نزدیک بینی علامت اولیه قوز قرنیه

[سراج]

یک جراح و متخصص چشم با تاکید بر اینکه قوز قرنیه اغلب در سنین نوجوانی یا اوایل دهه دوم زندگی بروز می‌کند، گفت: بروز این بیماری در اوایل به صورت نزدیک بینی و آستیگمات نامنظم ایجاد می‌شود؛ ضمن آن‌که در افراد مبتلا به آلرژی‌های فصلی نیز بیشتر بروز می‌کند. به گزارش "انجمن حمایت از بیماران چشمی آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ایسنا، دکتر فیروزه رحیمی، قوز قرنیه را یک بیماری تحلیل رونده قرنیه چشم دانست و گفت: قرنیه به طور طبیعی شکلی گرد یا کروی دارد، اما در قوز قرنیه به علت نرمی بافت، قرنیه به سمت جلو کشیده می‌شود و حالت مخروطی پیدا می‌کند که در این کش آمدن به سمت جلو، قرنیه نازک می‌شود و باعث یک نامنظمی در سطح قرنیه می‌شود که با عینک قابل اصلاح نیست.
این جراح و متخصص چشم افزود: در این شرایط نمی‌توان عینکی برای بیمار سفارش دهیم که در هر گوشه آن یک شماره داشته باشد. همچنین این تغییر بر روی انکسار نور هنگام ورود به چشم تاثیر می‌گذارد و سبب کاهش وضوح بینایی و تاری دید در بیماران می‌شود. وی با اشاره به اینکه میزان پیشرفت قوز قرنیه در همه یکسان نیست، گفت: در بعضی بیماران ۲ تا ۳ سال بعد از ابتلا، بیماری با پیشرفت زیاد باعث پیوند قرنیه می‌شود اما در بعضی افراد بعد از ۱۰ تا ۱۵ سال پیشرفتی کند دارد و در حد خفیف آن باقی می‌ماند.
رحیمی یادآور شد: به طور معمول سیر پیشرفت بیماری قوز قرنیه بین ۱۰ تا ۱۵ سال است و اغلب بعد از ۱۵ سال پیشرفت، سیر آن کند یا متوقف می‌شود و در اکثر موارد بعد از ۳۵ سالگی پیشرفت نمی‌کند. ‌وی علت ابتلا به بیماری قوز قرنیه را ناشناخته دانست و خاطرنشان کرد: این بیماری ارثی نیست، اما زمینه ارثی و ژنتیک، محیط و برخی از بیماری‌ها در بروز قوز قرنیه موثر است. همچنین به بسیاری از بیماران که زمینه بیماری‌های آلرژی فصلی دارند یا اینکه خود آن‌ها هم تمایل به خارش و مالیدن زیاد چشم دارند، توصیه می‌شود به چشم خود دست نزنند و باعث تشدید بیماری نشوند.
رحیمی با اشاره به اینکه استفاده از لنزهای سخت یکی از شیوه‌های درمان قوز قرنیه است و گفت: اگر بیماران بتوانند لنزهای سخت را بر روی چشم خود تحمل کنند، دید بسیار خوبی به آن‌ها می‌دهد، اما اگر بیمار نتواند تحمل کند یا قوز قرنیه بسیار شدید باشد که لنز روی قرنیه قرار نگیرد، از روش‌های دیگر مانند حلقه‌های نازک در چشم استفاده می‌شود که این حلقه‌ها به وسیله جراحی روی قرنیه جا داده می‌شود و تا حدودی دید بیمار را بهتر می‌کند اما دید آن‌ها به اندازه‌ای که در لنز‌های سخت به دست می‌آید، نیست. وی ادامه داد: اگر قوز قرنیه تا حدی شدید باشد که ضخامت قرنیه جا برای گذاشتن حلقه‌های نازک در چشم را نداشته باشد، در این صورت بیمار برای پیوند قرنیه کاندید می‌شود. این متخصص چشم با تاکید بر این مطلب که بیماران پیوند قرنیه تا پایان عمر باید تحت نظر پزشک باشند، یادآور شد: مراقبت‌های بعد از عمل پیوند قرنیه بسیار لازم و ضروری است و باید رعایت شود. همچنین بیمارانی که از نظر شغل، شرایط زندگی و جایگاه اجتماعی شرایط مناسبی نداشته باشند به هیچ عنوان نباید عمل پیوند قرنیه را انجام دهند.
او عمل جراحی کراس لینکینگ را یکی دیگر از روش‌های درمان قوز قرنیه و جلوگیری از پیشرفت آن دانست و اظهار کرد: این عمل با هدف جلوگیری از پیشرفت قوز قرنیه و نه اصلاح دید بیمار انجام می‌شود که به وسیله تابش اشعه ماوراء بنفش به قرنیه چشم و همراه با ریختن قطره ریبوفلابین بر روی قرنیه انجام می‌شود و به این وسیله قرنیه از نظر استحکام و قدرت نه تنها بهتر می‌شود بلکه از کش آمدن آن جلوگیری می‌شود. عمل کراس لینکینگ برای بیمارانی که به تازگی به بیماری قوز قرنیه مبتلا شدند، افراد جوان و میانسالی که بیماری آن‌ها پیشرونده است و بیمارانی که لنز تماسی روی چشمشان خوب جا نمی‌افتد؛ توسط پزشک تجویز می‌شود. این متخصص چشم تصریح کرد: علت مراجعه کنندگان قوز قرنیه به پزشک و تشخیص بیماری به دلیل کاهش دید است. همچنین در بیماران زیر ۲۵ سال که قوز قرنیه در آن‌ها در حال پیشرفت است، انجام عمل توصیه می‌شود.