قابل توجه مهمانان بازدید کننده:
با اتخاذ تدابیر و ارائه اعلام شماره حساب بانکی که در ذیل به آن اشاره شده با حفظ ارزش ها و كرامات والای انسانی و تكیه بر مشاركت و همكاری نزدیك شما اعضاء و بازدیدکنندگان درحمایت وکمک به تأمین حداقل نیازهای اساسی این قشر کم بینا، نابینا وكم درآمد، ماراحمایت ویاری نمائید.
شماره حساب کارت شتاب بانک رفاه کارگران به شماره: 5894631500966528 به نام حاج آقا ابراهیمی وجوه خود را واریز نمائید.
««در صورت ثبت نام دراین انجمن حتما ازنام کاربری فارسی استفاده نمائید (انتخاب نام کاربری با زبان انگلیسی تائید و فعال نمیگردد) جهت تائید و فعال سازی نام کاربری خود با شماره 09389502752 بنام محسن سروش راس ساعت 10 الی 11صبح بجز روزهای تعطیل تماس حاصل نمائید.»»
ایمیل انجمن: FORUM.RPSIRAN.IR@GMAIL.COM
ارسال کننده: صدف - 1394 / 3 / 18، 10:44 عصر - انجمن: اخبار پزشکی
- بدون پاسخ
مطالعه محققان آمریکایی نشان می دهد که نوعی ویروس یافت شده درخرگوش می تواند پیوند مغز استخوان را برای بیماران مبتلا به سرطان خون بی خطرتر و عوارض آن را کاهش دهد. به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " از پایگاه اینترنتی مدیکال نیوز تودی، محققان کالج پزشکی دانشگاه فلوریدا در آمریکا متوجه شدند که ویروس myxoma بطور همزمان سبب کشته شدن سلول های سرطانی و پیشگیری از ابتلا به بیماری پیوند علیه میزبان 'GVHD' می شود.این بیماری یکی از خطرناکترین عوارض پیوند مغز استخوان است.پیوند مغز استخوان یک روش مهم درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان های خون مانند لوسمی و مولتیپل میلوما است.درصورتیکه مغز استخوان یک بیمار به اندازه کافی سلول های بنیادی سالم تولید نکند با پیوند مغز استخوان، سلول های سالم وارد بدن بیمار می شود تا جایگزین مغز استخوان بیمار شود.با این وجود این کار خطراتی نیز دارد زیرا گلبول های سفید تازه پیوند داده شده می تواند به بدن شخص دریافت کننده حمله کنند که به آن بیماری علیه میزبان گفته می شود.این بیماری می تواند سبب تنگی نفس، دردهای شکمی و در موارد شدید منجر به مرگ بیمار شود.یروس Myxoma معمولا در خرگوش های موجود در استرالیا و اروپا یافت می شود. این ویروس در خرگوش ها می تواند به ابتلا بیماری بسیار کشنده myxomatosis منجر شود اما در انسان ها این ویروس بی خطر است.محققان با آزمایش این ویروس بر روی سلول های انسانی در آزمایشگاه، ویروس myxoma را به گلبول های سفید خون معروف به سلول های T چسباندند و بعد از آنها در بخشی از پیوند مغز استخوان استفاده کردند.زمانی که پیوند مغز استخوان صورت گرفت این ویروس نه تنها مانع از ابتلا به بیماری پیوند علیه میزبان شد بلکه به سلول های سرطانی موجود در بدن بیمار حمله کرد و آنها را از بین برد.نتایج این تحقیق در مجله Blood منتشر شده است.
محققان موفق به طراحی دستگاهی شدند که در عرض 45 دقیقه تومورهای روده را پیش از شدت گرفتن سرطان از بین میبرد. این دستگاه پیشرفت بزرگی در زمینه پیشگیری از ابتلا به سرطان روده به حساب میآید.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران "، محققان بیمارستان عمومی ساوثهمپتون برای نخستین بار در انگلستان از دستگاه جدیدی موسوم به «Bear Claw» (پنجه خرس) برای حذف بافتهای سرطانی روده استفاده کردهاند. آنها در روشی موسوم به FTRD در عرض 45 دقیقه بافتهای سرطانی بیمار را از بین بردند.بعضی از بیماران برای حذف پلیپهای روده (ساقه گوشتی که در سطح روده رشد میکند) باید تحت عملهای جراحی سنگینی قرار بگیرند، البته در صورتی که درمان را پس از عمل رها کنند احتمال پیشرفت سرطان یک در 10مورد است.روشهای دیگری غیر از عمل جراحی از جمله قطع پلیپها به وسیله سوزن متصل به یک لوله انعطافپذیر و سوزاندن پلیپها به وسیله سیم حامل جریان برق وجود دارد، اما در صورتی که سلولهای تومور تحت دیواره روده قرار داشته باشند، هیچکدام از این روشها موثر نیستند. اگر جراحان تنها سلولهای سطح روده را خارج کنند احتمال پیشروی سرطان هنوز باقی است و در نتیجه ممکن است دیواره روده پاره شده و خطر جدی زندگی فرد را تهدید کند.در این صورت برای زنده ماندن تنها یک راه باقی میماند که آن هم عمل جراحی بسیار سنگینی است که نیازمند برشهای بزرگی در سطح شکم است.دستگاه انقلابی جدید، کار خود را با کاهش خطر سوراخ شدن روده و بدون نیاز به چاقوی جراحی انجام میدهد. FTRD اساساً یک بطری متصل به لولهای باریک و انعطافپذیر است که به اندازه دستگاههای کلونوسکوپی بوده و از طریق مقعد وارد روده میشود.این وسیله دارای یک دکمه مکانیکی است که با فشار دادن آن بافتهای سرطانی توسط گیرهای دندانهدار از روده جدا شده و به داخل لوله مکیده میشود.پنجه خرس اصطلاحی است که به خاطر شکل ظاهری این وسیله توسط پزشکان استفاده میشود.
بر اساس نتایج یک مطالعه جدید، مصرف روزانه حتی یک نوشیدنی شیرین از جلمه سودا و سایر نوشیدنی های گازدار و آب میوه ها خطر ابتلا به بیماری کبد چرب را افزایش می دهد.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران "به نقل از ایرنا، با وجود اینکه این مطالعه که توسط مرکز تحقیقات ژان مایر در دانشگاه تافتس در آمریکا انجام شد، نشان می دهد که رابطه ای میان مصرف قند ناشی از نوشیدنی ها و ابتلا به بیماری کبد چرب وجود دارد اما محققان می گویند هنوز در این زمینه مطالعات کافی انجام نشده است که بتوان با قطعیت اعلام کرد که قند عامل ابتلا به بیماری کبد چرب است.نیکولا مک کوون محقق برنامه اپیدمیولوژی تغذیه در مرکز تحقیقات ژان مایر و استاد یار دانشکده فریدمن می گوید: نوشیدنی های شیرین شده یک منبع کالری هستند که لازم است مردم در مورد مقدار مصرف این نوشیدنی ها فکر کنند برای مثال نوشیدن آنها را برای مناسبت های خاص اختصاص دهند.محققان در این مطالعه دو هزار و 634 زن و مرد را که اکثرا سفید پوست و میان سال بودند، بررسی کردند؛ تمامی این افراد در مطالعه قلب، ریه و خون موسسه قلب فرامینگهام شرکت کرده بودند. این مطالعه نشان داد که مصرف روزانه نوشیدنی های شیرین شده خطر ابتلا به بیماری کبد چرب را افزایش می دهد.طبق اعلام بنیاد کبد آمریکا حدود 25 درصد از تمام آمریکایی ها به بیماری کبد چرب مبتلا هستند؛ این بیماری با تجمع چربی در سلول های کبد مشخص می شود اما بسیاری از افراد هرگز علائه ابتلا به این بیماری را نشان نمی دهند.
عمل برداشتن تومور مغزی از طریق بینی با ناوبری ساخت ایران
عمل جراحی تومور هیپوفیز از داخل بینی و بدون باز کردن جمجمه به روش آندوسکوپی، توسط تجهیزات ناوبری ساخت ایران در بیمارستان شهدای تجریش تهران انجام شد.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران"، دكتر علیرضا زالی استاد جراحی مغز و اعصاب در توضیح انجام این عمل جراحی پیچیده، گفت: این عملهای جراحی به برداشتن تومور غده هیپوفیز از طریق باز کردن جمجمه صورت میپذیرفت، ولی برای کاهش عوارض جراحی این تومور را میتوان از طریق بینی و با تجهیزات ناوبری نیز برداشت که این عمل پیچیده با تجهیزات ساخت داخل کشور صورت میپذیرد.دكتر جهانگیر قربانی متخصص گوش، حلق و بینی نیز در توضیح این عمل جراحی گفت: عمل جراحی تومور غده هیپوفیز به روش آندوسکپی از داخل بینی مزایای بسیاري دارد؛ از جمله آن که جمجمه بیمار باز نمیشود و تورم مغز کاهش مییابد.همچنین افسون صدیقی جراح مغز و اعصاب و مسئول این تیم جراحی درباره زوایای دیگر برداشتن تومور غده هیپوفیز به روش آندوسکپی، گفت: این عمل جراحی حدود دو ساعت به طول میانجامد در حالی که برداشتن جمجمه و انجام این عمل جراحی حداقل دو برابر این زمان را میبرد؛ بنابراین عمل جراحی برداشتن تومور غده هیپوفیز به روش آندوسکپی از داخل بینی با تجهیزات ناوبری ساخت داخل کشورمان صورت میپذیرد.مسئول تجهیزات ناوبری این عمل جراحی نیز عنوان کرد: این دستگاه یک نوع موقعیتیاب به حساب میآید که برای برداشتن تومورهای مغزی کاربری دارد. امروز قیمت این دستگاه تولید داخل یکسوم قیمت خارجی آن است. این توانایی وجود دارد که مراکز درمانی و اتاقهای عمل جراحی کشور از این دستگاه ناوبری تولید داخل استفاده کنند.
ارسال کننده: صدف - 1394 / 3 / 16، 10:40 عصر - انجمن: اخبار پزشکی
- بدون پاسخ
نخستین عمل پیوند بخشی از جمجمه و پوست سر یک بیمار در آمریکا با موفقیت به اتمام رسید.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران "به نقل از پایگاه خبری شبکه پرس تیوی، نخستین عمل پیوند بخشی از جمجمه و پوست سر برای یک بیمار که به دلیل ابتلاء به بیماری سرطان، زخم حفرهمانند بزرگی بر روی سرش داشت در تگزاس آمریکا با موفقیت به انجام رسید.براساس گزارش آسوشیتدپرس، پزشکار بیمارستان «متودیست» در شهر هیوستون ایالت تگزاس و مرکز سرطان دکتر اندرسونف این عمل جراحی را دو هفته پیش انجام دادند و اکنون بیمار میتواند از بیمارستان مرخص شود.سال گذشته جراحان هلندی خبر از نخستین پیوند جمجمهی پلاستیکی ، که به شیوه چاپ سه بُعدی ساخته شده بود، به یک زن خبر دادند اما عمل پیوند تگزاس نخستین عمل پیوند جمجمه و پوست سر از یک اهداکنندهی انسان است.
گیرندهی این عمل جراحی «جیم بویسِن» یک برنامهنویس ۵۵ ساله و اهل شهر آستین، مرکز ایالت تگزاس است.وی ،که علاوه بر دریافت جمجمه و پوست سر، کلیه و لوزالمعدهی جدیدی نیز دریافت کرده است، پس از طی کردن دورهی نقاهت به خبرنگاران گفت از اینکه پزشکان موردی یافتهاند که از نظر رنگ پوست و مو با او این اندازه شباهت دارد، بسیار متحیر است.بویسن در سال ۱۹۹۲ به دلیل بیماری دیابت، که از ۵ سالگی با وی همراه بوده است، عمل پیوند کلیه و پانکراس داشته است و برای جلوگیری از رد عضو از داروهایی استفاده میکرده است که خطر ابتلاء به بیماری سرطان را افزایش میدهد. در نهایت وی به نوعی سرطان نادر در ناحیهی سر با عنوان لیومیوسارکوم مبتلا میشود.مراحل درمان سرطان منجر به پس زدن عضوهای تازه در بدن بویسن شد و زخم بازی که در طی درمان بیماری سرطان در سر وی ایجاد شده بود، مانع از پیوند مجدد کلیه و پانکراس بود.در نهایت دکتر «جسی سلبر»، یک جراج پلاستیک ترمیمی در بیمارستان دکتر آندرسون، بدین نتیجه رسید که همزمان با پیوند کلیه و پانکراس، جمجمه و پوست سر تازهای به بویسن پیوند زده شود.در این عمل پیوند ۱۵ ساعته ،با شرکت حدود ۱۲ پزشک و ۴۰ کارشناس پزشکی، یک عضو کلاهی شکل از پوست و استخوان جمجمه را به بالای سر این بیمار پیوند زدند.
مطالعات محققان انجمن گوارش آمریکا نشان می دهد که استفاده از یک داروی ضدویروسی، از انتقال هپاتیت بی (HBV) از مادر به جنین جلوگیری می کند. به گزارش " انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " از ساینس، این داروی ضد ویروسی تلبیوودین(telbivudine) نام دارد. در این مطالعه، 450 زن بارداری که به هپاتیت B مبتلا بودند، به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول در طول هفته های 24 تا 32 بارداری روزانه 600 میلی گرم تلبیوودین مصرف کردند و گروه دوم تمایلی به استفاده از داروی های ضد ویروسی نداشتند. نتیجه آزمایش نشان داد که هیچ یک از نوزادان متولد شده از مادرانی که از این دارو مصرف کرده بودند، هپاتیت B نداشتند؛ ولی 14.7 درصد نوزادان متولد شده از مادران گروه دوم، به هپاتیت B مبتلا بودند.در حال حاضر حدود دو میلیون نفر در سراسر جهان به هپاتیت B مبتلا هستند. هپاتیت B یکی از مهمترین علل بیماری های کبدی است.به التهاب کبد هپاتیت گفته می شود. التهاب کبد می تواند به فیبروز، سیروز یا سرطان کبد منجر شود. ویروس هپاتیت مهمترین عامل بروز این بیماری است؛ ولی عفونت های دیگری مانند مواد سمی (مصرف الکل و مواد مخدر) و بیماری های خود ایمنی نیز جزء دلایل هپاتیت محسوب می شوند.تاکنون پنج ویروس اصلی هپاتیت شناخته شده است که به عنوان هپاتیت نوع A، B، C، D و E شناخته می شوند. احتمال سیروز کبدی و سرطان در دو نوع B و C بیشتر است. هپاتیت نوع A و E معمولا بر اثر مصرف آب و غذای آلوده ایجاد می شوند. هپاتیت نوع B، C و D معمولا نتیجه تماس با مایعات آلوده بدن هستند.دریافت خون آلوده، تماس با تجهیزات آلوده، انتقال از مادر به نوزاد و تماس جنسی مهمترین روش های انتقال این ویروس کشنده هستند. این بیماری می تواند با علایمی چون یرقان (زردی پوست و چشم)، تیرگی ادرار، خستگی مزمن، تهوع، درد و استفراغ همراه باشد یا بدون هیچ علامت اولیه ای بروز کند.به گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه حدود 1.4 میلیون نفر در سراسر جهان جان خود را بر اثر هپاتیت از دست می دهند.نتیجه این تحقیقات در نشریه Clinical Gastroenterology and Hepatology منتشر شده است.
محققان موسسه پزشکی هاروارد به روشی دست یافته اند که با یک آزمایش خون ساده، تمام سابقه عفونت ویروسی فرد شناسایی می شود. به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" از ساینس، این آزمایش VirScan نام دارد و تنها با یک قطره خون، تمام عفونت های ویروسی را فرد در طول عمر خود تجربه کرده است، شناسایی می کند. معمولا برای بررسی هر ویروس خاص، یک آزمایش مجزا مورد نیاز است و این اولین باریست که تمام ویروس ها با یک آزمایش تشخیص داده می شوند.رای دستیابی به این روش، بیش از 93 هزار بخش کوتاه از DNA را ترکیب کرده اند که هر بخش یک تکه کوچک از پروتئین های ویروسی را رمزگذاری می کند؛ سپس این بخش های کوتاه در معرض باکتریوفاژها (ویروس هایی که از سلول های باکتری خارج می شوند و آنها را عفونی می کنند) قرار گرفتند.با استفاده از این فرآیند و پس از چند مرحله دیگر، آزمایش به راحتی می تواند تمام ویروس های موجود در خون را شناسایی کند.آزمایش های انجام شده روی داوطلبان ایالات متحده، آفریقای جنوبی، تایلند و پرو نشان می دهد که این آزمایش خون از دقت بالایی، به ویژه در مورد ویروس HIV و هپاتیت C برخوردار است.
محققین در مدرسه پزشکی دانشگاه استنفورد راهی را برای تولید کره های شناور آزاد و اسفیر مانند از سلول های مغزی انسانی طراحی کرده اند که معماری و ساختار قشر مغز را تقلید می کند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalxpress، این اسفیرها شامل نورون های دارای عملکرد، سیناپس های کارآمد و حتی سلول های آستروسیتی هستند که عملکرد نورون ها را پشتیبانی می کنند. هم چنین این ساختارها الگوی بیان ژنی مشابه با مغز جنینی انسانی در میانه راه بارداری دارند. محققین امیدوار هستند که با ردیابی تکوین این اسفروئیدهای شبه قشری بتوانند برهمکنش های سلولی در زمان تکوین مغز را ردیابی کنند و عوامل مولکولی دخیل در برخی از بیماری های نورولوژیک مانند اوتیسم یا شیزوفرنی را شناسایی کنند. محققین دریافته اند که می توانند با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی مشتق از سلول های پوستی بیمار، هزاران اسفروئید قشری مغز را ایجاد کنند. این اسفروئیدها قطری به اندازه 5 میلی متر خواهند داشت و می توانند به مدت 9 ماه در آزمایشگاه به خوبی باقی بمانند. آن ها فعالیت شبکه عصبی خوبی از خود نشان می دهند و می توانند به خوبی با استفاده از تکنیک های قابل اعتماد در مدل های جانوری قرار گیرند. پتانسیل و امیدها در مورد این روش خارق العاده است و می توان از هر فردی با هر بیماری عصبی مانند آلزایمر چنین اسفروئیدهایی ایجاد کرد. در این مطالعه محققین در ابتدا با بازبرنامه ریزی سلول های پوستی بیماران، سلول های بنیادی پرتوان القایی را ایجاد کردند که قابلیت ایجاد هزاران اسفروئید(کلونی) را دارند. آن ها را با ترکیبی از فاکتورهای رشد و ریزمولکول های تیمار کردند تا به سلول های پیش ساز عصبی تکوین یابند. بعد از حدود هفت هفته 80 درصد سلول های این اسفروئیدها مارکر ویژه بافت های عصبی را بیان کردند و 7 درصد آن ها هم پروتئین ویژه آستروسیت ها را بیان کردند. این سلول ها نقش حیاتی در سیگنالینگ عصبی دارند. تولید نورون ها و آستروسیت ها به طور همزمان موفقیتی بزرگ در معماری مغز محسوب می شود. زمانی که این اسفروئیدهای مغزی برش گیری شدند، ساختاری مشابه قشر مغزی را نشان دادند.
نتایج امیدوارکننده ای از یک سلول درمانی جدید برای یک بیماری پوستی منفعال کننده منتشر شده است. درمان شامل تزریق سلول های بنیادی است که مشخص شده است که درد را تسکین می دهند و شدت مشکلات پوستی را هم کاهش می دهند، این در حالی است که تاکنون درمانی برای این وضعیت موجود نبود.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از medicalxpress، این مطالعه که در کالج سلطنتی لندن صورت گرفته است توانسته است 10 کودک مبتلا به اپیدرمیولیز بلوزای دیستروفیک مغلوب(RDEB) را درمان کند. این بیماری یک بیماری دردناک پوستی است که حتی یک آسیب کوچک پوستی می تواند منجر به تاول های و زخم های پوستی شود که سخت درمان می شوند. این پوست شکننده و ضعیف مستعد بروز انواع سرطان های پوستی خطرناک است. در حال حاضر درمانی برای RDEB وجود ندارد. محققین فاز یک و دو این مطالعه را با هدف کاهش شدت این بیماری و افزایش کیفیت زندگی این بیماران انجام دادند. طی شش ماهه اول مطالعه، شرکت کنندگان سه تزریق سلول های استرومایی مزانشیمی(سلول های بنیادی) مشتق از مغز استخوان و مربوط به اهداکننده غیر خویشاوند را دریافت کردند. در مطالعات قبلی مشخص شده بود که سلول های بنیادی مزانشیمی در محل زخم وارد شده و روند بهبود زخم را تسریع می کنند. این کودکان تا یک سال بعد از سلول درمانی مونیتور شدند و نتایج نشان داد که هیچ گونه عارضه جانبی خطرناکی برای بیماران اتفاق نیافتاده است. ثبت های مربوط به درد نشان داد که به طور میانگین میزان درد در این بیماران در مقایسه با پیش از درمان کاهش پیدا کرده است و شدت زخم نیز نتیجه مشابه ای داشته و کاهش یافته است. والدین آن ها نیز گزارش داده اند که روند بهبود زخم بهتر شده است، قرمزی پوست کاهش یافته و تعداد تاول های پوستی نیز کاهش یافته است. محققین نتیجه کلی این مطالعه را مثبت ارزیابی می کنند. در گام بعدی محققین درصدد هستند که مکانیسم عملکردی این سلول های بنیادی که می تواند تولید فاکتورهای رشد و سیتوکین های مختلف، تنظیم کننده های ایمنی و ... باشد را مورد ارزیابی قرار دهند.
محققین جان هاپکینز در مطالعه با استفاده از سلول های انسانی رشد یافته در آزمایشگاه، نشان داده اند که یک پروتئین رشد یافته عروق خونی ثانویه می تواند راهی جدید را برای مهار نابینایی مربوط به دیابت ایفا کند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalxpress، بیماری رتینوپاتی دیابتی دلیل اصلی نابینایی در سنین بالا در آمریکا می باشد. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که عروق خونی طبیعی در چشم با عروق خونی غیر طبیعی، نشت کننده و شکننده جایگزین می شوند و به درون چشم نشت کرده و خونریزی می کنند. عایق کردن لیزری عروق خونی می تواند می تواند بینایی مرکزی را حفظ کند اما اغلب بینایی محیطی و دید تاریکی را از دست می دهند. مطالعات مختلف داروهای مختلفی مانند bevacizumab و ... را برای کمک به درمان این عروق خونی استفاده کرده اند که این عمل را با مهار VEGF انجام می دهند. اما این مطالعات نشان داده اند که اگرچه این داروها پیشرفت رتینوپاتی دیابتی تکثیری را افزایش می دهند اما به طور قابل قبولی آن را مهار نمی کنند. محققین در جان هاپکینز سطوح VEGF را در نمونه مایعات گرفته شده از چشم افراد سالم، افراد دیابتی مبتلا به رتینوپاتی و افراد دیابتی فاقد رتینوپاتی تست کردند. در حالی که VEGF در برخی از افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیر تمایل به افزایش دارد، برخی از مایعات آن ها کمتر از افراد سالم VEGF داشت. اما همین میزان کم هم برای رشد عروق خونی در سلول های رشد یافته در آزمایشگاه کافی است. نتایج پیشنهاد می کند که VEGF به وضوح می تواند نقش مهمی در رشد عروق خونی داشته باشد اما قطعا تنها فاکتور تعیین کننده نیست. در این مطالعه محققین پرده از یک عامل ثانویه دیگر برداشتند که پروتئینی به نام پروتئین شبه آنژیوپونتین 4 است. زمانی که محققین عملکرد VEGF و پروتئین شبه آنژیوپونتین4 را در مایعات چشم افراد رتینوپاتی دیابتی بلوک کردند، به طور قابل توجهی رشد عروق خونی در سلول های رشد یافته آزمایشگاهی کاهش یافت. اگر دارویی یافت شود که به طور مطمئن عملکرد پروتئین ثانویه را در چشم بیماران بلوک کند، می تواند در ترکیب با یک داروی ضد VEGF این بیماری را مهار کند.