رنگدانه های زنده گورخرماهی، آرواره های بزرگ کوسه ها و غریزه پرواز یا مبارزه و تنوع منقار در فنچ های داروین، این ها ویژگی های قابل توجهی هستند که از گروهی از سلول های قوی به نام سلول های ستیغ عصبی منشا می گیرند که اطلاعات کمی در مورد آن ها در دست است.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از medicalnewstoday، محققین در دانشگاه Northwestern مدل جدیدی را برای این که چگونه سلول های ستیغ عصبی و در نتیجه مهره داران حدود 500 میلیون سال پیش بوجود آمده اند ارائه داده اند. محققین گزارش داده اند که برخلاف سلول های جنینی اولیه که همگام با تکوین جنین، پتانسیل شان محدود می شود، سلول های ستیغ عصبی زیربنای مولکولی شان را که موجب حفظ پرتوانی شان می شود را حفظ می کنند. این مطالعه دیدگاه های عمیق جدیدی را در مورد منشا تکاملی انسان و سایر مهره داران ارائه می دهد. هم چنین اطلاعات حیاتی جدیدی را در مورد مدار مولکولی سلول های بنیادی، شامل سلول های بنیادی سرطانی ارائه می دهد. پیش از این محققین فکر می کردند که سلول های ستیغ عصبی باید تکامل یابند تا ویژگی های باورنکردنی شان را بدست آورند اما این مطالعه نشان می دهد که این توانایی همیشه با آن ها بوده است. اما این سلول ها چه مکانیسمی را در پیش گرفته اند که مانع از دست رفتن توانایی شان می شود. در مطالعه صورت گرفته با استفاده از قورباغه زنوپوس، این محققین دریافتند که سلول های ستیغ عصبی و سلول های پرتوان اولیه موجود در جنین های بلاستولا دارای مشابهت های جالبی هستند که از جمله آن ها بیان یکسری ژن های مشترک است که با همکاری یکدیگر موجب حفظ ویژگی های منحصربفرد می شوند. آن ها تصور می کنند که سلول های ستیغ عصبی هرگز توانایی تمایزی شان را از دست نمی دهندو در واقع جمعیتی از سلول های بنیادی هستند که در حاشیه قرار دارند و در زمان مقتضی پتانسیل تکوینی شان را برای ایجاد ویژگی های خاصه مهره داران نشان می دهند. بدست آوردن سلول های ستیغ عصبی در 500 میلیون سال قبل موجب شده است که رفته رفته اشکال پیچیده تر حیات  مانند خیار دریایی و نیزه ماهی امروزی شکل گیرند. در این مطالعه محققین ابزار ژنتیکی که سلول های بنیادی اولیه برای پیشبرد پرتوانی یا بنیادینگی استفاده می کنند را مطالعه کردند و آن را با سلول های ستیغ عصبی مقایسه کردند. آن ها دریافتند که ابزار ژنتیکی که سلول های ستیغ عصبی استفاده می کنند با سلول های بلاستولای پرتوان مشابه است و این برای پرتوانی هر دو نوع سلول ضروری است. پروتئین هایی که از این ژنوم ها مشتق می شوند با یکدیگر کار می کنند تا مجموعه ای از بافت های پیچیده را از یک جمعیت سلول های ساده ایجاد کنند. یکی از این پروتئین ها Snail1 نام دارد که محققین نشان داده اند که در نه تنها در کنترل پتانسیل تکوینی سلول های ستیغ عصبی نقش دارد بلکه برای ظرفیت مهاجرتی و تهاجمی آن ها نیز مهم است. سلول های سرطانی نیز از عملکرد Snail1 و سایر پروتئین های تنظیمی ستیغ عصبی استفاده کرده و به سلول های بنیادی سرطانی تبدیل می شوند که موجب متاستاز سرطان به سایر نقاط بدن می شوند. در جنین های بلاستولای اولیه، سلول های پرتوان به طور موقت وجود دارند و همگام با تکوین جنین، سلول های نیز به صورت سه لایه جنینی در آمده و تبدیل به سلول های تخصصی می شوند. این مطالعه پیشنهاد می کند که همه سلول ها در مراحل اولیه محدود نمی شوند، سلول های ستیغ عصبی ممکن است به عنوان نتیجه ای از سلول های بلاستولایی فعالیت خود و پرتوانی خود را حفظ کنند.