انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران

نسخه‌ی کامل: :ساخت چشم سه بعدی از روی چشم های آخوندک!
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
"به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی شبکیه(آرپی،لبر و اشتارگات)د ایران" حشره آخوندک یا «مانتیس» با وجود این که چشم‌هایش در جلوی صورت قرار گرفته، متفاوت از انسان‌ها و سایر حیوانات می‌بیند. محققان با اطلاع از این ویژگی می‌توانند برای بینایی ربات‌ها استفاده کنند و راه‌های تازه‌ای را برای ایجاد دید کامپیوتری پیش روی آنها بگذارد.
مانتیس برخلاف سایر حشرات، یک جفت چشم بزرگ در جلوی صورتش دارد. انسان‌ها و سایر حیوانات نخستین از این نوع تنظیم دید سه‌بعدی یا استریو برای مقایسه دید‌های متفاوت برای تشخیص عمق استفاده می‌کنند. با وجود این به نظر می‌رسد که آخوندک متفاوت از ما می‌بیند.
محققان دانشگاه نیوکاسل با استفاده از موم زنبور عسل به عنوان چسب، عدسی‌های چشم این حشره را به صورتش ثابت کردند تا از آسیب آنها جلوگیری کنند. یکی از عدسی‌ها سبز و دیگری آبی بود که به دانشمندان امکان داد تا بتوانند هر کدام از چشم‌ها را جداگانه بررسی کنند.
دانشمندان سپس فیلم‌هایی را روی صفحه نمایشگری جلوی چشم حشره‌ها نمایش دادند. فیلم اول نقطه‌ متحرکی را نشان می‌داد که آخوندک‌ها به آن حمله می‌کردند و نشان می‌داد که قادرند عمق شیء متحرک را درک کنند. سپس، محققان این نقطه را به گونه‌ای دستکاری کردند که در جهات مختلف حرکت کند؛ چشم‌های انسان قادر به تشخیص این تفاوت حرکت نقطه‌های متحرک نبود اما منتیس همچنان به نقطه متحرک حمله می‌کرد.
این مسئله نشان می‌دهد که آخوندک دارای دیدی ناشناخته ورای دید انسان است و هدفی را در اطراف نقطه متحرک دنبال می‌کند اما این حرکات لزوما بین یک چشم و دیگری مطابقت ندارد و به حرکت در گذر زمان بستگی دارد.
آخوندک به عنوان یک حشره کم‌تر از یک میلیون نورون عصبی دارد که بسیار کمتر از 85 میلیارد نورون عصبی در چشم انسان است. با وجود این، به لطف این ویژگی منحصر به فرد و این نوع دیدی که دارد، قادر است دیدی سه بعدی از محیط اطراف همانند ما انسان‌ها داشته باشد.  
دانشمندان اعلام کرده‌اند که این کشف می‌تواند منجر به رشد و توسعه الگوریتمی بر پایه دید مانتیسی شود. در ربات‌های کوچکی مانند ربات‌هایی که در حوادث از آنها استفاده می‌شوند، می‌توان با کمک این الگوریتم‌ها، محیط اطرافشان را بدون نیاز به مغزی پیچیده ارزیابی کرد./