استفاده از سلول های بنیادی عصبی برای درمان، موجب افزایش توده نخاعی می شود

[ستوده]

هشت سال بعد از این که خانمی که دچار آسیب کامل نخاعی شده بود مورد پیوند با سلول های موکوسی بویایی قرار گرفت افزایشی در توده نخاعی مشاهده شد. هدف اولیه به دست آوردن عملکرد حسی و حرکتی بود.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل ازبنیان، محققین بیان می کنند که این اولین مطالعه ای است که گزارش می دهد که توده نخاعی از پیوند سلول طناب نخاعی و سلول های بنیادی عصبی بوجود می آید. از طرف دیگر آن ها تاکید دارند که پزشکان باید در پی گیری بیمارانی که مورد سلول درمانی قرار می گیرند مراقب باشند.خطوط موکوسی بویایی حفره بویایی را می پوشانند. این موکوس بویایی دارای سلول های پیش ساز(سلول های بنیادی بالغ) و سلول های غلاف کننده بویایی است. مطالعات آزمایشگاهی قبلی نشان داده است که هر دو نوع این سلول ها به ترمیم طناب نخاعی آسیب دیده کمک می کنند. فرد مورد مطالعه جوانی 18 ساله بود که دچار شکستگی و آسیب نخاعی در ناحیه مربوط به مهره های سینه ای 10 و 11 شده بود. با وجود این که برای تثبیت ستون فقرات از عمل جراحی استفاده شد اما فرد فلج شد. سه سال بعد، به منظور بهبود و به دست آوردن عملکرد حسی و حرکتی در اندام های حرکتی تحتانی، این بیمار موکوس بویایی اتوگرافت را دریافت کرد. هشت سال بعد از این پیوند، آزمون های نورولوژیک نشان داد که هیچ گونه بهبود بالینی از پیوند سلول های موکوسی بویایی حاصل نشده است و تصویربرداری های تخصصی نشان داد که توده ای در کانال نخاعی بوجود آمده است که موجب فشار شده و در واقع منشا اصلی درد در این بیماران است.
آنالیزهای بافتی نشان داد که این توده شامل کسر کوچکی از انشعابات عصبی کوچک فاقد عملکرد بود که به نظر می رسید از سلول های شبه بنیادی عصبی پیوند شده بوجود آمده اند. هم چنین این آنالیزها نشان داد که بخش غالب این توده شامل چندین کیست است که با موکوس تنفسی پوشیده شده است و غدد تحت موکوسی و سلول های گابلت را در برمی گیرند. از طرف دیگر ترشحات موکوسی در این توده جمع شده است که دلیل اصلی درد و علایم قابل مشاهده در این بیماران است.محققین پیشنهاد می کنند که انتخاب موکوس بویایی حجیم در مقایسه با سلول های پوشاننده بویایی خالص یا سلول های بنیادی منجر به تکوین توده ای از سلول های موکوسی تنفسی دارای عملکرد می شود.به طور خلاصه، پژوهش جامع روی چگونگی تقسیم، تمایز و سازمان دهی سلول های پیوند شده در مدل های جانوری بیماری ها و یا آسیب طناب نخاعی، برای ارائه درمان های مطمئن و ایمن در انسان حیاتی است.