1394 / 7 / 4، 12:10 عصر
پزشکان در UIC مریلند، 12 بیمار بالغ مبتلا به کم خونی داسی شکل را با استفاده از پیوند سلول های بنیادی مشتق از خواهر یا برادرهای سالم و مطابق از نظر ایمنی درمان کردند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل ازnews.uic.edu، از آن جایی که این تکنیک نیاز به شیمی درمانی برای آماده کردن بیمار برای دریافت سلول های پیوندی را مرتفع می سازد، می تواند درمانی امیدوارکننده برای ده ها هزار بیماری باشد که به کم خونی داسی شکل مبتلا هستند. حدود 90 درصد از 450 بیمار مبتلا به کم خونی داسی شکل که تاکنون پیوند سلول های بنیادی را دریافت کرده اند کودک بوده اند. شیمی درمانی اغلب برای بیماران بالغ خطرناک است زیرا آن ها اغلب ضعیف تر از کودکان مبتلا به این بیماری هستند. بالغین مبتلا به کم خونی داسی شکل با استفاده از تزریق خون و داروهای کاهش دهنده درد اغلب به طور میانگین تا 50 سال عمر می کنند اما کیفیت زندگی آن ها بسیار پایین است. محققین می گویند که می توانند با استفاده از این سلول درمانی ها که نیاز به شیمی درمانی ندارند، بالغین مبتلا به کم خونی داسی شکل را درمان کرده و بر کیفیت زندگی آن ها تنها یک ماه بعد از پیوند بیافزایند. آن ها قادر خواهند بود به مدرسه و یا محیط کار برگردند و زندگی بدون دردی را تجربه خواهند کرد. در این بیماری سلول های قرمز خونی حامل اکسیژن به صورت هلالی یا داسی شکل در می آیند. این امر موجب می شود که اکسیژن کمتری به بافت های فرد منتقل شوند و در نتیجه درد شدیدی را برای وی به همراه می آورد. در این روش جدید، بیماران داروهای سرکوب کننده ایمنی را درست قبل از پیوند دریافت می کند(همراه با دوز بسیار پایین پرتودرمانی)، این نوع تیمار موجب می شود که بیماران مشکلات کمتر پیدا کنند و عوارض جانبی خطرناک همراه با شیمی درمانی را متحمل نشوند. سپس، سلول های اهدا شده از خواهر یا بردار مطابق از نظر بافتی و سالم به بیمار منتقل می شوند. این سلول های بنیادی اهدا شده، سلول های خونی جدیدی را برای بیمار تولید می کنند و در نهایت منجر به حذف علایم بیماری می شوند. در بسیاری موارد، سلول های داسی شکل را بعد از درمان دیگر نمی توان مشاهده کرد اما بیماران ناچارند مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی را تا حداقل یکسال ادامه دهند. یکسال بعد از این پیوند، 12 بیمار از 13بیماری که پیوند را دریافت کرده بودند، غلظت های طبیعی هموگلبین را در خونشان نشان دادند و عملکرد قلبی ریوی آن ها نیز بهبود یافت و آن ها درد کمتری را حس کردند.