1397 / 6 / 21، 11:34 صبح
محققین مونت سینای توانسته اند با موفقیت بینایی موش ها را از طریق فعال سازی سلول های بنیادی شبکیه احیا کنند، درمانی که تاکنون محقق نشده است. این مطالعه که به تازگی در Nature منتشر شده است می تواند انقلابی در درمان بیماران مبتلا به بیماری های مخرب عصبی باشد.
به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از news-medical.net، در مطالعه ای جدید محققین مونت سینای سعی داشته اند راهی را برای درمان بیماری های منجر به نابینایی با استفاده از دستکاری قابلیت های خود ترمیمی بدن بیابند.در گورخرماهی، سلول های گلیالی مولر(MGs)، منبعی از سلول های بنیادی شبکیه هستند که می توانند نورون های آسیب دیده شبکیه را جایگزین کنند و بینایی را احیا کنند. در پستانداران، سلول های گلیالی مولر، بعد از این که گیرنده های نوری از دست می روند قابلیت بازسازی کنندگی شان را از دست می دهند و بنابراین آسیب شبکیه نمی توند خودبخود ترمیم شود. در نتیجه بیماران مبتلا به بیماری هایی مانند تخریب ماکولا یا رتینیت پیگمنتوزا که سلول های شبکیه ای را می کشند، معمولا قابل برگشت نیستند. محققین براین باورند که اگر بتوانند سلول های گلیالی مولر را مجددا فعال کنند می توانند بینایی را بازگردانند. به این منظور محققین از فرایندی دو مرحله ای برای انتقال ژن و بازبرنامه ریزی سلول های میکروگلیالی مولر موش های نابینا استفاده کردند. ابتدا، آن ها سلول های بنیادی خفته را فعال کردند و سپس ژنی دیگر را به سلول های بنیادی منتقل کردند که آن ها را به سلول های گیرنده نوری استوانه ای تبدیل می کرد. سلول های گیرنده نوری استوانه ای، فراوان ترین نوع سلول موجود در شبکیه هستند و اولین گام در حس کردن نور در شبکیه هستند. آن ها در ادامه نور را به سایر سلول های شبکیه منتقل می کنند که سیگنال هایی را به مغز می فرستد و اجازه بینایی واقعی را می دهد.
به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از news-medical.net، در مطالعه ای جدید محققین مونت سینای سعی داشته اند راهی را برای درمان بیماری های منجر به نابینایی با استفاده از دستکاری قابلیت های خود ترمیمی بدن بیابند.در گورخرماهی، سلول های گلیالی مولر(MGs)، منبعی از سلول های بنیادی شبکیه هستند که می توانند نورون های آسیب دیده شبکیه را جایگزین کنند و بینایی را احیا کنند. در پستانداران، سلول های گلیالی مولر، بعد از این که گیرنده های نوری از دست می روند قابلیت بازسازی کنندگی شان را از دست می دهند و بنابراین آسیب شبکیه نمی توند خودبخود ترمیم شود. در نتیجه بیماران مبتلا به بیماری هایی مانند تخریب ماکولا یا رتینیت پیگمنتوزا که سلول های شبکیه ای را می کشند، معمولا قابل برگشت نیستند. محققین براین باورند که اگر بتوانند سلول های گلیالی مولر را مجددا فعال کنند می توانند بینایی را بازگردانند. به این منظور محققین از فرایندی دو مرحله ای برای انتقال ژن و بازبرنامه ریزی سلول های میکروگلیالی مولر موش های نابینا استفاده کردند. ابتدا، آن ها سلول های بنیادی خفته را فعال کردند و سپس ژنی دیگر را به سلول های بنیادی منتقل کردند که آن ها را به سلول های گیرنده نوری استوانه ای تبدیل می کرد. سلول های گیرنده نوری استوانه ای، فراوان ترین نوع سلول موجود در شبکیه هستند و اولین گام در حس کردن نور در شبکیه هستند. آن ها در ادامه نور را به سایر سلول های شبکیه منتقل می کنند که سیگنال هایی را به مغز می فرستد و اجازه بینایی واقعی را می دهد.
بعد از این دو مرحله بازبرنامه ریزی، محققین دریافتند که گیرنده های نوری استوانه ای جدید به جای این که به صورت شناور باشند و تاثیری نیز نداشته باشند،با ساختار از پیش موجود شبکیه یکپارچه شدند. هیچ تفاوتی بین سلول های جدید و سلول های گیرنده نوری واقعی وجود نداشت. این سلول ها نور را حس کرده و در نتیجه سیگنال هایی را به قشر بینایی مغز فرستادند و در نتیجه عملکرد مسیر بینایی را احیا کردند. چهار تا شش هفته بعد از بازبرنامه ریزی، موش های نابینا توانستند نور را حس کرده و بینایی شان را تا حدی بدست آورند. این مطالعه در نوع خود موفقیتی خارق العاده محسوب می شود و می تواند استراتژی مناسبی برای فعال سازی سلول های بنیادی و احیای بینایی در انسان باشد.