تسریع ترمیم بافت‌های آسیب دیده با سلول های بنیادی

[سعیده]

مسئول فنی اتاق تمیز مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه سلول‌های بنیادی در جایگزینی و تسریع ترمیم بافت‌های آسیب دیده موثر هستند، اظهار کرد: براساس پژوهش‌های انجام شده در این مرکز سلول‌های بنیادی قابلیت تمایز به سلول‌های شرکت کننده در ترمیم زخم را دارند و سبب افزایش سرعت روند ترمیم می شوند و این سلول‌ها با شرکت در ترمیم زخم سبب ارتقاء رگ زایی بافت جدید، کاهش تورم و جلوگیری از فرآیند فیبروزیس و در نهایت منجر به تسریع فرآیند ترمیم بدون آثار ناشی از اسکار می‌شوند. به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از بنیان، سونا زارع با اشاره به اینکه ترمیم زخم در بیماران دیابتی جزو چالش‌های بزرگ علم پزشکی محسوب می شود، گفت: آهسته بودن سرعت ترمیم زخم این بیماران موجب ابتلا بیش از حد آنها به عفونت می‌شود که این مسئله درمان را بیش از گذشته با مشکل مواجه می‌کند.وی با تاکید به اینکه براساس این پژوهش سلول‌های بنیادی قابلیت تمایز به سلول‌های شرکت کننده در ترمیم زخم را دارند و سبب افزایش سرعت روند ترمیم می شوند، افزود: بر همین اساس تحقیقات کلینیکی درخصوص درمان زخم با استفاده از سلول بنیادی، گسترش یافته است. طبق این پژوهش سلول‌های بنیادی با شرکت در ترمیم زخم سبب ارتقاء رگ زایی بافت جدید، کاهش تورم و جلوگیری از فرآیند فیبروزیس و در نهایت منجر به تسریع فرآیند ترمیم بدون آثار ناشی از اسکار می شوند.

مسئول فنی اتاق تمیز مرکز تحقیقات پوست و سلول های بنیادی دانشگاه علوم پزشکی تهران، اظهار کرد: سلول‌های بنیادی پتانسیل بالایی در جایگزینی و تسریع ترمیم بافت آسیب دیده دارند بنابراین بهینه کردن شرایط مناسب برای عملکرد این سلول‌ها منجر به پیشرفت چشمگیری در این زمینه می شود. این سلول‌ها به عوامل مکانیکی بسیار حساس هستند و بهینه کردن فاکتورهای مکانیکی در کنار فاکتورهای بیولوژیکی لازمه پیشرفت در استفاده از آنها است.

زارع با اشاره به اینکه تاثیر این تحقیقات برای انواع مختلف سلول های بنیادی و اینکه در چه مرحله ای از تمایز هستند متفاوت است، اظهار کرد: به علت اینکه تمایز سلول های مزانشیمی نسبت به سایر سلول های بنیادی قابلیت کنترل بیشتری دارد، بیشتر تحقیقات بر روی این نوع سلول انجام شده است. این پژوهش نشان داده است که سلول های مزانشیمی قابلیت پاسخ به فاکتورهای ترمیم زخم را دارند و نسبت به سیتوکین‌های ترمیم زخم از جمله platelet-derived growth factor، IL-8، insulin-like growth factor-1 و TNF واکنش نشان می دهند. این سلول‌ها می توانند به محل تورم مهاجرت کنند و با شرکت در فرآیند ترمیم زخم به بازسازی بافت و کاهش تورم در زخم ها کمک کنند.

به گزارش ایسنا، وی تصریح کرد: سلول های مزانشیمی از طریق چند مکانیزم سبب کاهش فرآیند فیبروزیس و بهبود زخم بدون آثار ناشی از اسکار (جای زخم) می‌شوند. این سلول‌ها فعالیت گلبول‌های سفید را که به بافت آسیب دیده حمله کرده‌اند، کنترل کرده و موجب افزایش فعالیت سلول‌های T cell و natural killer cell می شوند. بنابراین سلول بنیادی سبب بهبود پاسخ ایمنی حاد بدن به زخم شده و از تجزیه بافت‌ها که در پاسخ به تورم ایجاد می شود، جلوگیری می‌کنند.