«تیلاپیا» از گونه آبزیانی است که در سبد غذایی آمریکایی‌ها جایگاه خاصی پیدا کرده و پس از میگو، ماهی آزاد و ماهی تُن، رتبه چهارم را در بین طرفداران غذاهای دریایی دارد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران، به نقل از ایسنا، این گونه ماهی که به راحتی پرورش داده می‌شود و قیمت آن نیز بالا نیست اگرچه به دلیل دارا بودن اسید چرب امگا 3 برای بدن خواصی دارد اما از سوی دیگر حاوی مقادیر زیادی اسید چرب امگا 6 است که مقدار زیاد آن در بدن می‌تواند بدن را مستعد التهاب کند. این نوع چربی اگرچه به کاهش فشارخون و کلسترول کمک می‌کند اما از سوی دیگر نیز مصرف زیاد آن خطر لختگی خون، آرتریت و بیماری التهاب روده را افزایش می‌دهد به نحوی که در برخی مطالعات آمده مصرف ماهی تیلاپیا حتی از خوردن گوشت خوک نمک‌سودشده نیز بدتر است. در سال 2008 میلادی گروهی از متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه «ویک‌فارست» نتیجه مطالعه‌ای را منتشر کردند که در آن به مقایسه سطح اسیدهای چرب در میان انواع ماهی‌ها پرداخته شده بود.
در این بررسی مشخص شد که میزان اسید چرب امگا 3 در ماهی تیلاپیا نسبت به برخی دیگر از ماهی‌ها همچون ماهی آزاد پایین‌تر است. اسید چرب امگا 3 با دارا بودن خاصیت ضدالتهابی نقش قابل توجهی در رشد مغز و بهبود عملکرد قدرت شناختی آن بازی می‌کند و همچنین ممکن است از بروز بیماری‌هایی از قبیل دیابت و آلزایمر پیشگیری کند. همچنین در این بررسی آمده است ماهی تیلاپیای پرورشی حاوی سطح بالایی از اسید «آراشیدونیک»، نوعی اسید چرب امگا 6 است. این نوع اسید چرب در حالی که برای بهبود وضعیت بافت‌های آسیب‌دیده بدن ضرورت دارد مصرف زیاد آن با بروز اختلال‌های مغزی همچون آلزایمر و التهاب وخیم مرتبط است. پزشکان برای مصرف گوشت ماهی به افراد توصیه می‌کنند از انواع مختلف ماهی‌ها که حاوی سطح بالایی از امگا 3 هستند و از بروز التهاب در بدن جلوگیری می‌کند، مصرف کنند. با این وجود ماهی تیلاپیا از دیگر انواع غذاهای دریایی شناخته شده همچون خرچنگ، دولفین‌ ماهی و گالیت معمولی مقدار بیشتری امگا 3 دارد و میزان چربی در این گونه ماهی بسیار پایین است.