درمانی "اپتوژنتیک" جهت بازگرداندن بینایی افرادی که ازبیماری چشمی آرپی(RP) به طور کامل نابینا شده اند و دیگر بیماری های بالقوه شبکیه، خبر می دهدکه به زودی به آزمایشهای بالینی می پیوندد. به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از سایت blidness   مورخ:28اوت 2015میلادی درمان Retrosense که پیش برنده درمان، از سازمان غذا و دارو آمریکا FDA برای راه اندازی فاز یک و دو 15 نفره مطالعه انسانی مجوز دریافت کرد. بنیاد مبارزه با نابینایی به زودی بودجه مالی برای شروع درمان Retrosense را فراهم نموده و با سازمان غذا وداروی امریکا درمورد آزمایشات بالینی وارد بحث می شود. در این آزمایش اولین درمان "اپتوژنتیک شبکیه" در بنیاد شبکیه توسط دیوید بیرچ PHD به عنوان محقق اصلی، رهبری می گردد. شان آینزوورث مدیر اجرایی در Retrosense می گوید: هدف اصلی فاز آغازین آزمایش ارزیابی ایمنی است، اما این شرکت امیدوار به مشاهده دیگر اثرات مثبت است. ایشان توضیح داد، مانند دیگر مطالعات ایمنی برای درمان بیماری های شبکیه، ما با بیمارانی شروع خواهیم کرد که بیشتر تحت تاثیر درمان قرار می گیرند. اما انتظارما این است که این بیماران از درمان بیشتر سود ببرند. ما امیدوار به مشاهده نشانه های موثر در مدت زمان کوتاهی هستیم. برخلاف بسیاری از درمان های دیگر، ما سعی بر کُند کردن پیشرفت بیماری که سال ها طول می کشد تا مشخص گردد، نداریم. افراد آرپی اگر تمام فتورسپتورهایشان که باعث دیدن می شوند را از دست بدهند به طور کامل نابینا می شوند. درمان اپتوژنتیک Retrosense با حساس کردن سلول های گانگلیونی به نور که بعد از تخریب فتورسپتورها باقی می مانند بینایی را باز می گرداند. سلول های گانگلیونی به طور طبیعی نور را پردازش نمی کنند، در عوض انها عمل پردازش تصویر را در پایین دست انجام می دهند. درمان اپتوژنتیک Retrosense ژن درمانی است که از مهندسی انسانی وابسته به ادنوویروس برای تحویل یک ژن به سلول های گانگلیونی شبکیه که یک کانال رودوپسین 2 (پروتئین حساس به نور) را کدگزاری می کند استفاده می کند. ادنوویروس ها به عنوان یک تحویل دهنده در آزمایشات بالینی جایگزینی ژن در ژن درمانی استفاده می شود. برخلاف جایگزینی ژنی، روش اپتوژنتیک توانایی کار روی بیمارانی که نیاز به دانستن جهش ژن خود ندارند تا از درمان بهره مند شوند را دارد.Retrosense نتایج امیدخشی برای بازیابی بینایی در مطالعه حیوانی دست اورده لیکن مشکلاتی جهت انتقال به فاز انسانی وجود دارد زیرا بینایی یک موش بسیار متفاوت از بینایی یک انسان است، برای مثال، یک موش نمی تواند بخواند. آینزوورث می گوید: پیروزی بزرگی خواهد بود اگر در مطالعه انسانی ما بینایی گذرا و توانایی تشخیص اشکال و بزرگی اشیاء را بدست می اوردیم.دکتر استفان رز مدیر ارشد بنیاد تحقیقات مبارزه با نابینایی می گوید: ما خوشبین به آزمایشات بالینی آینده Retrosense هستیم زیرا روشی دیگر علاوه بر گزینه هایی همچون شبکیه های مصنوعی برای افرادی که به طور شدید یا کاملا بیناییشان را از دست داده اند ارائه می دهد./
-گردآورنده:سعیده