تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم ...


تو را به خاطر عطر نان گرم ...


برای برفی که آب می شود دوست می دارم ...


تو را برای دوست داشتن دوست می دارم ...


تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم ...


تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم ...


برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت...


لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم ...


تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم ...


برای پشت کردن به آرزوهای محال ...


به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم ...


تو را برای دوست داشتن دوست می دارم ...


تو را به خاطر بوی لاله های وحشی ...


به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان ...


برای بنفشی بنفشه ها دوست می دارم ...


تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم ...


تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم ...


تو برای لبخند تلخ لحظه ها ...


پرواز شیرین خاطره ها دوست می دارم ...


تورا به اندازه همه کسانی که نخواهم دید دوست می دارم ...


اندازه قطرات باران، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم ...


تو را به اندازه خودت، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم ...


تو را برای دوست داشتن دوست می دارم ...


تو را به جای همه کسانی که نمی شناخته ام دوست می دارم ...


تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ...دوست می دارم ...


برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه ...


تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم ...


تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم .


تو را به خاطر عطر نان گرم ...


برای برفی که آب می شود دوست می دارم ...


تو را برای دوست داشتن دوست می دارم ...

پل الوار

قایقی باید ساخت

قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب

دور خواهم شد از این خاک غریب

که در آن هیچ کسی نیست که دربیشه عشق

قهرمانان را بیدار کند

قایق از تور تهی

و دل از آرزوی مروارید

همچنان خواهم راند

نه به آبی ها دل خواهم بست

نه به دریا پریانی که سر از آب بدر می آرند

و در آن تابش تنهایی ماهی گیران

می فشانند فسون از سر گیوهاشان

همچنان خواهم راند

همچنان خواهم خواند

دور باید شد دور

مرد آن شهر اساطیر نداشت

زن آن شهر به سرشاری یک خوشه انگور نبود

هیچ اینه تالاری سرخوشی ها را تکرار نکرد

چاله ابی حتی مشعلی را ننمود

دور باید شد دور

شب سرودش را خواند

نوبت پنجره هاست

همچنان خواهم خواند

همچنان خواهم راند

پشت دریا ها شهری است

که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است

بام ها جای کبوترهایی است که به فواره هوش بشری می نگرند

دست هر کودک ده ساله شهر شاخه معرفتی است

مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند

که به یک شعله به یک خواب لطیف

خاک موسیقی احساس ترا می شنود

و صدای پر مرغان اساطیر می اید در باد

پشت دریاها شهری است

که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است

شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند

پشت دریا ها شهری است

قایقی باید ساخت