1393 / 4 / 22، 01:35 صبح
*خرفه
خرفه به علت دارا بودن مقدار فراوان اسید امگا 3 ارزش بسیار دارد، زیرا کلسترول را پایین می‌آورد، خطر لخته خونی و حمله قلبی را کاهش می‌دهد. طبخ خرفه از نظر پزشکان طب سنتی سرد و خنک ملایم می‌باشد. خرفه دارای اثرات ادرارآور، ضد اسکوربوت(کمبود ویتامین C) تصفیه کننده خون، تسکین دهنده تشنگی، تب‌بر می‌باشد. مصرف خام یا پخته آن در رفع التهاب‌های داخلی بدن مانند التهاب دستگاه هضم و دستگاه دفع ادرار مفید است. جهت دفع کرم مقدار 70 گرم شیره تازه خرفه و یا جوشانده دانه آن را با آب یا شیر به بچه‌ها بخورانید. خرفه در موارد سرفه‌های مقاوم مزمن، بی‌خوابی، رفع التهاب داخلی بدن، دفع اخلاط خونی، ناراحتی‌های عصبی، خونریزی‌های لثه‌های دندان به کار می‌رود. جوشانده حاصل از مخلوط خرفه با کاهو یا گل گاوزبان، اثر مفیدی در رفع تشنگی و احساس گرما دارد.
در استعمال خارجی برگ‌های له شده خرفه یا شیره آن بر روی اعضا دچار سوختگی قرار می‌دهند و در دفع میخچه می‌تواند به کار رود. در خونریزی‌های لثه که معمولا در بیماران دچار کمبود ویتامین C به وجود می‌آید با جویدن برگ‌های تازه خرفه می‌توان این مشکل را برطرف نمود. برگ‌ها و ساقه‌های خرفه برای رفع سردرد، پماد مفید و موثری است. دم کرده خرفه به مقدار 25 گرم در یک لیتر آب برای رفع عصبانیت بسیار مفید است. پماد حاصل از برگ‌های له شده یا پخته و یا شیره برگ خرفه جهت بهبودی سوختگی، میخچه پا، ورم چشم و سردرد میگرن روی عضو موثر است.
*کدو
کدو در موارد دیابت، به کار می‌رود. خوردن روغن برای معالجه افسردگی، تشنج، غم و غصه، خمودگی اعصاب بسیار مفید است. کدو دارای اثرات ضد کرم، خنک کننده، مرطوب کننده، خون ساز، بازکننده مجاری، سریع الهضم، تصفیه کننده خون و قسمت گوشتی آن دارای اثرات ملین، ادرارآور، مغذی، نرم کننده، رفع سوء هضم و رفع یبوست می‌باشد. محلول حاصل از دانه مغز کدو در آب یا شیر که در اثر حرارت پخته شده باشد دارای اثر آرام‌بخشی بوده و در رفع بی‌خوابی و تسکین درد ناشی از التهاب مجاری ادرار موثر می‌باشد.
از کدو حلوایی مربایی تهیه می‌کنند برای تقویت بدن و اعصاب مفید است. پوست کدو حلوایی را گرفته و بسوزانید تا سیاه شود و سپس در مقداری سرکه مخلوط کرده و به عنوان درمان پیسی یا برص هر روز چند مرتبه در محل بمالید تا بهبودی کامل حاصل شود. تخم آن برای درمان درد دندان و ورم لثه موثر است. گل و میوه گیاه به عنوان ضد سم استفاده می‌شود. گوشت آن برای تسکین سرفه خورده می‌شود و در استعمال خارجی گوشت له شده میوه آن را به عنوان پماد خنک کننده در موارد تب‌های خیلی شدید روی سر و پاهای بیمار می‌اندازند.
*ترخون
ترخون اشتها آور و جاذب رطوبات معده و سینه می‌باشد. برای تسکین درد معده و رفع یبوست و دردهای رماتیسمی و اعصاب مفید می‌باشد. ترخون بادشکن و ضدعفونی کننده بوده و در مواقع شیوع بیماری‌های عفونی مثل وبا و طاعون جویدن ترخون برای جلوگیری از سرایت مرض توصیه شده است. جویدن ترخون دهان را خوشبو می‌کند و زخم‌های دهان را درمان می‌نماید، آشامیدن آب، بعد از جویدن ترخون گورا و لذت‌آور است. جوشانده ترخون به مقدار 25 گرم تا 30 گرم در هزار تجویز می‌شود. زیاده‌روی در خوردن این گیاه خون را تیره می‌نماید. ترخون رومی که فارسی آن اکرکره و عاقرقرحا می‌باشد با ترخون نسبتی ندارد.
*پیاز
پیاز خستگی را برطرف می‌سازد و اعصاب را قوی می‌نماید، باعث نیروی پاها و گام‌ها در راه رفتن است و هم‌چنین تب بر است. پیاز به واسطه فسفری که دارد انجام کارهای فکری را آسان می‌سازد، به همین جهت مصرف آن به متفکرین و کسانی که کارهای فکری دارند توصیه شده است. در مورد ضعف و فرسودگی جسمی و عصبی، پیاز دارای عمل نیروبخش و تقریبا فوری و آنی است. پیاز برای بچه‌هایی که دیر رشد می‌کنند، غذای مقوی و نیروبخشی است. پیاز سرشار از سیلیس است و این ماده به مقدار خیلی زیاد، در بدن موجود است و برای تشکیل و نگه‌داری استخوان‌ها و شرائین کاملا لازم است. کم خونی خون را برطرف می‌نماید. پیاز آهک دارد و استخوان بندی و دندان‌ها را محکم کرده و از نرمی استخوان جلوگیری می‌کند. پیاز اشتهای به غذا را زیاد می‌کند. پیاز ضد عفونت است، لذا این دستور با این دستور با ارزش را از امام ششم می‌آموزیم.
پیاز روده‌ها و مجاری تنفس را ضدعفونی می‌کند و از ابتلا به اسهال و سرماخوردگی جلوگیری می‌نماید. پیاز یک ماده ضدعفونی است و میکروب‌های گوشت را از بین می‌برد و به تجربه ثابت شده است که سم گوشت‌های مانده را که ایجاد اسهال می‌نماید کم می‌کند و روی این اصل کسانی که خارج از منزل غذا می‌خورند باید پیاز را فراموش نکنند. ما می‌دانیم که یکی از نشانه‌های مرض وبا، اسهال است و اسهال بواسطه میکروب‌های روده پیدا می‌شود.
یکی از غذاشناسان برای همه مسافران خصوصا حجاج خوردن آن را توصیه می‌کند و می‌‌‌گوید: یکی از سبزی‌های مفیدی که دارای ویتامین‌های (ب) می‌باشد پیاز است که خوردن خام آن به کلیه حجاج توصیه می‌شود، زیرا علاوه بر داشتن ویتامین‌های مفید، جهاز را ضدعفونی و پاک کرده و اشتها را زیاد می‌کند، بنابراین وجود آن بر سر سفره حجاج لازم و ضروری است. پیاز در بیماری شاربون که مرضی عفونی است و میکروب آن معمولا بوسیله گزیدن مگس مخصوصی به انسان منتقل می‌شود، اگر زیر و روی پاهای بیمار را در پماد مخلوط پیاز و سیر که خورده شده باشد بگذارند حال مریض بزودی بهبود خواهد یافت. در اولین عوارض تب‌های تیفوئیدی باید پاهای بیمار را تا قوزک پا در کاسه پیاز زنده شد خوابانید و باندپیچی کرده. این باندپیچی، عرق زیادی آورده و تب بیمار را قطع می‌کند. اگر تب کرده‌اید و در آتش آن می‌سوزید پیاز را برش نازک کنید و آن را در ظرفی بریزید و روی آتش بگذارید و توجه کنید که پیازها داغ شود ولی رنگ قهوه‌ای به خود نگیرد و تا گرم است آنقدر که بدن شما نسوزد پیازها را به شکل پماد روی شکم خود بگذارید و وقتی سرد شد آنرا بردارید پماد پیاز به این وسیله باعث قطع تب شما خواهد بود.
از آن جا که بوی بد دهان در نتیجه یک سلسله عفونت‌های داخلی است و پیاز از دشمنان سرسخت عفونت است لذا آنه را میکروب‌کش و نابود کننده بوهای متعفن دانسته‌اند و طبعا با رفتن بوهای بد بوی خوش طبیعی پیدا می‌شود اگرچه پیاز خود دارای بویی تیز و تند است. پیاز نیز یکی از خوراک‌های ضد میکروب است پیاز یک ماده ضدعفونی است و میکروب‌های گوشت‌ها را از بین می‌برد. پیاز جهاز هاضمه و مجاری تنفسی را ضدعفونی می‌کند. پیاز به واسطه گوگردی که دارد برای خون، عامل ضدعفونی است. گوگرد پیاز وقتی وارد خون می‌شود و به ریه‌ها برسد با عفونت‌های مجاری تنفسی مثل آسم، ورم گلو، برونشیت، گریپ و غیره مبارزه می‌کند. پیاز بواسطه یدی که دارد ضد اسکوربوت است و امراضی را که مربوط به سیستم لنفاوی است مثل ورم غده‌ها، آبسه‌های شدید، جوش‌های زیر پوست و غیره درمان کرده و بهبود می‌بخشد. اسکوربوت نام یک بیماری است و به معنی کم خونی است از اثرات آن سستی لثه‌ها و آمدن خون از آن‌ها می‌باشد و چون پیاز، ویتامین (ث) دارد، و ویتامین (ث) ضد اسکوریت است.
خرفه به علت دارا بودن مقدار فراوان اسید امگا 3 ارزش بسیار دارد، زیرا کلسترول را پایین می‌آورد، خطر لخته خونی و حمله قلبی را کاهش می‌دهد. طبخ خرفه از نظر پزشکان طب سنتی سرد و خنک ملایم می‌باشد. خرفه دارای اثرات ادرارآور، ضد اسکوربوت(کمبود ویتامین C) تصفیه کننده خون، تسکین دهنده تشنگی، تب‌بر می‌باشد. مصرف خام یا پخته آن در رفع التهاب‌های داخلی بدن مانند التهاب دستگاه هضم و دستگاه دفع ادرار مفید است. جهت دفع کرم مقدار 70 گرم شیره تازه خرفه و یا جوشانده دانه آن را با آب یا شیر به بچه‌ها بخورانید. خرفه در موارد سرفه‌های مقاوم مزمن، بی‌خوابی، رفع التهاب داخلی بدن، دفع اخلاط خونی، ناراحتی‌های عصبی، خونریزی‌های لثه‌های دندان به کار می‌رود. جوشانده حاصل از مخلوط خرفه با کاهو یا گل گاوزبان، اثر مفیدی در رفع تشنگی و احساس گرما دارد.
در استعمال خارجی برگ‌های له شده خرفه یا شیره آن بر روی اعضا دچار سوختگی قرار می‌دهند و در دفع میخچه می‌تواند به کار رود. در خونریزی‌های لثه که معمولا در بیماران دچار کمبود ویتامین C به وجود می‌آید با جویدن برگ‌های تازه خرفه می‌توان این مشکل را برطرف نمود. برگ‌ها و ساقه‌های خرفه برای رفع سردرد، پماد مفید و موثری است. دم کرده خرفه به مقدار 25 گرم در یک لیتر آب برای رفع عصبانیت بسیار مفید است. پماد حاصل از برگ‌های له شده یا پخته و یا شیره برگ خرفه جهت بهبودی سوختگی، میخچه پا، ورم چشم و سردرد میگرن روی عضو موثر است.
*کدو
کدو در موارد دیابت، به کار می‌رود. خوردن روغن برای معالجه افسردگی، تشنج، غم و غصه، خمودگی اعصاب بسیار مفید است. کدو دارای اثرات ضد کرم، خنک کننده، مرطوب کننده، خون ساز، بازکننده مجاری، سریع الهضم، تصفیه کننده خون و قسمت گوشتی آن دارای اثرات ملین، ادرارآور، مغذی، نرم کننده، رفع سوء هضم و رفع یبوست می‌باشد. محلول حاصل از دانه مغز کدو در آب یا شیر که در اثر حرارت پخته شده باشد دارای اثر آرام‌بخشی بوده و در رفع بی‌خوابی و تسکین درد ناشی از التهاب مجاری ادرار موثر می‌باشد.
از کدو حلوایی مربایی تهیه می‌کنند برای تقویت بدن و اعصاب مفید است. پوست کدو حلوایی را گرفته و بسوزانید تا سیاه شود و سپس در مقداری سرکه مخلوط کرده و به عنوان درمان پیسی یا برص هر روز چند مرتبه در محل بمالید تا بهبودی کامل حاصل شود. تخم آن برای درمان درد دندان و ورم لثه موثر است. گل و میوه گیاه به عنوان ضد سم استفاده می‌شود. گوشت آن برای تسکین سرفه خورده می‌شود و در استعمال خارجی گوشت له شده میوه آن را به عنوان پماد خنک کننده در موارد تب‌های خیلی شدید روی سر و پاهای بیمار می‌اندازند.
*ترخون
ترخون اشتها آور و جاذب رطوبات معده و سینه می‌باشد. برای تسکین درد معده و رفع یبوست و دردهای رماتیسمی و اعصاب مفید می‌باشد. ترخون بادشکن و ضدعفونی کننده بوده و در مواقع شیوع بیماری‌های عفونی مثل وبا و طاعون جویدن ترخون برای جلوگیری از سرایت مرض توصیه شده است. جویدن ترخون دهان را خوشبو می‌کند و زخم‌های دهان را درمان می‌نماید، آشامیدن آب، بعد از جویدن ترخون گورا و لذت‌آور است. جوشانده ترخون به مقدار 25 گرم تا 30 گرم در هزار تجویز می‌شود. زیاده‌روی در خوردن این گیاه خون را تیره می‌نماید. ترخون رومی که فارسی آن اکرکره و عاقرقرحا می‌باشد با ترخون نسبتی ندارد.
*پیاز
پیاز خستگی را برطرف می‌سازد و اعصاب را قوی می‌نماید، باعث نیروی پاها و گام‌ها در راه رفتن است و هم‌چنین تب بر است. پیاز به واسطه فسفری که دارد انجام کارهای فکری را آسان می‌سازد، به همین جهت مصرف آن به متفکرین و کسانی که کارهای فکری دارند توصیه شده است. در مورد ضعف و فرسودگی جسمی و عصبی، پیاز دارای عمل نیروبخش و تقریبا فوری و آنی است. پیاز برای بچه‌هایی که دیر رشد می‌کنند، غذای مقوی و نیروبخشی است. پیاز سرشار از سیلیس است و این ماده به مقدار خیلی زیاد، در بدن موجود است و برای تشکیل و نگه‌داری استخوان‌ها و شرائین کاملا لازم است. کم خونی خون را برطرف می‌نماید. پیاز آهک دارد و استخوان بندی و دندان‌ها را محکم کرده و از نرمی استخوان جلوگیری می‌کند. پیاز اشتهای به غذا را زیاد می‌کند. پیاز ضد عفونت است، لذا این دستور با این دستور با ارزش را از امام ششم می‌آموزیم.
پیاز روده‌ها و مجاری تنفس را ضدعفونی می‌کند و از ابتلا به اسهال و سرماخوردگی جلوگیری می‌نماید. پیاز یک ماده ضدعفونی است و میکروب‌های گوشت را از بین می‌برد و به تجربه ثابت شده است که سم گوشت‌های مانده را که ایجاد اسهال می‌نماید کم می‌کند و روی این اصل کسانی که خارج از منزل غذا می‌خورند باید پیاز را فراموش نکنند. ما می‌دانیم که یکی از نشانه‌های مرض وبا، اسهال است و اسهال بواسطه میکروب‌های روده پیدا می‌شود.
یکی از غذاشناسان برای همه مسافران خصوصا حجاج خوردن آن را توصیه می‌کند و می‌‌‌گوید: یکی از سبزی‌های مفیدی که دارای ویتامین‌های (ب) می‌باشد پیاز است که خوردن خام آن به کلیه حجاج توصیه می‌شود، زیرا علاوه بر داشتن ویتامین‌های مفید، جهاز را ضدعفونی و پاک کرده و اشتها را زیاد می‌کند، بنابراین وجود آن بر سر سفره حجاج لازم و ضروری است. پیاز در بیماری شاربون که مرضی عفونی است و میکروب آن معمولا بوسیله گزیدن مگس مخصوصی به انسان منتقل می‌شود، اگر زیر و روی پاهای بیمار را در پماد مخلوط پیاز و سیر که خورده شده باشد بگذارند حال مریض بزودی بهبود خواهد یافت. در اولین عوارض تب‌های تیفوئیدی باید پاهای بیمار را تا قوزک پا در کاسه پیاز زنده شد خوابانید و باندپیچی کرده. این باندپیچی، عرق زیادی آورده و تب بیمار را قطع می‌کند. اگر تب کرده‌اید و در آتش آن می‌سوزید پیاز را برش نازک کنید و آن را در ظرفی بریزید و روی آتش بگذارید و توجه کنید که پیازها داغ شود ولی رنگ قهوه‌ای به خود نگیرد و تا گرم است آنقدر که بدن شما نسوزد پیازها را به شکل پماد روی شکم خود بگذارید و وقتی سرد شد آنرا بردارید پماد پیاز به این وسیله باعث قطع تب شما خواهد بود.
از آن جا که بوی بد دهان در نتیجه یک سلسله عفونت‌های داخلی است و پیاز از دشمنان سرسخت عفونت است لذا آنه را میکروب‌کش و نابود کننده بوهای متعفن دانسته‌اند و طبعا با رفتن بوهای بد بوی خوش طبیعی پیدا می‌شود اگرچه پیاز خود دارای بویی تیز و تند است. پیاز نیز یکی از خوراک‌های ضد میکروب است پیاز یک ماده ضدعفونی است و میکروب‌های گوشت‌ها را از بین می‌برد. پیاز جهاز هاضمه و مجاری تنفسی را ضدعفونی می‌کند. پیاز به واسطه گوگردی که دارد برای خون، عامل ضدعفونی است. گوگرد پیاز وقتی وارد خون می‌شود و به ریه‌ها برسد با عفونت‌های مجاری تنفسی مثل آسم، ورم گلو، برونشیت، گریپ و غیره مبارزه می‌کند. پیاز بواسطه یدی که دارد ضد اسکوربوت است و امراضی را که مربوط به سیستم لنفاوی است مثل ورم غده‌ها، آبسه‌های شدید، جوش‌های زیر پوست و غیره درمان کرده و بهبود می‌بخشد. اسکوربوت نام یک بیماری است و به معنی کم خونی است از اثرات آن سستی لثه‌ها و آمدن خون از آن‌ها می‌باشد و چون پیاز، ویتامین (ث) دارد، و ویتامین (ث) ضد اسکوریت است.
حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: پیاز بخورید، پیاز دارای سه خاصیت است: دهان را خوشبو می‌کند، لثه‌ها را محکم می‌سازد و میکروب را از بین می‌برد.
امام صادق (ع) می‌فرماید: قال رسول ا... اذا دخلتم بلاد افکلوا من بصلها یطرد عنکم وباها
رسول خدا فرمودند که هرگاه داخل شهری شدید، از پیاز آن شهر بخورید تا گرفتار وبای آن شهر نشوید.