1393 / 11 / 24، 06:37 عصر
تنها راه پيشگيری از تنبلی چشم تشخيص به موقع عوامل ايجادکننده آن است. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از شمعدانی، کيانوش امينی با اشاره به اهميت پيشگيری از تنبلی چشم اظهار داشت: تنبلی چشم يکی از علل نابينايی و کم‌بينايی خفيف تا شديد است، به طوری که تنبلی چشم شايع‌ترين علت نابينايی يک چشمی در افراد زير 20 سال و دومين علت کاهش بينايی در کودکان است. وی تصريح کرد: آمار نشان می‌دهد شيوع آمبليوپی در جهان 2 تا 5 درصد است که در ايران شيوع اين بيماری 1.4 درصد برآورد شده است. به گفته وی طبق آمار به دست آمده در سال گذشته ميزان شيوع اين اختلال در استان مرکزی 0.44 درصد بوده است.
معاون امور پيشگيری بهزيستی استان مرکزی با بيان اينکه تنبلی چشم با تشخيص به موقع قابل درمان است، بيان داشت: اين بيماری اگر به موقع تشخيص داده و درمان نشود، فرد را از يک يا هر دو چشم بسيار کم‌بينا يا نابينا خواهد کرد و هر چه درمان چشم تنبل بيشتر به عقب بيفتد، احتمال به دست آوردن بينايی کامل کمتر می‌شود، به طوری که پس از 7 تا 10 سالگی، درمان تأثير زيادی در بينايی نخواهد داشت. امينی پيرامون روش‌های پيشگيری و درمان اين بيماری گفت: تنها راه پيشگيری از تنبلی چشم تشخيص به موقع عوامل ايجاد کننده آن است و نکته مهم در درمان تنبلی چشم اين است که هر چه سن کودک کمتر باشد شانس درمان بيشتر است و مدت درمان نيز کوتاه‌تر می‌شود و هر چه درمان چشم تنبل بيشتر به عقب بيفتد احتمال به دست آوردن بينايی کامل نيز کمتر می‌شود. وی با اشاره به اينکه بهترين سن برای درمان تنبلی چشم قبل از پنج سالگی است. ادامه داد: معمولاً تا 12 سالگی نيز درمان امکان‌پذير است، اما مدت درمان طولانی‌تر است و پس از 12 سالگی معمولاً درمان تأثير زيادی بر بينايی نخواهد داشت.
کارشناس مسئول دفتر پيشگيری از معلوليت‌ها نيز با اشاره به روش اجرای اين طرح گفت: به منظور کاهش شيوع و بروز آمبليوپی، دفتر پيشگيری از معلوليت‌های سازمان بهزيستی کشور با مشارکت فعالانه جامعه، برنامه کشوری غربالگری و تشخيص زودرس آمبليوپی و ساير اختلالات بينايی کودکان سه تا شش ساله را در پايگاه‌های دايمی سنجش بينايی در طول سال و در پايگاه‌های غير دايمی از اول تا سی آبان به مدت يک ماه با همکاری وزارت آموزش و پرورش اجرا می‌کند. مريم پارسی افزود: اين برنامه در سه سطح اجرا می‌شود، در سطح اول، کودک توسط مربی، معلم يا بهورز در محل مهد، خانه بهداشت يا مدرسه مورد معاينه ديد قرار گرفته، در صورتی که مشکوک تشخيص داده شود برای معاينات تخصصی‌تر به سطح دوم برنامه يعنی اپتومتريست ارجاع داده می‌شود و مورد معاينه قرار می‌گيرد. وی تصريح کرد: آن دسته از کودکان بيمار که نياز به معاينات دقيق‌تری داشته باشند توسط اپتومتريست به سومين سطح برنامه که معاينه توسط چشم‌پزشک است، ارجاع داده می‌شوند و به اين ترتيب تمامی کودکان مشکوک به آمبليوپی و ساير اختلالات بينايی غربال شده و پس از تشخيص قطعی تحت درمان به موقع قرار می‌گيرند. به گفته وی آن دسته از کودکان مبتلا که بضاعت کافی برای تأمين هزينه‌های درمان را ندارند، از طرف سازمان مورد حمايت قرار می‌گيرند.
معاون امور پيشگيری بهزيستی استان مرکزی با بيان اينکه تنبلی چشم با تشخيص به موقع قابل درمان است، بيان داشت: اين بيماری اگر به موقع تشخيص داده و درمان نشود، فرد را از يک يا هر دو چشم بسيار کم‌بينا يا نابينا خواهد کرد و هر چه درمان چشم تنبل بيشتر به عقب بيفتد، احتمال به دست آوردن بينايی کامل کمتر می‌شود، به طوری که پس از 7 تا 10 سالگی، درمان تأثير زيادی در بينايی نخواهد داشت. امينی پيرامون روش‌های پيشگيری و درمان اين بيماری گفت: تنها راه پيشگيری از تنبلی چشم تشخيص به موقع عوامل ايجاد کننده آن است و نکته مهم در درمان تنبلی چشم اين است که هر چه سن کودک کمتر باشد شانس درمان بيشتر است و مدت درمان نيز کوتاه‌تر می‌شود و هر چه درمان چشم تنبل بيشتر به عقب بيفتد احتمال به دست آوردن بينايی کامل نيز کمتر می‌شود. وی با اشاره به اينکه بهترين سن برای درمان تنبلی چشم قبل از پنج سالگی است. ادامه داد: معمولاً تا 12 سالگی نيز درمان امکان‌پذير است، اما مدت درمان طولانی‌تر است و پس از 12 سالگی معمولاً درمان تأثير زيادی بر بينايی نخواهد داشت.
کارشناس مسئول دفتر پيشگيری از معلوليت‌ها نيز با اشاره به روش اجرای اين طرح گفت: به منظور کاهش شيوع و بروز آمبليوپی، دفتر پيشگيری از معلوليت‌های سازمان بهزيستی کشور با مشارکت فعالانه جامعه، برنامه کشوری غربالگری و تشخيص زودرس آمبليوپی و ساير اختلالات بينايی کودکان سه تا شش ساله را در پايگاه‌های دايمی سنجش بينايی در طول سال و در پايگاه‌های غير دايمی از اول تا سی آبان به مدت يک ماه با همکاری وزارت آموزش و پرورش اجرا می‌کند. مريم پارسی افزود: اين برنامه در سه سطح اجرا می‌شود، در سطح اول، کودک توسط مربی، معلم يا بهورز در محل مهد، خانه بهداشت يا مدرسه مورد معاينه ديد قرار گرفته، در صورتی که مشکوک تشخيص داده شود برای معاينات تخصصی‌تر به سطح دوم برنامه يعنی اپتومتريست ارجاع داده می‌شود و مورد معاينه قرار می‌گيرد. وی تصريح کرد: آن دسته از کودکان بيمار که نياز به معاينات دقيق‌تری داشته باشند توسط اپتومتريست به سومين سطح برنامه که معاينه توسط چشم‌پزشک است، ارجاع داده می‌شوند و به اين ترتيب تمامی کودکان مشکوک به آمبليوپی و ساير اختلالات بينايی غربال شده و پس از تشخيص قطعی تحت درمان به موقع قرار می‌گيرند. به گفته وی آن دسته از کودکان مبتلا که بضاعت کافی برای تأمين هزينه‌های درمان را ندارند، از طرف سازمان مورد حمايت قرار می‌گيرند.
