من بایدبا کم بینایی خوب زندگی کنم

[افشین]

دوستان عزیزسلام
دوستان دراصفهان من با انجمنی آشنا شدم که بیش 100 نفر ازبچه های آرپی در آن عضو هستند البته شدت بیماری شون کم وزیاد داره وغیر ازاون افراد کم بینا ونابینا هم هستند افرادی که دیگه نور و سایه رامی بینند. .ولی بااین مشکل کارمیکنند .درس میخونند وخلاصه زندگی می کنند ودارای روحیه بالایی هستند این افراد باتشکیل تیم های کاری و هنری و ورزشی اوقات فراقت راکنار هم میگذرانندویا ازکلاسهای علمی برخوردار میشوند مثلا برای آموزش موضوعی که قادر به انجام آن هستند وقتی تعداد داوطلبان به حد نصاب رسید از فنی حرفه ای ویا تربیت بدنی ویا فرهنگ ارشاد درخواست کرده تا امکان ومربی ووسایل مورد نیاز را برای آنها فراهم کند .البته ااین افراد روحیه بالایی دارند ودرکنار تحصیل وکار به ورزش وکارای هنری و....می پردازند ازمنم خواسته شد درکلاسها و برنامه هاشون شرکت کنم .
کلاس شنا .بدن سازی . شطرنج .ترایتونیک یوگا و.......کلاس های فنی حرفه ای برای اشتغال وکار

[فرید]

درود بر شما برادر افشبن با روحیه بالایی که داری و بینش شما قابل تحسین است ان شا الله همه ما صبورتر و با شکیبایی بیشتر به تلاش و فعالیت های سازنده و هدف دار مشغول بشیم و هیچ موقع نا امید نشویم که نا امیدی و یاس از رحمت خداوند گناه بزرگی است.
یک سوال از دوستان می پرسم آیا وضع ما از معلولان جسمی و معلولان ذهنی بدتر است؟

مسلما نه شما قادرید خیلی از کارها رو انجام بدهید ولی معلولان ذهنی و جسمی نمی توانند شاید بگویید من دارم چرت و پرت میگم ولی یک نمونه که در خانواده ما وجود داره رو براتون مثال می زنم. ماحصل ازدواج فامیلی پدر و مادر من یک فرزند معلول و عقب مانده ذهنی هم داره که بسیار بسیار مشکلات و غصه ها و اندوه ها برای والدبنم به بار آورده و برادرم هم که دیگر نیاز به گفتن ندارد و دیگر نمی توان واژه زندگی رو برای او بکار برد شاید محکوم به زنده بودن اصلاح درستری باشد.
در شهرهای بزرگ و مخصوصا مراکز استانها امکانات خوبی وجود دارد و آدمهای مشابه شما بیشترند که می توانید با آنها گروه تشکیل بدهید و برنامه ها و کلاسهای مفید رو همنطور که برادر ارجمند افشین به آن اشاره کردنو رو برگذار کنید و از فرصت زندگی لذت و استفاده بیشتری ببرید.

[ماهان]

سلام محضر همه عزیزان
به امید شفای داداش گلت داداش فرید عزیز واقعا همین طور هست بیمارانی مثل ما آزاز و اذیتی برای دیگران نداریم و هر چی که هست مربوط به خودمان است بیمارانی از این دست و سایر هم خود و هم اطرافیان خود رو تو دردسرهای بزرگی میندازن چون من این موردها رو دیدم واقعا درک میکنم واقخا فقط باید شکرگزار باشیمو با این مشکلات زندگی کنار بیاییم.