به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از باشگاه خبرنگاران" مسعود سهيليان متخصص چشم گفت: پيوند قرنيه در فرد داوطلب زماني انجام مي‌شود که در قرنيه او اختلالي ايجاد شده باشد. اين اختلالات ممکن است به دليل عفونت‌هايي مانند تبخال و همچنين خشکي چشم (به دليل کاهش اشک چشم)، قطع عصب بينايي و آسيب به پرده چشم که ديد از بين مي‌رود ايجاد مي‌شوند. وي ادامه داد: بيماري قوز قرنيه نيز که زمينه ژنتيکي داشته، منجر به آستيگمات زياد در چشم فرد شده که در اين صورت نياز به پيوند قرنيه وجود دارد. همچنين وارد شدن ضربه به چشم باعث آسيب به چشم نشده و در صورت ترميم، اسکار باقي‌مانده بر روي قرنيه، پيوند قرنيه را ضروري مي‌کند. وي خاطرنشان کرد: تبخال در چشم که يک عامل ويروسي و ميکروبي است در صورت ايجاد به فرد احساس وجود يک جسم خارجي را در چشم مي‌دهد.
از جمله علائم تبخال مي‌توان به درد، قرمزي، احساس شن رفتگي در چشم، گريز از نور اشاره کرد، که در اين صورت فرد بايد سريعا به پزشک مراجعه کرده و تحت معاينه قرار گيرد. تبخال باعث کور شدن قرنيه مي‌شود. تکرار تبخال منجر به ايجاد لک روي قرنيه شده و ديد بيمار از بين مي‌رود که بايد پيوند قرنيه صورت گيرد. سهيليان اظهار داشت: پيوند قرنيه در سنين خيلي بالا به خصوص زماني که بيمار با کاهش ميزان اشک مواجه است و قدرت ترميم بالايي ندارد، بهتر است انجام نشود. بهترين زمان عمل دهه دوم زندگي است. وي اذعان داشت: قرنيه را مي‌توان با قرنيه چشم انسان فوت شده تعويض کرد. جراح، قرنيه پيوندي را به شکل دايره از چشم مرده خارج کرده و به چشم زنده پيوند مي‌زند. وي در پايان گفت: ممکن است قرنيه پيوندي مشکلاتي از جمله تورم،‌ قرمز شدن چشم و عفونت ايجاد کند و منجر به دفع پيوند شود.