برای نخستین بار در دهه‌ی اخیر، یک مرد اهل مینه‌سوتا توانست همسر ۴۵ ساله‌اش را با کمک یک پیوند چشم مصنوعی ببیند. به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل ازmsn برای نخستین بار در دهه‌ی اخیر، یک مرد اهل مینه‌سوتا توانست همسر ۴۵ ساله‌اش را با کمک یک پیوند چشم مصنوعی ببیند.
ویدئوی مربوط به این رویداد، لحظه‌ی امیدبخشی را نشان می‌دهد که آلن زدرد، همسرش کارمن را در جلوی خود می‌بیند و می‌شناسد. در آن لحظه وقتی آلن او را در آغوش گرفت، شادی در صورتش موج می‌زد؛ هر دو گریستند. حدود ۲۰ سال قبل پزشکان تشخیص دادند که زدرد دارای اختلال زوال چشمی است که رفته‌ رفته بینایی او را از بین می‌برد تا حدی که ۱۰ سال قبل او را کاملاً نابینا کرد.
جراحان یک قطعه‌ی الکتریکی کوچک را در چشم راست او تعبیه کردند. عمل پیوند بینایی دوم با دریافت پیام‌های امواج نوری از یک دوربین کوچک که در وسط عینک سفارشی قرار داشت به همراه یک ویدئو کوچک نشان می‌داد که جراحان چگونه مجرای شبکیه او را باز کردند. گزارش‌ها حاکی از آن است که زدرد پانزدهمین نفر در ایالات متحده است که این عمل روی او انجام شد.
وقتی او این عینک را گذاشت، گفت: نوری کم و زیاد می‌شد، نور عادی نبود، پیوسته بود. چشمک می‌زد، و می‌توانستم تغییراتش را حس کنم و تشخیص دهم.»
با آنکه آلن نمی‌تواند جزئیات را به طور دقیق تشخیص دهد، اما کیفیت زندگی‌اش بسیار تغییر کرده است. او می‌تواند بین جمعیت زیادی از افراد بدون کمک عصا راهش را پیدا کند و یا حتی چیزهایی مثل چنگال، چاقو و چیزهای دیگر را تشخیص دهد.
آنچه بسیار حائز اهمیت بوده این است که او توانسته همسر، چهار فرزند و ۱۰ نوه‌اش را شناسایی کند. او توانست خیلی سریع همسرش را بشناسد. وی گفت: «بسیار ساده بود. او زیباترین زن در آن اتاق بود.»

اثر تزریق موضعی و سیستمیک سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (AD-MSC) در مدل های خرگوش رد آلوگرافت قرنیه با هر دو شرایط خطر طبیعی و یا در معرض خطرشدید بسترهای عروق دارقرنیه مورد بررسی قرار گرفت. مدل های موجود در این مطالعه بیشتر شبیه به پیوند قرنیه انسان بودند تا مدل های موشی که قبلا گزارش شده است. هدف ما جلوگیری از رد پیوند و افزایش طول بقای گرافت بود. در مدل پیوند با خطر طبیعی ، در مقایسه با انتظارات ما، تزریق AD-MSC به محل اتصال پیوند درحین عمل جراحی منجر به القای افزایش نشانه های التهابی مانند ادم قرنیه با ضخامت افزایش یافته و سطح بالاتری از نفوذ لکوسیت ها شد. این فرایند منجر به بقای پایین تر پیوند در مقایسه با پیوند قرنیه گروه کنترل شد. در مدل پیوند با خطر بالا، که در آن سیستم ایمنی چشم با القاء نورگ زایی قبل از عمل جراحی پیوند تضعیف شده بود، ما دریافتیم که استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی چربی سیستمیک خرگوش قبل از عمل جراحی، در حین عمل جراحی، و در زمان های مختلف بعد از عمل جراحی منجر به بقای کوتاه تر پیوند در مقایسه با گرافت های تیمارنشده قرنیه شد. بر اساس نتایج بدست آمده، درمان موضعی یا سیستمیک با AD-MSC ها برای جلوگیری از رد پیوند قرنیه در مدل های خرگوشی قرنیه با خطر طبیعی یا خطربالای رد پیوند، بقا را افزایش نمی دهد بلکه می تواند باعث افزایش التهاب و نورگ زایی و شکستن میزان ایمنی ذاتی چشم شود. این نتیجه را می توان تا حدی توسط مارکرهای ایمنی ، عدم توانایی سرکوب سیستم ایمنی و خصوصیت مولکول های ترشحی ایمنی AD-MSC مورد استفاده در این مطالعه توضیح داد. پارامترهایی مثل خطر رد پیوند، محیط التهابی / عروقی، منبع سلول، زمان تزریق، سرکوب سیستم ایمنی، تعداد سلول و نحوه انتقال سلول باید قبل از انتقال فواید احتمالی استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی در پیوندهای قرنیه به کاربردهای بالینی تثبیت شود.

به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از news-medical.net، این سیستم گزارشگر جدید در نوع خود، برای مطالعه سلول های بنیادی پرتوان انسانی اولین محسوب می شود و برای شناسایی عوامل و مسیرهای خاصی که مراحل اولیه تکوین استخوان انسانی را میانجی گری می کنند، مهم هستند.
سیستم گزارشگر پروتئین فلورسنس RUNX2-زرد به محققین اجازه می دهد بدانند آیا تست های سلولی حاصل از سلول های بنیادی پرتوان انسانی برای برخی خصوصیات خاص مثبت هستند یا منفی. مطالعات پیشین نشان داده است که سلول های مثبت تست شده می توانند استخوان جمجمه را در موش های سرکوب ایمنی شده ترمیم کنند. درک بهتر در مورد مثبت یا منفی بودن با استفاده از سیستم گزارشگر پروتئین فلورسنس RUNX2-زرد به محققین اجازه خواهد داد که بدانند کدام یک از انواع سلول های تولید شده از سلول های بنیادی پرتوان انسانی ممکن است برای ترمیم استخوان مناسب تر باشند.
در مطالعه ای که قبلا صورت گرفته بود محققین از این سیستم گزارشگر برای جداسازی جمعیت منحصربفردی از سلول های پیش ساز خونی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القا انسانی استفاده کردند. در این مطالعه نیز آن ها این سیستم گزارشگر را برای استخوان استفاده کردند و این امر به آن ها اجازه تست درمان های جدید بالقوه برای مشکلات استخوانی را خواهد داد. این محققین می گویند که ما این سیستم گزارشگر را در مورد سیستم هایی مانند حیوانات در گذشته تست کرده ایم و پیش از این آن را در مورد سلول های خاص انسانی تست نشده بود. سلول های انسانی به ما اجازه می دهد که درک بهتری از درمان های جدید از آزمایشگاه تا بالین داشته باشیم و درک بهتری نیز به چگونگی ساخته شدن سلول های خونی و استخوانی اولیه ارائه می دهد.

پژوهشگران بریتانیایی با استفاده از یک درمان پیشگامانه سلول بنیادی توانستند توان حرکتی یک بیمار مبتلا به ام‌اس را بازیابی کنند. این درمان که محققان آن را معجزه خوانده‌اند، از سلول‌های بنیادی بیمار برای مبارزه با بیماری استفاده می‌کند. در صورت محقق شدن وعده‌های اولیه این درمان، می‌تواند اولین درمانی باشد که نه تنها آسیب وارد شده توسط بیماری را کند کرده، بلکه این روند را معکوس می‌کند. به گزارش"انجمن آرپی،‌ لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ایسنا، پروفسور «باسیل شاراک» از بیمارستان سلطنتی هلامشایر در شفیلد اظهار کرد: از زمانی که کار درمان بیماران را در سه سال قبل آغاز کردیم، برخی نتایج کاملا معجزه بوده‌اند. ما در بیماران بهبود عمیق عصبی را مشاهده کرده‌ایم. اگرچه به تحقیقات بیشتری برای اثبات این امر نیاز است که بیماران تنها یک بهبود موقت را - که گاهی در بیماری ام‌اس رخ می‌دهد - تجربه نکرده باشند.
این بیماری عصبی که در زنان رایجتر از مردان است، معمولا در افراد بین 20 تا 30 سال رخ داده و 2.5 میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند. این بیماری می‌تواند منجر به نابینایی و فلج شود، اما داروهای کنونی برای همه بیماران مناسب نبوده و همچنین هنوز درمانی برای آن پیدا نشده است. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به تخریب غشای محافظتی اطراف الیاف عصبی مغز و نخاع (میلین) پرداخته و در انتقال سیگنال‌های حیاتی اختلال ایجاد می‌کند. درمان جدید از سلول‌های بنیادی برای راه‌اندازی مجدد سیستم ایمنی استفاده می‌کند تا حمله آن به بدن و مغز را متوقف کند.
ابتدا نمونه‌ای از خون بیمار گرفته شده و سلول‌های بنیادی آن استخراج و ذخیره می‌شوند. بیمار سپس تحت درمان با دوزهای بالای داروی شیمی‌درمانی برای پاک کردن سیستم ایمنی دارای مشکل قرار می‌گیرد. در نهایت مجددا سلول‌های بنیادی به بدن بیمار بازگردادنده شده و این سلول‌ها به ساخت سیستم ایمنی جدید و سالم می‌پردازند. هزینه این کاشت تقریبا برابر با میزان هزینه داروی مورد استفاده برخی بیماران در سال است. این درمان که پیوند سلول بنیادی خون‌ساز اتولوگ نام گرفته، به نظر می‌رسد علاوه بر متوقف کردن بیماری، آسیب‌هایی را که به بدن وارد کرده نیز درمان می‌کند. مردی که از یک چشم نابینا شده بود، با این درمان توانست بینایی عادی خود را تقریبا بدست بیاورد. یک زن در کانادا نیز که به مراقبت 24 ساعته نیاز داشت، با پیوند سلول‌های بنیادی توانست پس از بیش از یک دهه از بیماری ام‌اس خلاص شود.
اگرچه باوجود این بهبودهای چشمگیر، درمان مذکور برای همه بیماران مناسب نیست. نتایج یک کارآزمایی بر روی 150 بیمار که ماه گذشته در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد، نشان داد که این روش تنها به بهبود علائم نیمی از بیماران کمک کرد. همچنین نگرانی‌هایی در مورد امکان ابتلا به بیماری‌هایی مانند عفونت‌های مرگبار وجود دارد. پروفسور شاراک و همکارانش به دنبال آغاز یک کارآزمایی جدید بر روی بیماران مبتلا به ام‌اس عودکننده-فروکش‌کننده هستند که رایجترین نوع این بیماری محسوب می‌شود.

این عفونت باکتریایی در تقریبا نیمی از جمعیت جهان مشاهده می شود اما اغلب افراد از وجود آن بی خبرند زیرا هرگز نشانه های بیماری را تجربه نمی کنند.
هلیکوباکترپیلوری را می شناسید؟
به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از سلامت هلیکو باکتر پیلوری نوعی باکتری است که موجب عفونت معده شده و یکی از دلایل شایع در ایجاد زخم های گوارشی به شمار می رود. این عفونت باکتریایی در تقریبا نیمی از جمعیت جهان مشاهده می شود اما اغلب افراد از وجود آن بی خبرند زیرا هرگز نشانه های بیماری را تجربه نمی کنند. پزشکان معتقدند این افراد به طور مادرزادی در برابر هلیکوباکتر پیلوری مقاوم هستند. عفونت هلیکو باکتر پیلوری هم در کودکان و هم در بزرگسالان مشاهده می شود.
علایم و نشانه های شایع در عفونت هلیکو باکتر پیلوری
درد معده و یا سوزش سر دل
تهوع
استفراغ
نفخ
کاهش وزن
اختلال در بلع
مشاهده خون تیره و یا روشن در استفراغ و مدفوع
باکتری هلیکو باکتر پیلوری می تواند از طریق بزاق، آلودگی با استفراغ و یا مدفوع بیمار از فردی به فرد دیگر منتقل شود. این عفونت از طریق آب و غذای آلوده به باکتری نیز قابل سرایت است.
عوامل موثردر ابتلا به عفونت هلیکو باکتر پیلوری
- زندگی در شرایط شلوغ (زیاد بودن تعداد افراد خانواده یکی از عوامل خطر در ابتلا به این عفونت است)
عدم رعایت بهداشت
- عدم شستشوی مناسب ظروف نیز می تواند از دلایل ابتلا به این بیماری باشد (برای پیشگیری از عفونت، به طور منظم ظروف و سطوح آشپزخانه و دستشویی را با آب گرم تمیز و مواد شوینده شستشو دهید)
- ابتلای یکی از افراد نزدیک (به دلیل سهولت سرایت باکتری، افرادی که در نزدیکان خود این بیماری را مشاهده می کنند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند)
عوارض عفونت هلیکو باکتر پیلوری
زخم
این باکتری به پوشش محافظتی معده و روده کوچک آسیب رسانده و موجب بروز زخم در اثر تماس مستقیم اسید با مجرای گوارشی می شود.
التهاب
باکتری هلیکو باکتر پیلوری موجب تحریک معده و التهاب این بافت می شود (گاستریت).
سرطان معده
این باکتری یکی از فاکتورهای خطر بسیار شایع در ابتلا به سرطان معده است.
روش های تشخیص عفونت هلیکو باکتر پیلوری
آزمایش خون (آزمایش خون می تواند ابتلای شما به این عفونت را مشخص کند)
تست تنفس (برای انجام این تست به شما یک قرص و یا مایع حاوی مولکول های کربن رادیواکتیو داده می شود. اگر شما مبتلا به عفونت هلیکو باکتر پیلوری باشید، کربن رادیواکتیو پس از هضم در معده آزاد می شود. بدن این کربن را جذب کرده و در بازدم شما قابل تشخیص است.)
آزمایش مدفوع (آزمایش مدفوع نیز یکی از راه های تشخیص این عفونت است.)
آندوسکوپی (در این روش یک لوله همراه با دوربین وارد مری و سپس معده و ابتدای روده کوچک می شود. پزشک هر گونه تغییر بافت در مجرای گوارشی را مشاهده کرده و قادر است از آن نمونه برداری کند)
درمان
برای درمان عفونت هلیکو باکتر پیلوری معمولا از دو نوع آنتی بیوتیک و یک داروی ضد اسید استفاده می شود. بعد از چند هفته مصرف دارو، دوباره تست عفونت انجام می شود ودر صورت عدم موفقیت در درمان قبلی، درمان جدید با آنتی بیوتیک های دیگر آغاز می گردد.

محققان کشورمان با استفاده از عصاره‌ زرد چوبه و پلیمرهای طبیعی یک سامانه‌ دارورسانی ضد عوامل عفونی طراحی کردند که علاوه بر خاصیت ضدباکتریایی، قابلیت ترمیم سریع زخم‌ها را نیز دارد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ایسنا، دکتر میرزا علی مفضل جهرمی، دانش‌آموخته‌ رشته‌ ایمنی شناسی پزشکی از دانشگاه تربیت مدرس و محقق طرح اظهار کرد: عفونت‌ یکی از مهم‌ترین علل مرگ ومیر و از کار افتادگی افراد آسیب دیده در جهان است. اگرچه استفاده از آنتی بیوتیک‌های گوناگون جهت درمان عفونت‌های مختلف بسیار رایج است، اما این داروها عوارض جانبی مختلفی دارند و حتی پس از مدتی در بدن فرد مقاومت دارویی نسبت به آن‌ها ایجاد می‌شود. از این گذشته آنتی بیوتیک‌ها نمی‌توانند بافت‌های آسیب دیده را ترمیم کنند.
وی با اشاره به اهمیت درمان عفونت‌های وارد شده بویژه در نیروهای نظامی که گاهاً در شرایط ویژه با امکانات محدود قرار می‌گیرند، عنوان کرد: ساخت نانودارویی که قابل نگهداری در شرایط گوناگون محیطی است، برای درمان نظامیان آسیب دیده اجتناب ناپذیر است. هدف از این پژوهش، طراحی نانوسامانه‌ دارویی بی‌خطر و کارآمد جهت رهاسازی هدفمند داروی کورکومین در بافت عفونی بوده است. مفضل جهرمی خاطرنشان کرد: کورکومین یک ترکیب زرد رنگ طبیعی است که از زرد چوبه استخراج می‌شود و خواص ضد میکروبی دارد. کیتوسان نیز یک پلیمر طبیعی با سمیت کم، زیست تخریب‌پذیر و زیست سازگار است که در ساخت نانوحامل‌های دارویی به کار می‌رود. مطالعه‌ حاضر نشان داده که نانو ذرات کیتوسان تری پلی فسفات که حامل داروی کورکومین است، می‌توانند به عنوان یک عامل قدرتمند در درمان عفونت استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا به کار روند.
وی خاطرنشان کرد: طبق نتایج بدست آمده، نانو ذرات حاوی کورکومین به صورت معنی‌داری سبب مهار رشد باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا در موش عفونی شده است. محقق طرح تصریح کرد: این نانوسامانه‌ دارویی به گونه‌ای طراحی شده که رشد باکتری‌ها را در شرایط درون تنی (In vitro) مهار کرده و مقاومت دارویی در برابر آن‌ها رخ نمی‌دهد. جالب آنکه این نانودارو خاصیت ترمیم سریع زخم‌های ایجاد شده را نیز دارد. همچنین ساخت آن با هزینه‌ کم امکان‌پذیر بوده و به سهولت قابل نگهداری است. این پژوهشگر در خصوص دلیل انتخاب کیتوسان به عنوان حامل دارو عنوان کرد: کورکومین به نور حساس است. نانوحامل پلیمری استفاده شده سبب می‌شود نور به این دارو نرسیده و سبب تخریب و از بین رفتن خاصیت درمانی آن نشود. همچنین نانو ذرات سبب رهایش تدریجی دارو در بافت می‌شوند که خود سبب افزایش قدرت مهارکنندگی آن می‌شود. علاوه بر این خود کیتوسان نیز خاصیت ضد میکروبی داشته و اثر درمانی کورکومین را تقویت می‌کند.
وی یادآور شد: با توجه به این نتایج، به نظر می‌رسد نانوداروی پیشنهادی می‌تواند جایگزین مناسبی برای بسیاری از آنتی بیوتیک‌های رایج باشد. مفضل جهرمی گفت: در این تحقیق از روش ژل سازی یونی با استفاده از نمک تری پلی فسفات جهت بارگذاری بهینه‌ی کورکومین (2 ± 75 درصد) در نانو ذرات کیتوسان استفاده شده است. همچنین از آزمون‌های DLS، TEM، SEM، AFM، FTIR و نیز طیف‌سنجی جهت ارزیابی ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی نانوحامل‌های سنتزی و میزان داروی بارگذاری شده در آن‌ها استفاده شده است. نتایج این پژوهش که حاصل همکاری دکتر میرزا علی مفضل جهرمی، دانش‌آموخته‌ رشته‌ ایمنی شناسی پزشکی از دانشگاه تربیت مدرس، دکتر رضا میرنژاد و دکتر مهدی کمالی از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) و همکارانشان است، در Iranian Journal of Biotechnology به چاپ رسیده است.

مطالعات محققان انگلیسی نشان می دهد که استاتین، احتمال بروز سرطان کبد را کاهش می دهد.
به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از ایرنا از پایگاه خبری هلث، استاتین ها گروه اصلی داروهای کاهش دهنده کلسترول خون هستند. سیمواستاتین، پراوستاتین و اتوروستاتین از داروهای اصلی این خانواده محسوب می شوند.
استاتین ها مسیر ساخت کلسترول توسط کبد را مسدود می کنند، بنابراین سلول های کبدی خالی از کلسترول می شوند. همچنین استاتین ها به جذب مجدد کلسترول از رسوب های موجود در دیواره شریان ها کمک می کنند و به این ترتیب بیماری شریان های کرونر را از بین می برند.
تحقیقات انجام شده روی داوطلبان انگلیسی نشان می دهد که مصرف این دارو احتمال سرطان کبد را کاهش می دهد.
به گزارش موسسه ملی سرطان آمریکا، سرطان کبد (HCC) سومین علت عمده مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان محسوب می شود. این بیماری معمولا در افراد بالای 50 سال و به خصوص در مردان دیده می شود.
سیروز یا زخم شدن کبد، هپاتیت B و C ، عفونت ویروسی، التهاب مزمن کبد، هموکروماتوز (تجمع آهن در بدن) و مصرف الکل، مهمترین دلایل ابتلا به سرطان کبد هستند.
نتایج این تحقیقات در نشریه Journal of the National Cancer Institute منتشر شده است.

بیست و یکمین سمینار سالیانه فارابی