محققان آمریکایی یک گام به درمان نابینایی نزدیک تر شدند

به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" زمانی که گیرنده های تصویری چشم (که به آنها یاخته های «استوانه ای» و «مخروطی ای» هم گفته می شود) به خاطر بروز جراحت یا بیماری دچار اختلال می شوند، بینایی شما نیز به همان نسبت مختل می گردد. تا این اواخر درمان مشخصی برای حل مشکل مذکور وجود نداشت و گزینه های اندکی برای اصلاح این نوع عیوب پیش روی پزشکان و البته بیماران قرار داشت که معمولا به استفاده از عینک های قطور خلاصه می شدند.اما حالا، تحقیقات دراز مدت انجام شده در رابطه با ژن درمانی به بار نشسته است و وقت آن رسیده که این روش روی انسان مورد آزمایش قرار گیرد تا در نهایت بخشی از قوه بینایی بیماران را باز گرداند.
این تکنیک که توسط تیمی به سرپرستی ژو هو پان از دانشگاه دولتی Wayne دیترویت انجام گرفت بخشی از شاخه علمی رو به رشدی را تشکیل می دهد که تحت عنوان اپتوژنتیک از آن یاد می شود.در تکنیک یاد شده گیرنده های تصویری (Photoreceptor) چشم هدف قرار نمی گیرند و در عوض روی سلول های عصبی غده شکلی تمرکز می شود که درست پشت آنها قرار دارند.این سلول ها که اصطلاحا گانگلیون خوانده می شوند سیگنال های الکتریکی را از استوانه ها و مخروط ها دریافت کرده و برای عصب های بینایی ارسال کننده اطلاعات به مغز می فرستند.پژوهشگران دریافته اند که می توانند با وارد کردن مولکول های حساس به نور (که از خزه دریایی و دیگر میکرو ارگانیزم ها گرفته می شود) به داخل سلول های گانگلیون، آنها را تحت کنترل در آورده و سپس طول موج های مشخصی از نور را روی این سلول ها بتابانند.تیم پژوهشگران دانشگاه واین برای این منظور از مولکول های channelrhodopsin-2 یا ChR2 بهره گرفتند. این پروتئین در فضاهای تاریک بسته می ماند اما زمانی که طول موج های نور آبی به آن تابانده می شود مسیری را می گشاید که یون ها می توانند از طریق آن جریان یافته یا سلول های اطراف خود را به چنین کاری وادار نماید.اپتوژنتیک از نظر تکنیکی شکلی از ژن درمانی است، با این حال، عملکردی کاملا متفاوت از تکنیک CRISPR/Cas9 دارد که چندی پیش تیتر نخست خبرهای پزشکی را به خود اختصاص داد.در این روش به جای حمله به یک یا چند ژن مشخص، سلول های انتقال دهنده به انواع حساس به نور تغییر ماهیت می یابند.این روش کاستی های ژن درمانی های متداول را ندارد و می توان از آن برای درمان افرادی استفاده نمود که به خاطر یکی از ۲۵۰ مورد جهش ژنتیکی شناخته شده دچار نابینایی شده اند. انتظار می رود که تست این روش روی انسان از سال آینده میلادی آغاز گردد.