عضو انجمن تحقیقات طب سنتی ایران تاثیر ضد دیابتی برگ گردو و گشنیز را تشریح کرد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از تسنیم، سوسن حفیظی عضو انجمن تحقیقات طب سنتی ایران اظهار داشت: گشنیز یا corianderکه به عنوان سبزی در برخی غذاهای ایرانی مصرف می‌شود، گیاهی از خانواده Umbelliferae است و طبیعت سرد و خشک دارد. به گفته وی از برگ و بذر گشنیز در برخی از ترکیبات ضد دیابت طب سنتی استفاده می‌شود. در مطالعه‌ای افزودن 62،5 گرم بر کیلوگرم از گیاه Coriandrum sativum به رژیم غذایی موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوسین باعث کاهش قندخون شد. همچنین، این مطالعه فعالیت آزادکننده انسولین و فعالیت شبه انسولینی عصاره آبی این گیاه را نشان داده است.
عضو انجمن تحقیقات طب سنتی ایران ادامه داد: در مطالعه دیگری برای بررسی فعالیت آزاد کننده انسولین گشنیز عصاره اتانولی بذر گشنیز با دوز 200 و 250 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش قابل ملاحظه‌ای در گلوکز سرم و افزایش قابل توجه فعالیت سلول‌های پانکراس درمقایسه با موش‌های گروه کنترل شد. حفیظی افزود: در مطالعه دیگر که اثر عصاره آبی گشنیز و چند گیاه دیگر به طور جداگانه در محیط in vitoro بررسی شده بود، مشاهده شد که عصاره آبی گشنیز باعث کاهش معنی دار انتشار (diffusion) گلوکز در سیستم گاسترواینتستینال می‌شود. وی گفت: با توجه به این نتایج، کاهش جذب روده ای گلوکز به دنبال مصرف گشنیز به عنوان یکی از مکانیسم‌های ضددیابت این گیاه مطرح شده است.
عضو انجمن تحقیقات طب سنتی ایران اضافه کرد: در بررسی دیگری اثر عصاره coriandrum sativum، برگ گردو و انار در کاهش قندخون موش‌های دیابتی شده با آلوکسان بررسی شد. این ترکیب سبب کاهش قند خون و افزایش سلول‌های پانکراس موش‌های مورد بررسی شد. لازم به ذکر است که مصرف داروهای گیاهی برای درمان بیماری باید طبق تجویز پزشک طب سنتی با تخصیلات دانشگاهی باشد و از مصرف خودسرانه داروهای گیاهی باید پرهیز شود چرا که داروها دارای مزاج بوده و قبل از مصرف باید مزاج افراد تعیین و بررسی شود تا دارو بر بدن تاثیر منفی نگذارد.