکن بدون هیچگونه بهره بانکی)
-ايجاد اشتغال
حذف شرایط سنی برای معلولان حتی تا 45سالگی جهت استخدام در ادارات دولتی فرصت داشته باشند.همچنین(اختصاص 5 درصد سهمیه استخدامی بجای 3درصد یا بدون آزمون و رقابت، یا بین خود معلولان آزمون برگزار و گزینش صورت گردد).
در حالی که این قانون درسال‌ها قبل تصویب شده بود،اما منفعل ماند و متاسفانه در جریان بازنگری لایحه جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت توسط دولت، این قانون حذف شده که به هیچ وجه برای معلولان قابل قبول نیست.حذف قانون ۳ درصدی استخدام معلولان در دستگاه‌ها و نهادهای دولتی،در پیش نویس بازنگری لایحه جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت که به دولت ارائه شد، سهم استخدامی معلولان به ۵ درصد ارتقاء یافته بود اما نه تنها ۵ درصد تصویب نشد بلکه ۳ درصد قانون استخدام نیز حذف شده که تمامی دوستان معلول از مسئولان می خواهند نسبت به بازنگری این لایحه و برخی از مفاد آن انتقاداتی دارند.
-قانون بازنشستگی و ازکارافتادگی
(بازنشسته شدن افراد معلول با20سال سابقه کاربجای 30سال رقابت و شانه به شانه با افراد سالم در محیط کار.در واقع مثل سختی کار محاسبه گردد.هردوسال یکسال به سابقه محاسبه گردد.)
-حمايت‌هاي اجتماعي پايدارهمچون حمايت‌هاي بيمه‌اي
-حمایت دولت در تعیین بعضی معلولیتها بعنوان بیماری خاص و صعب العلاج
(همکاری بهزیستی و وزارت بهداشت و مجلس شورای اسلامی در تائید و تصویب آن بدون فوت وقت).
-معافیت بیمه و مالیات معلولان در حقوق ودستمزد(ماهیانه) افراد شاغل معلول.
-در ماده ۳ این قانون تامین و تحویل وسایل کمک توانبخشی مورد نیاز افراد معلول بر عهده سازمان بهزیستی گذاشته شده است.و از آنجایی که در چند سال گذشته سازمان بهزیستی هیچ پولی برای ارائه وسایل توانبخشی از معلولان دریافت نمی‌کرد اما در لایحه جدید عنوان شده که دولت در قبال ارائه وسایل توانبخشی به معلولان باید از آنها هزینه‌ای حداقلی دریافت کند.
در اینجا باید گفت که معلولی که کار، اشتغال و حتی مستمری ندارد چگونه می‌تواند هزینه این خدمات و وسایل را پرداخت کند؟!!!
اين نظرات و پیشنهادهایی که در بالا اشاره گردید فقط جهت رويكرد توانمند‌سازي معلولان می باشد که باعث تحول اساسی در بین معلولان درون کشور خواهد شد که بي‌نظير و تحول اساسی در زندگی آنان ایجاد خواهد کرد.هر چقدر مجلس با قوانین و دولت در اجرای قوانین توانمند و منسجم و اجرایی عمل كنند و پذيراي معلولان باشند دغدغه تمامی این عزیزان مرتفع خواهد شد و مباحث فرهنگي و رواني را از نظر ابنيه و دسترسي‌هاي عمومي آماده تر خواهد کرد.
در بعضی از مسائل ابتدایی این عزیزان ، هنوزدربدوراه هستیم همانندتردد و سفر که جزء حقوق اوليه و ابتدايي شهروندان بیمار کم بینای شبکیه در شهر و ادارات و مراکز بهداشتی ... که انجام آن در ادارات مربوطه و در فضای شهری توسط شهرداري ها باید انجام شود تا تردد در شهر آسان‌تر باشد همچنین بايد شرايطي را فراهم كنيم كه نه‌تنها تردد با وسايل حمل‌ونقل براي شهروندان معلول آسان شود بلكه فضاهاي شهري و معابر نيز به‌طور كامل مناسب‌سازي شوند.در اين خصوص اقدامات شايسته یی انجام شده ولی ناتمام و بدون نظرخواهی خود بیماران که هر کدام خود در این زمینه یک کارشناس هستند، میتوانند استفاده کنند.یک مورد کوچک را بنده بعنوان مثال ذکر می کنم : در خطوط و ایستگاهای مترو یک واگن مترو در یک نقطه مشخص در ایستگاه به بیماران معلول و(کم بینا و نابینا و ویلچری)اختصاص یابد.و عبورومرور این افراد در ایستگاه بجای "خط ممتد زرد" با "چراغ تو کار" در سطح ایستگاه مجهز گردد.تمام استانها و مراکز آن و بترتیب شهرستانها تلاش کنند به‌زودي شهرهاي بدون مانع و كم‌مانع را آماده كنند. توانمند‌سازي معلولان بزرگ‌ترين خدمتي است كه مي‌توان به آنها كرد و بزرگ‌ترين آرزويي است كه خود این عزیزان دارند، آرزويي كه البته چندان دور نيست و همه براي تحقق آن باید تلاش كنند.توجه نمودن جدی اداره های دولتی به حقوق اشخاص دارای معلولیت که با قوانین مجلس و اجرای دولت محقق می گردد.
درحال حاضر این لایحه که به ۲ بخش تقسیم شده؛ بخشی از آن به صورت برنامه دولت در ارتباط با حمایت از حقوق معلولان در دولت به تصویب رسیده و بخشی از آن نیز تنظیم شده تا به صورت لایحه و برای تبدیل شدن به قانون به مجلس شورای اسلامی ارائه شود.متاسفانه سازمان بهزیستی بیماران کم توان را نادیده می‌گیردیکی دیگر از مشکلاتی که در قانون معلولان وجود دارد این است که تعریف دقیقی از افراد معلول وجود ندارد. بسیاری از افراد کم توان در بیشتر نقاط دنیا از حقوق معلولان برخوردار میشوند اما در ایران این خدمات فقط به معلولین شدید ارائه میشود. بیمارانی مانند بیماران با مشکل شبکیه در طول زمان بتدریج بینایی خود را از دست می دهند و فقط نور می بینند و دیدشان به زوال کشیده شده و توانایی بینایی و حتی حرکتی خود را از دست می‌دهند و کارایی آنها سال به سال کمتر میشود. این دسته از بیماران به ظاهر مانند آدم‌های سالم زندگی می‌کنندالبته در نوجوانی، اما آنها در مراکز شغلی و دانشگاهی ووو در رقابتی نابرابر و ناجوانمردانه مشغول هرچند که باید تفاوتهایی در قانون پیش بینی شود مثلازمان کار مناسب برای آنها معمولا به صورت پاره وقت باشد.و حتی سازمان تامین اجتماعی هم در زمان بیمه این بیماران حتی اگر ظاهرا در سلامت ظاهری باشند، حداقل آنها را به عنوان معلول 50 درصدی به بالا بشناسد. با این حال تا وقتی که روی پای خودشان راه می‌روند و نیاز به حمایت مالی برای تهیه معیشت خود و خانواده و دارو و درمان ندارند،باید تسهیلاتی ویژه برای آنها در نظر گرفت تا دلگرم به کار باشند و با امید این راه را ادامه دهند و برای آنها وضع شود وقانون در عملکرد خود ضعف نشان ندهد و باید آنان را همچون مشاغل سخت با حقوق و مزایای کامل بازنشستگی و از کار افتادی در نظر بگیرد.
-درحال حاضر اکثر خدمات اجتماعی و اقتصادی دولت تنها به معلولان شدید و خیلی شدید ارائه میشود، در حالی که باید این خدمات در اختیار تمامی معلولان نیازمند قرارگیرد.من خود شاهد بوده ام برخی از معلولان با وجود معلولیت شدید به علت وضعیت مالی بالا نیازی به دریافت مستمری ماهیانه و یا سایرخدمات از نهادها وسازمانهای حمایتی را ندارند امادربین همین اینها معلول با درصد کم معلولیت وجود داشته که به شدت نیازمند دریافت این خدمات بوده.
درلایحه جدید حمایت از حقوق معلولان با تغییراتی که به ضرر معلولان است به تصویب هیات وزیران رسیده است.و علت این امر این است که از جامعه هدف کمتر استفاده و نظرخواهی کردند تنها راهی که برای معلولان باقی مانده این است که شما برادر بزرگوار نظرات و خواسته های ما را به گوش نمایندگان مجلس و اعضای فراکسیون حمایت از حقوق معلولان برسانید تا حقوق آنها بیش از این نادیده گرفته نشود.
-و تمام این مواردی که در بالا به آن اشاره کردم میخواهم در یک کلام خلاصه و به فراکسیون مجلس انعکاس دهید تمامی معلولان در سطح کشور همانند "جانبازان "درصد بندی دقیق گردند و تمامی خدماتی که به آن جانبازان تعلق می گیرد بدون هیچ گونه کم و کاستی به این عزیزان در کشور تعلق گیرد .
با سپاس ازجنابعالی/-ادامه دارد...
ضمن تشکر از حاج اقا ابراهیمی و داداش سروش عزیز
باید عرض کنم که بنده هم با نظر تمام دوستان موافقم و انقد ر دلم از مشکلات خصوصا نداشتن کار پر هست که نمیدونم از کجا شروع کنم ...
باور کنید ما معلولین حتی از سوی جامعه و خود ارگان بهزیستی و سایر ارگانهای ذیربط هم مخصوصا در سالهای اخیر مورد عدم پذیرش و بی مهری قرار گرفتیم تا جایی که حتی من به چشم دیدم مسولین بهزیستی از یک فردسالم
که هنوز دانش اموز نهضت سواد اموزی بود و اشنای مسول بهزیستی برا استخدام در بایگانی استفاده کرد اما منه دارای تحصیلات دانشگاهی رو حتی برای بایگانی قبول نکرد چراا؟ واقعا چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ارائه ی خدمات هم مخصوصا به معلولین ناشنوا و کم بینا خصوصا در سال های اخیر به صفر رسیده و به بهانه ی نداشتن بودجه ی دولتی از ارائه ی کوچکترین خدمتی سر باز میزنند مثلا باطری سمعک رو فقط به دانش اموزان و برخی دانشجویان میدن !!خب تکلیف بقیه چی میشه ؟؟؟واقعا مایه ی تاسف است که حتی مددکاران و مسولین بهزیستی هم درک درستی از معلولان تحت پوشش خود ندارند و بیش از پیش باعث تضییع حقوق این افراد میشوند ...
حتی برای گرفتن وام هم خود بهزیستی شرایط فوق العاده سختی گذاشته که تنها تعدادی از این معلولین میتوانند از این تسهیلات استفاده کنند و انها را هم معمولا خود بهزیستی از قبل گلچین کرده است !!
انقدر به ما کار ندادن و انقدر اجازه ی اشتغال به ما ندادند و ما رو محدود کردن حالا هم تا یک جایی اعلام میکنه که نیروی معلول میگیره شرایط سنی و سابقه ی کار رو قاطی شرایط میکنند که دیگه به ما نمیخوره ...تجربه نشون داده که معلولین در بسیاری از زمینه ها حتی کارامد تر و با استعدادتر از افراد سالم هستند و با این که بارها و بارها توانایی هامون رو به همگان ثابت کردیم اما همچنان مورد عدم پذیرش از سوی جامعه و گاهی حتی خانواده قرار داریم و گاهی این تضعیف رو حیه و پذیرفته نشدن از سوی دیگران به بیماری ما دامن میزند و ما رو زودتر از پا در میاورد ...
ما هم مثل تمام افراد سالم انسانیم و حق زندگی داریم حق شغل مناسب مسکن و ازدواج داریم باید به حقوق ما رسیدگی شود و سهل انگاری و بی توجهی مسولین جامعه و بهزیستی و ارگانهای ذیربط رو از ضعف سیستم اجرایی دولت میدانیم ...
والسلام
سلام وخسته نباشید به اعضاو مدیران محترم انجمن ،سلام به آقای محسن سروش و بی نهایت تشکر از از زحمات ایشان ودیگر دوستان ،نظراتی که در ذهن داشتم و میخواستم عنوان کنم دوستان عزیزم و خصوصا آقای سروش عنوان کردند و من یک خواهش منهای مشکلات مسکن و ازدواج و کار دوستان عزیزم دارم که هزینه ی داروها یی که بیشتر خارجی هستند و برای بهبود دوستان لازم هست و هزینه ی درمان قطعی این بیماری در آینده که باعث استرس اکثر دوستان هست نسبت به موقعیت افراد بررسی بشه و تدبیری اتخاذ بشه از طریق وامهای بدون بهره یا کمکهای بلا عوض که فکر کنم بیشتر تو رویاها مقدور هست و در ضمن کلاسهای مشاوره ازدواج و مشاوره خانواده برای طرز برخوردهای روزانه ی افراد خانواده با بیمار و آگاهی دادن به آنها برای حل مشکلات روحی و روانی همانطور که برای معتادین محترم این جلسات و کلاسها ی هفتگی وجود داره و تشکیل میشه ممنون و بینهایت تشکر از همه ی کاربران عزیز عجرکم عند الله