: تولید بافت قرنیه انسانی از سلول های بنیادی

[صدف]

بیماری های قرنیه اغلب بیماران را نیازمند استفاده از بافت قرنیه اهدایی می کنند. در پژوهشی جدید، محققین دانشگاه اوزاکا روش جدیدی را ارائه کرده اند می تواند برای تولید آسان تر بافت قرنیه در آزمایشگاه استفاده شود. 

به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از medicalxpress، قرنیه یک بخش بسیار مهم چشم است که به دید واضح تر فرد کمک می کند. متاسفانه، درمان آسیب به قرنیه ناشی از برخورد اجسام خارجی یا التهاب بسیار سخت است.

 در این مطالعه جدید محققین نشان داده اند که چگونه سلول های چشمی کشت شده مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی انسانی(hiPSCs) روی پروتئین های خاص، به خالص سازی سلول های اپی تلیالی قرنیه (iCECs) کمک می کند و می توان از آن ها برای ساخت صفحات iCEC و درمان آسیب های قرنیه استفاده کرد. برای رسیدن به هدف، محققین سلول های چشمی مشتق از سلول های iPS انسانی را روی پنج نوع پروتئین لامینین مختلف به عنوان پروتئین اصلی ماتریکس خارج سلولی چشم کشت شدند. در ادامه مشخص شد که iCECs دارای پتانسیل قوی برای چسبیدن به سه نوع از این لامینین ها هستند و این در حالی است که سلول های غیر اپی تلیالی قرنیه ترجیح می دهند به نوع خاصی از لامینین به نام LN211 بچسبند. در ادامه مشخص شد که تفاوت بین سلول های مختلف چشم ناشی از تفاوت در تولید اینتگرین های سطحی آن ها است. یکی از این پروتئین های لامینین به نام LN332 علاوه بر افزایش چسبندگی موجب افزایش تکثیر سلول های iCECs کشت روی آن نیز شد و به نوعی موجب شد که رفته رفته این سلول ها به جمعیت خالص تری از سلول های iCECs تبدیل شوند. اما در حالی که LN332 یک بستر بهینه برای رشد iCEC محسوب می شود اما برای بدست آوردن خلوص بسیار بالا از این سلول ها و تولید صفحات سلولی برای درمان قرنیه کافی نیست.

در ادامه محققین از تکنیک دسته بندی سلول های فعال شده بصورت مغناطیسی(MACS) برای جداسازی سلول ها بر مبنای پروتئین های سطحی خاص استفاده کردند. در ابتدا سلول هایی که پروتئین CD200 را بیان می کردند حذف شدند و در ادام سلول هایی که مارکر سطحی SSEA-4 را بیان می کردند انتخاب شدند، همین امر اجازه سلول های iCECs از سلول های غیر اپی تلیالی را می دهد. در ادامه سلول ها ابتدا روی LN211 و سپس روی LN332 کشت شدند و همین امر موجب تخلیص تقریبا 100 در صدی این سلول ها شد که برای تولید صفحات قابل پیوند از سلول های قرنیه مناسب بود. یافته این مطالعه می تواند منجر به ایجاد راهکاری موثر برای درمان بیمارانی شود که دچار مشکلات قرنیه بودند.