درمان یک نابینایی مه آلود بالقوه مربوط به ایجاد بافت اسکار در قرنیه ممکن است با رشد سلول های بنیادی گرفته شده از یک بیوپسی کوچک از چشم آسیب ندیده بیمار و سپس قرار دادن آن در جایگاه اسیب مقدور باشد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalxpress، این مطالعات با استفاده از مدل حیوانی موشی و در دانشگاه پیتزبورگ صورت گرفته است. این یافته ها می تواند روزی منجر به نجات بینایی میلیون ها فرد شود و نیاز به پیوندهای قرنیه را کاهش دهد. طبق آمار مربوط به انستیتو چشم ملی، بیماری عفونت قرنیه در سراسر جهان بینایی بیش از 250 میلیون فرد را مختل کرده است و موجب کوری بیش از 6 میلیون نفر شده است. تروما و سوختگی دلیل اصلی اسکارهای قرنیه ای هستند. قرنیه پنجره ای برای دیدن دنیا است و آسیب به آن منجر به تیرگی یا مه آلود شدن دید می شود که دیدن را مشکل می سازد.بدن معمولا به آسیب های قرنیه با تشکیل بافت اسکار پاسخ می دهد. این محققین دریافته اند که انتقال سلول های بنیادی فرایند ترمیم در بافت قرنیه را شروع می کند وموجب کم شدن بافت اسکار و وضح دید و صافی سطح قرنیه می شود. پیش از این، این محققین توانسته بودند تکنیکی را برای به دست آوردن سلول های بنیادی اکولار از بیوپسی های کوچک سطح چشم و یک منطقه بین قرنیه و اسکلرا به نام لیمبوس ایجاد کنند.
برداشت بافت از این مناطق خیلی سریع و بدون به جاگذاشتن هیچ گونه اختلال در بینایی ترمیم می شود. بعد از جمع آوری بیوپسی از چشم های اهدا شده انسانی بانک شده، این محققین شماری از این سلول ها را در ظروف کشت رشد دادند و از سرم انسانی برای تغذیه آنها استفاده کردند. آن ها تست های متعددی را انجام دادند که مطمئن شوند که سلول های بنیادی قرنیه را کشت داده اند. استفاده از سلول های خود بیمار از چشم آسیب ندیده موجب می شود که دیگر نگرانی های مربوط به رد پیوند وجود نداشته باشد. این امر می تواند بسیار مفید باشد بویژه در جاهایی که بانک های بافت قرنیه برای پیوند وجود ندارد. این تیم تحقیقانی سپس سلول های بنیادی انسانی را در مدل موشی که دچار آسیب قرنیه بود تست کردند. در این تست آن ها از ژل فیبرین برای نگه داشتن سلول ها در مکان آسیب استفاده کردند. آن ها دریافتند که قرنیه آسیب دیده موش بهبود یافت و مجددا ظرف مدت چهار هفته شفاف شد در حالی که موش دیگر(کنترل) همچنان دید تیره ای داشت. این محققین می گویند که حتی در سطوح میکروسکوپی نیز ما نمی توانیم تفاوت بین بافتی که با سلول های بنیادی ترمیم شده است و بافت آسیب دیده را متوجه شویم.