استفاده از نانومولکول های ضد التهابی برای ترمیم بافت

[سعیده]

در مطالعه ای محققین روی روشی نوآورانه برای ترمیم بافت کار می کنند که هدف در آن بهبود زندگی بیمارانی است که دچار اختلال عملکردی مثانه هستند. در این بین یک مدل مناسب استفاده از سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان است. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از بنیان، زمانی که یک فرد دچار آسیب می شود ممکن است دچار یکسری مشکلات ثانویه مانند درد، تورم و یا حساسیت شود و این علایم نشان از یک مبارزه بین بدن و جراحت است. در زمان آسیب، یک پاسخ التهابی به عنوان مکانیسم حفاظتی عمل می کند تا ترمیم و بازسازی را مقدور سازد. با این وجود، در طب ترمیمی ممکن است مکانیسم مشابه ای نیز در مکانی که ترمیم اتفاق می افتد و مواد خارجی به آنجا تزریق شده یا در آن جا به کار گرفته شده اند، اتفاق افتد. برای مثال زمانی که یک ماده سنتتیک به پوست پیوند می شود تا ترمیم درمی اتفاق بیافتد، در برخی موارد، التهاب ممکن است منجر به ایجاد بافت فیبروز شود که مانع از عملکرد فیزیولوژیک مناسب می شود. در این مطالعه محققین روی روشی نوآورانه برای ترمیم بافت کار می کنند که هدف در آن بهبود زندگی بیمارانی است که دچار اختلال عملکردی مثانه هستند. در این بین یک مدل مناسب استفاده از سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان است.
این تیم تحقیقاتی سیستمی را طراحی کرده اند که ممکن است بدن را درمقابل واکنش های التهابی محافظت کند. پاسخ التهابی اثری منفی روی رشد، تکوین و عملکرد بافت دارد. پپتیدهای آمفی فیل خودسازمان یافته، نانوموادی هستند که دارای زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری هستند و دارای کاربردهای وسیعی هستند. در این مطالعه محققین با استفاده از یک مدل دستکاری شده از مثانه، یک داربست بیولوژیک پیش التهابی که با استفاده از پپتید آمفی فیل ضد التهابی تیمار شده بود را استفاده کردند. این داربست تیمار شده ظرفیت ترمیمی بالایی را با تعدیل کردن پاسخ ایمنی نشان داد که منجر به بهبود عملکرد مثانه شد. این محققین می گویند که یافته های آن ها تنها منحصر به مثانه نیست و می توان از این داربست های برای بسیاری از بافت ها استفاده کرد.