]

زمانی حرف بزن..
که ارزش حرفت بیشتر از سکوتت باشه ...
و زمانی دوست انتخاب کن...

که ارزش دوستت بیش از تنهاییت باشه

برایم نوشته بود؛
گاهی اوقات دستانم به آرزوهایم نمیرسند.....
شاید چون آرزوهایم بلندند.....
ولی درخت سر سبزو شاداب صبرم می گوید:
امیدی هست؛چون خدایی هست....
آری،وچه زیبا نوشته بود.....
همواره با خود تکرار می کنم....
امیدی هست؛چون خدایی هست....

در مقابل تقدير خداوند، مانند كودكي يك ساله باش كه وقتي او را به هوا مي اندازند، ميخندد
چون ايمان دارد تو او را خواهي گرفت

تنها یک روز در سراسر حیات کافیست نگاه از گذشته برگیر وبر آن غم
مخور ِ،چراکه از دست رفته است.در غم آینده نیز مباش چراکه هنوز فرا
نرسیده است.زندگی را در همین لحظه وآن را چنان زیبا بیافرین که ارزش به
یاد ماندن را داشته باشد

(به درون خود رجوع کن ، به خلوت آرامش بخش ذهنت ، آنجاست که خداوند را خواهی یافت .)


آرزویـے بکن ...
گوش ـهاے خدا پر از آرزوست و دستهایش پر از معجزه..
ارزویـے بکن ...
شاید کوچکترین معجزه اش بزرگترین آرزوے تو باشد