1393 / 8 / 27، 04:58 عصر
با تبدیل سلول های اسکار انسانی به سلول های عروق خونی، محققین در دانشگاه هوستون راهی جدید را برای ترمیم بافت آسیب دیده پیدا کرده اند. این روش می تواند به بهبود جریان خون، اکسیژن رسانی و تغذیه این نواحی آسیب دیده کمک کند. به گزارش"انجمن آرپی, لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازSCIENCEDAILY، این محققین دریافته اند که سلول های فیبروبلاستی که در بافت اسکار و سایر بافت های بدن به وفور یافت می شوند می توانند به سلول های اندوتلیوم عروقی تبدیل شوند. این سلول های اندوتلیوم نوع تمایز یافته و کاملا متفاوت از سلول ها هستند که عروق خونی را مفروش می کنند. به نظر می رسد که این مطالعه، اولین گزارش مبنی بر استفاده از ریز مولکول ها و پروتئین ها برای دگرتمایزی و ایجاد نوعی سلول دیگر با اهداف درمانی باشد. سایر گروه ها تاکنون برای تولید سلول های اندوتلیالی از ویروس های مهندسی شده استفاده کرده اند تا بتوانند به نوعی DNAی دستکاری شده را وارد سلول ها کنند. این DNA فاکتورهای رونویسی را کد می کند که الگوهای بیان ژن را تغییر می دهند و به سلول های شبه اندوتلیالی تبدیل می کنند. اما استفاده از این ویروس ها می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. بنابراین به نظر می رسد که استفاده از ریزمولکول ها برای تبدیل سلول ها به سلول های دلخواه می تواند بی خطرتر و راحت تر باشد.
این روش جدید که به وسیله دکتر Cooki و همکاران ابداع شده است با تیمار سلول های با ماده ای به نام پلی اینوزینیک پلی سیتیدیلیک اسید شروع می شود. این ماده قطعه کوچکی از RNAی دو رشته ای است که به گیرنده TLR3 سلول های میزبان متصل می شود و موجب می شود که سلول ها واکنشی مشابه با زمان مواجه با ویروس ها نشان دهند. در اینجا این حمله ویروسی شبیه سازی شده، به نظر می رسد گامی اساسی در تبدیل سلول های فیبروبلاستی به سرنوشتی جدید است. بعد از تیمار فیبروبلاست ها با این ماده محققین مشاهده کردند که یک سازماندهی مجدد در کروماتین هسته ای ایجاد می شود که موجب می شود که مهاری که روی برخی ژن ها وجود داشت برداشته شود و این ژن ها بیان شوند. این فیبروبلاست ها سپس با فاکتورهایی مانند VEGF تیمار می شوند. این محققین می گویند که بیش از10 درصد سلول های فیبروبلاستی با استفاده از این روش به سلول های اندوتلیالی تبدیل می شوند که این میزان قابل مقایسه با سایر روش هایی است که پیش از این مورد استفاده قرار گرفته است. این محققین می گویند که ما قصد نداریم که سلول های فیبروبلاستی را به سلول های دیگر تبدیل کنیم زیرا این سلول ها به نوبه خود دارای عملکردهای متعددی مانند ساخت پروتئین های نگهدارنده بافتی هستند. اما آنچه ما قصد انجام آن را داریم تبدیل سلول های فیبروبلاستی بافت اسکار به سلول های عروق خونی است تا بتوانیم بدین طریق جریان خون را برای بافت آسیب دیده بهبود ببخشیم. در بخش دیگری از این مطالعه آن ها سلول های انسانی تبدیل شده را به موش هایی که دچار خونرسانی ضعیف به اندام حرکتی عقبی شان بودند و از نظر ایمنی هم سرکوب شده بودند پیوند زدند. مشاهده شد که تعداد عروق خونی در این اندام حرکتی افزایش یافت و جریان خون نیز بهبود یافت.
این روش جدید که به وسیله دکتر Cooki و همکاران ابداع شده است با تیمار سلول های با ماده ای به نام پلی اینوزینیک پلی سیتیدیلیک اسید شروع می شود. این ماده قطعه کوچکی از RNAی دو رشته ای است که به گیرنده TLR3 سلول های میزبان متصل می شود و موجب می شود که سلول ها واکنشی مشابه با زمان مواجه با ویروس ها نشان دهند. در اینجا این حمله ویروسی شبیه سازی شده، به نظر می رسد گامی اساسی در تبدیل سلول های فیبروبلاستی به سرنوشتی جدید است. بعد از تیمار فیبروبلاست ها با این ماده محققین مشاهده کردند که یک سازماندهی مجدد در کروماتین هسته ای ایجاد می شود که موجب می شود که مهاری که روی برخی ژن ها وجود داشت برداشته شود و این ژن ها بیان شوند. این فیبروبلاست ها سپس با فاکتورهایی مانند VEGF تیمار می شوند. این محققین می گویند که بیش از10 درصد سلول های فیبروبلاستی با استفاده از این روش به سلول های اندوتلیالی تبدیل می شوند که این میزان قابل مقایسه با سایر روش هایی است که پیش از این مورد استفاده قرار گرفته است. این محققین می گویند که ما قصد نداریم که سلول های فیبروبلاستی را به سلول های دیگر تبدیل کنیم زیرا این سلول ها به نوبه خود دارای عملکردهای متعددی مانند ساخت پروتئین های نگهدارنده بافتی هستند. اما آنچه ما قصد انجام آن را داریم تبدیل سلول های فیبروبلاستی بافت اسکار به سلول های عروق خونی است تا بتوانیم بدین طریق جریان خون را برای بافت آسیب دیده بهبود ببخشیم. در بخش دیگری از این مطالعه آن ها سلول های انسانی تبدیل شده را به موش هایی که دچار خونرسانی ضعیف به اندام حرکتی عقبی شان بودند و از نظر ایمنی هم سرکوب شده بودند پیوند زدند. مشاهده شد که تعداد عروق خونی در این اندام حرکتی افزایش یافت و جریان خون نیز بهبود یافت.