داستانهای عبرت آموز و کوتاه و عامیانه

[وحـید]

....
علامه محمد تقي جعفري ره ميگفتند:
برخي ازجامعه شناسان برتر دنيا در دانمارک جمع شده بودند تاپيرامون موضوع مهمي به بحث و تبادل نظر بپردازند.
موضوع اين بود:
-ارزش واقعي انسان به چيست؟
براي سنجش ارزش بسياري ازموجودات،معيار خاصي داريم.
مثلا معيار ارزش طلا به وزن و عيار آنست.معيار ارزش بنزين به مقدار و کيفيت آنست.معيار ارزش پول پشتوانه آنست؛
-اما معيار ارزش انسانها درچيست؟
هر کدام ازجامعه شناسان،سخناني گفته و معيارهاي خاصي ارايه دادند.
هنگامي که نوبت به بنده رسيد،گفتم:
اگر ميخواهيد بدانيد يک انسان چقدر ارزش دارد،ببينيد به چه چيزي علاقه دارد و
به چه چيزي عشق ميورزد.
کسيکه عشقش يک آپارتمان 2طبقه است،در واقع ارزشش بمقدار همان آپارتمان است. کسيکه عشقش ماشينش است،
ارزشش بهمان ميزان است.
اما کسيکه عشقش خداي متعال است،
ارزشش به اندازه خداست.
علامه فرمودند:
من اين مطلب را گفتم و پايين آمدم.
وقتي جامعه شناسان سخنان من را شنيدند،
براي چند دقيقه روي پاي خود ايستادند و کف زدند.
هنگاميکه تشويق آنها تمام شد،
من دوباره بلند شدم و گفتم:
عزيزان،اين کلام علي( ع) بود.