مطالعات اخیر نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی عصبی مشتق از سلو لهای بنیادی پرتوان القایی(iPS-NSCs) می توانند بهبود عملکردی را بعد از آسیب نخاعی در جوندگان و پریمات های غیر انسانی افزایش دهد. با این وجود مشکل پیوند iPS-NSCs قابلیت تومورزایی آن ها بعد از پیوند است. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از بنیان ، در تلاش برای درک این خطر و یافتن راهی برای مهار آن ، تیمی از محققین ژاپنی در مطالعه ای رده سلولی گلیوبلاستومای انسانی را به ستون نخاعی موش های آزمایشگاهی که سیستم ایمنی آن ها سرکوب شده یا نشده بود و یا با داروهای سرکوب کننده ایمنی تیمار شده بودند، پیوند کردند. از تصویربرداری بیولومینانس برای ردیابی سلول های پیوند شده زمانی که دچار رد پیوند می شوند، استفاده شد.
محققین دریافتند که خروج داروهای سرکوب کننده ایمنی رشد تومور را از بین برد و این اثر یک "قفل ایمنی"بر علیه تشکیل توموراست که از عوارض ناخواسته پیوند سلولی است. هم چنین آن ها ثابت کردند که کاهش سرکوب ایمنی منجر به رد تومورهای شکل گرفته با پیوند iPS-NSCs می شود. اگر چه مشخص شده است که سیستم عصبی مرکزی بعد از آسیب به ندرت قابلیت ترمیم دارد اما پیوند این سلول های بنیادی/پیش ساز عصبی امیدوار کننده بوده است.
امروزه مشکل تومورزایی و افزایش تراتوما و گلیوماها بعد ازپیوند به شکلی بسیار اساسی است. با این وجود این مطالعه ارتباط موقتی با ایمنی درمانی برقرار می کند که نشان می دهد که پیوند سلولی و القای رد ایمنی ممکن است موجب کاهش احتمال وقوع تومورزایی شود. این یافته ها پیشنهاد می کند که ممکن است رد ایمنی هر نوع سلول توموری پیوند شده را با دستکاری ایمنی(ایمونومدولاسیون) القا کرد. این محققین بر این باورند که مدل آن ها می تواند ابزاری قابل اعتماد برای هدف قرار دادن تومورهای طناب نخاعی در مطالعات بالینی باشد و از طرف دیگر برای مطالعه اثرات درمانی داروهای ضد سرطانی بر علیه تومورهای بدخیم نیز مفید باشد.