معاون پژوهشی مرکز تحقیقات اورولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: طبق یکی از تحقیقات انجام شده در این مرکز مشخص شده است که با استفاده از تزریق سلول‌های بنیادی در گردن مثانه زنانی که بی‌اختیاری ادراری متوسط دارند، می‌توان عضلات آن را تقویت و مشکل بی‌اختیاری این گروه از بیماران را برطرف کرد.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از ایسنا، دکتر عبدالرسول مهرسایی اظهار کرد: خواستار پیگیری بیشتر بر روی طرح تحقیقاتی مذکور هستیم تا از روش‌های دیگر مانند روش PRP نیز استفاده کنیم.وی تصریح کرد: طرح‌های تحقیقاتی این مرکز به سه دسته تز دانشجویی، طرح‌های تحقیقاتی که از طرف هیات علمی مطرح می‌شود و طرح‌های دانشجویان PhD تقسیم می‌شود. یکی از طرح های تحقیقاتی این مرکز طرح استفاده از تزریق چربی به سلول های بنیادی برای جلوگیری از بی اختیاری ادراری است که در سال گذشته به اتمام رسید و نتایج آن نیز اعلام شد.این متخصص اورولوژی خاطرنشان کرد: طرح الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی ژنوتایپینگ اشرشیا کلی مقاوم به فلوروکینولون قبل و بعد از بیوپسی پروستات در بیماران مشکوک به سرطان پروستات از دیگر طرح های تحقیقاتی این مرکز است که ارزش آن در استفاده از آنتی بیوتیک مناسب برای انجام بیوپسی پروستات است که این طرح در حال انجام بوده و در فاز اولیه است.

محققان پژوهشگاه مواد و انرژی اقدام به ساخت آزمایشگاهی پودر شیشه‌های زیست فعال از پوست تخم مرغ کردند که در ساخت پودر پرکننده دندانی و پیوند استخوانی کاربرد دارد.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " علم بیومواد یکی از شاخه‌های جدید علم است و با توجه به گسترش روزافزون مواد مورد استفاده در ترمیم اندام‌‌ها و به ویژه ارتوپدی، مواد حاصل از آن در گروه کالاهای مهم قرار دارد. در این میان شیشه‌های زیست فعال، با دارا بودن خواص جالب توجه خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این ماده در تحقیقات مختلفی با کاربرد پیوند استخوانی یا با هدف رهایش دارو و مهندسی بافت مورد بررسی قرار گرفته ‌است.

به گفته‌ رضا عرب مجری طرح «ساخت شیشه‌های زیست فعال از پوست تخم مرغ»، دسته‌ای از مواد هستند که توانایی اتصال به بافت‌های زنده‌ بدن را از طریق تشکیل لایه‌ای غنی از کلسیم فسفات در فصل مشترک خود با بافت، دارندهدف نهایی از انجام این پژوهش، ساخت شیشه زیست فعال به روشی ساده و با استفاده از مواد طبیعی و دارای فعالیت زیستی بیشتر نسبت به سایر انواع شیشه‌ها بوده است.وی با بیان اینکه روش سنتز این محصول بر پایه‌ دو روش مختلف ذوبی و سل ژل است، عنوان کرد: شیشه‌های تهیه شده به روش سل ژل به دلیل دمای فرآوری پایین‌تر، خلوص بالاتر و همچنین هموژنیته و فعالیت زیستی بیشتر نسبت به روش ذوبی ارجحیت دارند. ساختار متخلخل شیشه‌های تهیه شده به روش سل ژل، سبب بهبود چسبندگی سلولی می‌شود.از این نوع شیشه‌ها می‌توان جهت ترمیم استخوان‌هایی که در معرض بار قرار ندارند و همچنین به عنوان پرکننده‌های دندانی، حامل‌های انتقال دارو و داربست‌های مهندسی بافت استفاده کرد.عرب با اشاره به اینکه این ماده در داخل کشور تولید نمی‌شود و هیچ یک از واحدهای تولیدی کاشتنی‌‌های جراحی در ایران، پودر شیشه زیست فعال تولید نمی‌کنند، بیان کرد: از آنجا که تولید این محصول به تجهیزات خاصی نیاز ندارد و دانش تولید آن نیز در کشور موجود است، به نظر می‌‌رسد کشور ما نیز بتواند با استفاده از دانش فنی به تولید ثروت پرداخته و ضمن پرهیز از واردات، به صادرات این محصول نیز بپردازد. لذا می‌توان امیدوار بود که با تولید داخلی این محصول، ضمن کاهش قیمت برای مصرف کنندگان، از خروج ارز نیز جلوگیری کرد.نکته‌ جالب این طرح استفاده از پوست تخم مرغ به عنوان ماده‌ اولیه در سنتز پودر است. پوست تخم مرغ، ۱۱ درصد کل وزن یک تخم مرغ را تشکیل می‌دهد و شامل ۹۴ درصد کلسیم کربنات است. تحقیقات نشان داده است که استفاده از پوست تخم مرغ به عنوان منبع کلسیم، به جای استفاده از نمک کلسیم، تولید پودر را بهینه می‌کند. به علاوه‌ اینکه عدم وجود ترکیبات نیتراتی سبب کاهش دمای سینترینگ خواهد شد. همچینین وجود عناصری مثل منیزیم، استرانسیم و روی در پوست تخم مرغ می‌تواند سبب تحریک رشد سلولی شود.این تحقیقات در قالب پایان نامه‌ دکترای رضا عرب -دانشجوی دکترای مهندسی پزشکی و با همکاری دکتر مسعود حافظی اردکانی، دکتر سعید حصارکی و دکتر نادر نظافتی در حال اجراست. این طرح به سفارش شرکت پردیس پژوهش فناوران یزد تعریف شده است و به عنوان یک پایان نامه‌ مبتنی بر نیاز صنعت توسط ستاد توسعه‌ی فناوری نانو به تایید رسیده است.

محققین در UCLA بودجه ای معادل7.4 میلیون دلار را برای مطالعات بالینی که از ژن سلول درمانی برای تصحیح نقص ژنتیکی همراه با اختلالات نقص ایمنی استفاده کرده اند.به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران ›" به نقل ازnewsroom.ucla.edu، بیماری گرانولوماتوز مزمن که مانع از عملکرد سلول های خونی سفید برای کشتن مهاجمین خارجی مانند باکتری، قارچ و سایر میکروارگانیزم ها می شود یک اختلال خونی وراثتی است که از هر دویست هزار نفر یک نفر را در ایالات متحده مبتلا می کند. این بیماری اغلب قبل از پنج سالگی تشخیص داده می شود و می تواند عفونت های بافتی شدید، دائم و غیرقابل درمانی را موجب شود که منجر به تشکیل گرانولوما می شود.
 بدون درمان کودکان اغلب ظرف یک یک دهه می میرند. یک جایزه مالی از موسسه کالیفرنیا که معادل 7.4 میلیون دلار است برای فاز یک و دو مطالعه روی این بیماری به پروفسور کوهن تعلق گرفته است. فرایند ژن سلول درمانی در مطالعات از سلول های بنیادی خون ساز خود بیمار استفاده خواهد کرد که قادر به تبدیل شدن به هر نوع سلول خونی از جمله سلول های سفید خونی که سلول های اصلی سیستم دفاعی بدن هستند، می باشند. سلول های بنیادی خون از بیماران گرفته خواهند شد و برای تصحیح نقص ژنتیکی که موجب عارضه شده است مدیفه می شوند. بعد از این فرایند، سلول های بنیادی خونی مدیفه شده مجددا به بیمار پیوند خواهند شد و این امر دیگر هیچگونه خطر رد پیوندی را ندارد زیرا ژن درمانی از سلول های خود بیمار استفاده کرده است.

کلافه‌ات کرده است، مدام جلوی چشمت از طرفی به طرف دیگر می‌رود و تو نمی‌توانی جلوی حرکتش را بگیری... گویا حشره‌ای را مامور کرده‌اند که مقابل دیدگان تو مدام رژه برود و اعصابت را به هم بریزد.شرح آنچه گفته شد براساس اظهارات بیمارانی است که گمان می‌کنند جسمی خارجی در چشمشان وجود دارد که شبیه حشره یا بال مگس است و برخی نیز آن را به نقاطی روشن و شناور تعبیر می‌کنند.در واقع مگس‌ پران و جرقه از عوارض شایع چشمی است که در افراد بالای 60 سال، کسانی که نزدیک‌بینی شدید یا شماره‌های چشمی بالای 6 دارند و نیز در افرادی که سابقه جراحی چشم و التهابات چشمی دارند، دیده می‌شود.به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران ›"به گفته دکتر عادل قاسم‌‌پور، متخصص و جراح چشم و فوق‌تخصص شبکیه و لیزر مگس‌پران در حقیقت سایه کدورت‌های موجود در مایع زجاجیه (لایه شفاف چشم) است که روی شبکیه می‌افتد و به صورت یک سایه تیره دیده می‌شود. این کدورت‌ها ممکن است ناشی از چسبندگی و ضخیم شدن رشته‌های زجاجیه، جمع شدن سلول‌های التهابی در زجاجیه یا خونریزی داخل چشمی باشد. البته این نقاط به اختلال دید منجر نمی‌شود و با تغییر مسیر دید از سوی شخص دیده می‌شود.وی با اشاره به این که جرقه نیز عارضه دیگری است که در چشم پزشکی به احساس وجود نور در میدان بینایی گفته می‌شود، اظهار می‌کند: به دنبال افزایش سن، رشته‌های بافت زجاجیه چشم ضخیم‌تر می‌شود و به هم چسبندگی پیدا می‌کنند و این عامل باعث کشیدگی پرده شبکیه می‌شود که واکنش آن در مغز، جرقه‌های نوری است.

آسیب‌دیدگی شبکیه

گرچه در بسیاری موارد، مگس‌پران در بیماران جوان، مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند، اما اگر این عارضه در سالمندان به صورت حاد و ناگهانی و به همراه جرقه زدن رخ دهد باید جدی گرفته شود.

این متخصص شبکیه با بیان این مطالب می‌افزاید: در چنین شرایطی مراجعه به چشم پزشک، برای بررسی وضعیت شبکیه و اطمینان یافتن از سوراخ نبودن آن ضروری است. حتی در مواردی زجاجیه از بخش پشتی خود جدا و به جلو رانده می‌شود که در این حالت علاوه ‌بر ایجاد مگس‌پران، سوراخ‌شدگی نیز ایجاد می‌شود.وی ضربه را از دیگر علل ابتلا به عارضه مگس‌پران چشمی به‌همراه جرقه برشمرده و می‌گوید: البته این مشکل می‌تواند در نخستین هفته‌های پس از وارد شدن ضربه ایجاد شود. ترزیق داخل چشمی برخی داروها نظیر تریامسینولون نیزعلت دیگری برای این عارضه است.

به گفته دکتر قاسم‌پور در عارضه مگس‌پران بیمار باید بلافاصله پس از بروز نخستین علامت به پزشک مراجعه کند سپس دو هفته بعد با ذکر علائم هشداردهنده نظیر کاهش دید، اختلال در میدان بینایی یا بروز سایه در گوشه چشم و جرقه زدن دوباره معاینه شود.وی تاکید می‌کند: البته معاینه هر دو تا سه ماه و سپس هر شش تا 12 ماه توصیه می‌شود. چنانچه فرد دچار سوراخ‌شدگی یا پارگی شبکیه باشد در مراحل اولیه با لیرز قابل درمان است، اما در موارد پیشرفته‌تر به جداشدگی شبکیه منجر می‌شود.

توجه داشته باشید پارگی شبکیه به نوبه خود ممکن است ناشی از افزایش سن نزدیک‌بینی شدید، سابقه جراحی چشمی دیابت، سابقه خانوادگی جداشدگی شبکیه ضربه شدید به سر، بیماری‌های التهابی یا تومور داخل چشمی اتفاق بیفتد.این جراح چشم و فوق‌تخصص شبکیه با بیان این‌که جداشدگی پرده شبکیه می‌تواند علائم مختلفی را ایجاد کند، می‌گوید: جداشدگی شبکیه ممکن است با نشانه‌هایی چون دیدن جرقه‌های نور در میدان بینایی و اجسام شناور جلوی چشم به صورت مگس پران یا لکه‌های تاریک یا تار عنکبوت همراه باشد. توجه داشته باشید ممکن است جداشدگی ناگهانی شبکیه با نشانه‌هایی چون تغییر شکل و کج و معوج شدن اشیا مثل وقتی که فرد از پشت یک شیشه موجدار به چیزی نگاه می‌کند یا احساس وجود پرده یا سایه جلوی چشم و کاهش دید ناگهانی بروز پیدا کند.

دانشمندان موسسه پزشکی هاوارد هیوز در دانشگاه استنفورد منبع سلول‌های بنیادی کبد را یافته‌اند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران "به نقل از ایسنا، محققان دریافتند درست مانند هر بافت دیگری که نیاز به جایگزین‌کردن سلول‌های از دست رفته دارد، کبد نیز دارای سلول‌های بنیادی است که هم تکثیر می‌شوند و هم حتی در هنگام عدم حضور جراحت یا بیماری، سلول‌های بالغ را پدید می‌آورند. کبد عمدتا از سلول‌های بسیار متخصص هیپاتوسیت‌ تشکیل شده که بسیاری از مسئولیت‌های این عضو از جمله ذخیره‌سازی ویتامین‌ها و مواد معدنی، حذف مواد سمی و کمک به تنظیم چربی‌ها و قند در جریان خون را بر عهده دارند.

دانشمندان در واقع منبع این سلول‌های کبدی بسیار تخصصی را کشف کرده‌اند، زیرا هیپاتوسیت‌های کبد به طور مداوم می‌میرند و جایگزین می‌شوند اما منبع این سلول‌های جدید تا پیش از این معما بود.محققان پیش‌تر بر این باور بودند که هیپاتوسیت‌ها از طریق تکثیر جمعیت‌شان را حفظ می‌کنند و بر جایگزین‌شدن آن‌ها توسط سلول‌های بنیادی باور نداشتند. سلول‌های بنیادی، سلول‌های غیرمتخصص و تکثیرنشده‌ای هستند که می‌توانند به چندین نوع سلول تبدیل شوند.سلول‌های هپاتوسیت بالغ در واقع به حدی متخصص می‌شوند که توانایی تکثیرشان را از دست می‌دهند. آن‌ها کروموزوم‌هایشان را به حدی تقویت کرده‌اند که توانایی‌شان برای انجام وظایفشان را افزایش داده‌اند اما این امر به قیمت از دست‌دادن توانایی شان برای تکثیرشدن تمام می‌شود.

دانشمندان بر روی گروهی از پروتئین‌ها موسوم به Wnts تمرکز کردند که مسئول کنترل‌کردن تخصصی‌شدن سلول‌های بنیادی هستند.محققان موش‌هایی را به گونه‌ای مهندسی ژنتیکی کردند که در آن‌ها سلول‌های حساس به Wnts توسط پروتئین‌های فلورسنتی برچسب‌گذاری شده‌ بودند و این موضوع امکان رهگیری سلول‌های بنیادی را در چندین بافت فراهم کرد.دانشمندان در واقع، به دنبال سلول‌های بنیادی واکنش‌دهنده به Wnts در کبد موش‌ها می‌گشتند و آن‌ها را حول رگ مرکزی کبد یافتند.زمانی که آن‌ها این سلول‌ها را شناسایی کردند، رفتارشان را رهگیری کردند و دریافتند به سرعت و به صورت مداوم جمعیت‌شان را تجدید می‌کنند.
دانشمندان دریافتند این سلول‌ها بر خلاف سلول‌های بالغ هیپاتوسیت، بیان کروموزومشان را تقویت نمی‌کنند. رهگیری پیشرفت نوادگان این سلول‌ها ظرف یک سال نشان داد این سلول‌ها تغییر کرده بودند و ویژگی‌های تخصصی هیپاتوسیت‌های بالغ را به خود گرفته بودند.تیم علمی هم‌اکنون به دنبال بررسی این موضوع است که چگونه سلول‌های بنیادی در احیای بافت کبد پس از آسیب مشارکت می‌کنند.جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature ارائه شد.

به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران "  تحقیقات انجام شده بر روی حیوانات نشان داد، ممکن است خون جوان با برخی از اثرات نامطلوب ناشی از پیری در مغز سالمندان مقابله کند. برای مثال، یادگیری و حافظه را بهبود دهد، و موجب تولید سلول‌های جدید مغز شود. اکنون دانشمندان می‌خواهند ببینند که آیا بهرمندی از این مزایا برای انسان‌ها نیز مقدور است یا نه.پروفسور تونی ویس-کوری، متخصص علوم اعصاب دانشکده علوم پزشکی دانشگاه استنفورد و همکارانش اظهار کرده اند که امکان جوانسازی اندام‌های مختلف ( از جمله مغز) امیدبخش بوده و این موضوع باید مورد تحقیق و بررسی بیشتری قرار گیرد.محققان در آزمایش‌های خود، رگهای خونی موش‌های جوان و پیر را به یکدیگر متصل کردند، به صورتی که هر دو حیوان، منابع خون خود را به اشتراک گذاشته بودند. آن‌ها دریافتند که پس از جراحت، بازسازی استخوان‌ها و عضلات آسیب دیده در موش‌های پیرتر به مراتب بیشتر است.در آزمایش های بعدی محققان شاهد افزایش تعداد سلول های مغزی جدید در نواحی مرتبط با حافظه در مغز موش‌های پیرتر متصل به خون جوان بودند.همچنین در پژوهشی در سال 2014 مشخص شد که تزریق پلاسمای خون از موش جوان به موش پیر به مدت سه هفته، موجب بهبود حافظه و یادگیری آن‌ها شد. پلاسما بخش مایع خون است که سلول خونی ندارد، اما حاوی پروتئین و دیگر مولکول‌هاست.در این آزمایش‌ها، موش‌های پیری که خون موش‌های جوان را دریافت کرده بودند، در مقایسه با موش‌های پیری که خون موش‌های پیر به آن‌ها تزریق شده بود، راحت‌تر توانستند یک پلت‌فرم پنهان را در یک ماز آبی پیدا کنند.محققان بر این باورند که ممکن است «ناقلان» خونی همچون هورمون‌ها و فاکتورهای رشد، عامل جوانسازی مشاهده شده در این موش‌ها بوده باشند.به گفته دکتر ویس-کوری، خون جوان حاوی مقدار بیشتری از ترکیباتی است که در بازسازی و نگهداری بافت‌های بدن نقش دارند.دکتر ویس-گوری در گفتگویی در انجمن اقتصاد جهان در ماه ژانویه گفت: ما فکر می کنیم وقتی ارگانیسم پیر را با خون جوان مورد درمان قرار می‌دهیم، با این کار باعث افزایش میزان این ناقلان جوانسازی می‌شویم و این موجب احیای مغز پیر و احتمالا سایر اندام‌ها می‌شود، و عملکرد آن‌ها را مجددا مثل اندام‌های جوان می‌کند.

در واقع پروتئینی به نام CCL11 که در موش‌های پیر بیشتر موجود است، هنگامی که به موش‌های جوان تزریق می‌شود، مسؤول تضعیف حافظه و عدم تولید سلول‌های جدید شناخته شده است. در مقابل، فاکتور رشدی به نام GDF11 باعث افزایش تولید سلول مغز در موش‌های پیر می‌شود.هنوز چیزهای زیادی درباره اثرات خون جوان برای یادگیری دانشمندان باقی‌است و مشخص نیست که آیا این درمان برای انسان‌ها سودمند خواهد بود یا نه.محققان در مقاله خود گفتند: با توجه به اینکه درمانی برای بیماری‌های ناتوان‌کننده‌ای همچون آلزایمر وجود ندارد و با علم بر ایمنی نسبی محصولات پلاسمای خون، رساندن پلاسمای جوان به بیماران سالمند برای بازسازی آسیب‌های ناشی از بیماری‌شان روشی جذاب به نظر می‌رسد.سال گذشته پژوهشی برای بررسی تزریق پلاسمای خون در بیمارانی با سطح ملایمی از آلزایمر آغاز شد.شرکت‌کنندگان در این پژوهش، خون‌های اهدا شده توسط جوانان را هفته‌ای یک بار دریافت می‌کنند و تحت معاینات شناختی برای بررسی میزان بهبود قرار می‌گیرند.دکتر مارک گوردون، رئیس بخش علوم اعصاب بیمارستان زوکار هیلساید در کوئینز نیویورک اظهار کرد: این مقاله سوالات جالبی را مطرح می‌کند اما این ایده‌ها هنوز نیازمند تحقیقات زیادی برای رسیدن به ثمرات احتمالی هستند.به گفته دکتر گودون، اولا محققان مطمئن نیستند که یافته‌های حاصل از تحقیق بر روی موش‌ها بر روی انسان‌ها نیز قابل استفاده باشند. همچنین حتی اگر این فاکتورهای موجود در خون بتوانند به تولید عصب‌های جدید در مغزهای پیر کمک کنند، ممکن است تاثیری بر قدرت تفکر افراد نداشته باشند.وی افزود: همچنین این نگرانی وجود دارد که فاکتورهایی که موجب تسریع رشد و تقسیم سلول‌ها می‌شوند، شاید بروز سرطان را در افراد به دنبال داشته باشد. بنابراین آزمودن میزان امنیت این درمان مهم است.دکتر ویس-کوری از بنیانگذاران شرکت زیست‌فناوری Alkahest است که کارآزمایی‌های تزریق خون به بیماران آلزایمری را انجام می‌دهد.

شبیه‌سازی‌های بصری جدید به ارائه تجربه‌ای جدید از تجربه مشاهده جهان با چشمان بیونیکی پرداخته‌اند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " پس از تایید نخستین چشم بیونیکی موسوم به Argus II توسط سازمان غذا و داروی آمریکا، بسیاری از افرادی که بینایی خود را از دست داده‌اند، به این دستاورد قابل‌توجه چشم دوخته‌اند.محققان آمریکایی پس از آزمایش‌های موفقیت‌آمیز فناوری Argus II در مورد این فناوری اظهارکردند: بر خلاف باور رایج فناوری چشم بیونیک هنوز در مراحل اولیه است و طبق مطالعات انجام شده مشخص شده که درک فرد نابینا از فناوری دید مصنوعی شبیه به فیلم‌های سیاه‌ و سفید است.توانایی بینایی منحصر به‌فرد انسان به کمک سلول‌های تمایز یافته موجود در شبکیه چشم انسان حاصل می‌شود. این سلول‌ها با تبدیل نور به پالس‌های الکتریکی امکان دیدن را برای مغز فراهم می‌کنند.هنگامی که سلول‌های تمایز یافته شبکیه چشم به هر علتی از جمله ابتلا به عارضه لکه زرد از بین برود، قدرت بینا‌یی فرد برای همیشه از بین می‌رود.سیستم چشم بیونیکی Argus II یک دستگاه پروتز الکتریکی است که هم‌اکنون به بازار وارد شده است. این فناوری از یک دوربین دیجیتال بر روی یک عینک استفاده می‌کند که به عنوان سلول‌های میله‌ای و مخروطی به منظور ارسال بی‌سیم داده‌های بصری به یک تراشه رایانه‌ای در داخل چشم انسان عمل می‌کند.این تراشه سپس مجموعه کوچکی از الکترودهای کاشته شده درون شبکیه را برای تبدیل این اطلاعات به تصاویری در مغز فعال می‌کند.این شبیه‌سازی ممکن است نتواند دید کاملا رنگی را برای کاربران ارائه کند، اما می‌تواند تفاوت نور و تاریکی را نمایش دهد که برای درک اجسام در فضا کافی است. دانشمندان امیدوارند که با پیشرفت فناوری امکان دید رنگی را برای افراد نابینا فراهم کنند.

مهمترین علامت آرتروز زانو درد است. افزایش دامنه حرکتی، تقویت قدرت عضلات اطراف مفاصل زانو، کفی طبی، زانوبند و در نهایت تعویض مفصل زانو جزو راهکارهای درمان مبتلایان به آرتروز زانو است که طیف خفیف تا پیشرفته را در بر می‌گیرد.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از فارس، خسرو خادمی کلانتری در پاسخ به سوال یکی از شهروندان درباره درمان آرتروز زانو اظهار داشت: مهمترین علامت آرتروز زانو درد است بنابراین هر روشی که بتواند درد بیمار را کاهش دهد درمان محسوب می‌شود.وی با بیان اینکه افزایش دامنه حرکتی یکی از توصیه‌های مهم درمانی به مبتلایان آرتروز زانو است گفت: افزایش دامنه حرکتی جزو برنامه‌های درمانی و پیشگیرانه است که باید انجام شود.معاون آموزشی و پژوهش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: دومین راهکار درمانی تقویت قدرت عضلات اطراف مفاصل زانو است. درد مفصل زانو رابطه مستقیمی با قدرت عضلات اطراف مفاصل آن دارد. مهمترین عضله در این رابطه چهار سر ران است که زانو را باز و صاف می‌کند. همچنین برخی عضلات تهتانی مانند ناحیه لگن، مفصل ساق پا و دور کننده ران به طور غیرمستقیم به مفصل زانو کمک می‌کند.این استاد دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار داشت: برخلاف تصور عموم برای مبتلایان به آرتروز زانو استراحت کامل و مطلق توصیه نمی‌شود مگر در آرتروزهای کاملا پیشرفته که غضروف به طور کامل از بین رفته و استخوان روی استخوان تماس دارد. این افراد داوطلبان تعویض مفصل زانو هستند.خادمی کلانتری گفت: آرتروز براساس کاهش فاصله مفصلی به چهار درجه تقسیم می‌شود در آرتروزهای کاملا پیشرفته فرد به درجه 4 رسیده و ضخامت غضروف به طور کامل از بین رفته است.این فیزیوتراپیست ادامه داد: افرادی که به آرتروز زانو با درجات پایین‌تر مبتلا هستند نباید استراحت مطلق داشته باشند زیرا تغذیه غضروف مفصلی از طریق مایع مفصلی است و برای این مهم باید فشارهای معمولی مانند راه رفتن بر مفصل وارد شود.وی افزود: این افراد می‌توانند در مسیرهای صاف پیاده‌روی کنند اما حرکت در سربالایی و سرپایینی مثل پله‌ها توصیه نمی‌شود زیرا موجب وارد آمدن فشار روی غضروف مفاصل می‌شود. معاون آموزشی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی استفاده از برخی وسایل کمکی را جزو راهکارهای درمانی مبتلایان به آرتروز زانو عنوان کرد و ادامه داد: وقتی ضخامت غضروف به سمت داخل ضخامت خود را از دست می‌دهد زانوی فرد به سمت پرانتزی شدن تمایل پیدا می‌کند. یکی از راه‌های جلوگیری از زانوی پرانتزی کفی طبی است ضخامت این کفی‌ها به سمت خارج بیشتر است و یکی از وسایل کمکی در درمان مبتلایان به زانوی پرانتزی محسوب می‌شود.وی افزود: کفی طبی موجب می‌شود موقع فعالیت روزمره فشار از سمت داخل مفصل به سمت خارج آن که غضروف سالم‌تری دارد منتقل و جلوی پیشرفت بیماری گرفته شود.این فیزیوتراپیست خاطر نشان کرد: گاهی برای مبتلایان به زانوی پرانتزی زانوبند خاص تجویز می‌شود تا فشار از سمت داخل برداشته و به سمت خارج منتقل شود. این موجب می‌شود تا جلوی پیشرفت بیماری گرفته شود.
 

گسترش سریع یک نوع تومور مغزی کشنده و شایع می تواند به طور معناداری به وسیله روشی که ارتباط بین سلول های سرطانی را قطع می کند آهسته شود.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل ازmedicalxpress، این تکنیک که در کالج پزشکی UF روی مدل  های موشی تست شد، مدت زمان بقای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما را تا 50درصد افزایش داد. در این مطالعه محققین روی ارتباطات سلول- سلول که موجب پراکندگی سلول های بنیادی سرطانی می شود فوکوس کردند. به این منظور آن ها کانالی که سلول های سرطانی برای انتقال مولکول ها استفاده می کنند را هدف قرار دادند. با قطع مسیر ارتباطی آن ها، این سلول ها کشنده در حالت انتظار باقی می مانند. این مطالعه روی کانکسین 46 فوکوس کرده است که یک جزء کلیدی از سلول های بنیادی سرطانی است. کانکسین 46 بخشی از کانال های درون سلولی تحت عنوان اتصالات شکافدار یاgap junction ها است که اجازه تبادل یونی و مولکولی بین سلول ها را می دهند و برای رشد تومور گلیوبلاستومایی حیاتی هستند.  اگر ما این کانال ها را در سلول های بنیادی سرطانی خاموش کنیم می توانیم به طور قابل ملاحظه ای توانایی تشکیل تومورها را در سلول ها کاهش دهیم. رشد تومور در موش تیمار شده با مهار کننده اتصالات شکافدار 1-octanol و داروی شیمی درمانی تموزولامید به شدت به تاخیر افتاد. بعد از 100 روز، همه موش هایی که پروتئین کانکسین 46 آن ها به طور ژنتیکی سرکوب شده بود هنوز زنده بودند. این در حالی بود که موش های کنترل ظرف دو ماه مردند. اگرچه این نتایج هنوز در مورد انسان تست نشده اند اما محققین مطمئن هستند که این نتایج در مورد انسان نیز صدق می کنند و پیش بینی می شود که بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما حدود 12 تا 15 ماه بیشتر زنده بمانند. از آن جایی که اتصالات شکافدار عملکرد مشابه و هماهنگی در بسیاری از بافت ها و اندام ها دارند، گام بعدی این مطالعه تعیین مهارکننده های موثر و غلظت های قابل تحمل خواهد بود.

تا به حال زندگی خود را بدون قدرت بینایی تصور کرده‌اید؟ در آن صورت رنگ‌ها بی‌مفهوم بودند؛ تفاوتی بین روز و شب وجود نداشت و همه چیز در تاریکی مطلق گم بود. نبود این توانایی سبب می‌شد درک ما از دنیا و محیط اطرافمان به گونه‌ای دیگر و دور از واقعیت باشد. اگر ما هیچ وقت یک درخت را نمی‌دیدیم نمی‌توانستیم تصویری واقعی از آن را در ذهن خود تجسم کنیم.بینایی انسان را قادر می سازد درک درستی از فضا و موقعیت خود داشته باشد، با بررسی و تحلیل تصاویر تصمیم بگیرد و مسیر خود را انتخاب کند. وقتی به گونه ای این توانایی از انسان سلب شود، زندگی او بشدت تحت تاثیر قرار می گیرد. امروزه بیماری های بسیاری هستند که افراد با ابتلا به آنها ممکن است در نهایت بینایی خود را به طور کامل از دست بدهند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " آب مروارید، آب سیاه و رتینوپتی دیابتی ازجمله این بیماری ها هستند.آسیب عصبی بینایی لبر (LCA) عارضه ای ارثی است که فرد مبتلا به آن از دوران کودکی دچار مشکلات بینایی می شود و در نهایت تا 30 سالگی بینایی خود را به طور کامل از دست می دهد. عامل این بیماری بروز جهش در ژنی است که پروتئین خاصی را برای چشم تولید می کند. نبود این پروتئین سبب می شود شبکیه با کمبود ویتامین A مواجه شده و قدرت دید از بین برود. متاسفانه این بیماری تا امروز درمانی نداشته است. ولی روش درمانی جدیدی که پژوهشگران موفق به کشف آن شدند توانسته مسیر امیدوارکننده ای را برای درمان این بیماری در علم پزشکی ایجاد کند.

وقتی جسمی را نگاه می کنیم، چشم ما نوری که به آن می خورد و به سمت چشم بازتاب می شود را دریافت می کند. این نور از مردمک وارد چشم شده و در نهایت به بخشی در انتهای کره چشم می رسد که شبکیه نام دارد. پرتوهای نور پس از برخورد با شبکیه به شکل پیام های عصبی به مغز منتقل می شوند. در آنجا این پیام ها در طول مسیرهای بصری حرکت می کنند.

این مسیرها متشکل از میلیون ها نورون عصبی هستند و پیام ها را در نهایت به منظور تجزیه و تحلیل به مرکز بینایی در پشت مغز می فرستند. زمانی که این نورون ها حامل پیام هستند پیوند بینشان قوی تر است، اما هنگامی که استفاده ای از آنها نشود (زمانی که فرد نابیناست) اتصال بین آنها ضعیف می شود.

پژوهشگران مطالعه ای را روی ده بیمار مبتلا به عارضه لبر انجام دادند. در این عارضه، ژنی به نام RPE65 دچار جهش می شود. پژوهشگران ویروسی خنثی را به چشم این بیماران تزریق کردند و این ویروس ژن سالم RPE65 را وارد چشم آنها کرد. در نتیجه این روش، بیماران توانستند بهبود را تجربه کنند. برخی توانستند حرکت دست را در فاصله 50 سانتی متری خود ببینند. برخی دیگر نیز قادر بودند شش خط از صفحه بینایی سنجی را بخوانند. گروهی نیز بودند که توانستند در نوری بسیار اندک حرکت خود را در یک مسیر پر از مانع جهت یابی کنند.دو سال بعد از درمان، بیماران مورد مطالعه مجدد قرار گرفتند تا از این طریق عملکرد مسیرهای بصری مغز آنها ارزیابی شود. پژوهشگران در این مطالعه مشاهده کردند مسیرهای بصری در این بیماران همانند مسیرهای بصری در افراد سالم بود. نکته قابل توجه سن بیماران بود. بیشتر آنها بین 20 تا 30 سال داشتند و یکی از آنها نیز 45 ساله بود.این مساله نشان می دهد تصور قبلی درباره نورون ها کاملا صحیح نیست. علم پزشکی بر این باور بوده است که نورون ها در سنین پایین، قابلیت ارتجاعی بیشتری دارند و براحتی شکل گرفته یا ترمیم می شوند. ولی این قابلیت آنها با افزایش سن فرد کاهش می یابد. به عنوان مثال درمان تنبلی چشم در سنین کودکی بسیار راحت تر از سنین بالاتر انجام می پذیرد. پژوهشگران با این مطالعه نشان دادند حتی با در نظر گرفتن کاهش قابلیت ارتجاعی نورون ها با افزایش سن باز هم می توان ساختار مسیرهای بصری مغز را بازسازی کرد.این مطالعه از آن جهت اهمیت دارد که نشان می دهد قابلیت ارتجاعی نورون ها نقش موثری در بهبود بینایی بیماران ایفا می کند.