:شناسایی روشی جدیدکه میتواند از پراکندگی تومورهای مغزی کشنده جلوگیری کند

[صدف]

مطالعه ای جدید که به تازگی در مجله eLife‌منتشر شده است، پروتئینی را شناسایی کرده است که اگر از آن به عنوان هدفی درمانی استفاده شود می تواند مانع از پراکنش تومورهای شایع و کشنده گلیوبلاستومایی شود.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از sciencedaily، محققین کالج سلطنتی لندن موش هایی که مورد ایمپلنت تومور قرار گرفته بودند را تست کردند و. دریافتند که هدف قرار دادن پروتئین ephrin-B2 می تواند دو اثر داشته باشد: می تواند تقسیم سلول های سرطانی را متوقف کند و دیگر این که می تواند مانع از پراکندگی آن ها شود.گلیوبلاستوماها از سلول های بنیادی سرطانی ریشه می گیرند که به پراکنش سرطان و مقاومت درمانی آن ها کمک می کند و معمولا بعد از درمان های استاندارد، این سرطان مجددا عود می کند. محققین به چگونگی پراکنش سلول های توموری در مغز بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما چندان واقف نیستند اما آن ها می داند که مسیر کلیدی این پراکنش فضای پیرامون عروق خونی است. این نوع تهاجم و پراکنش را تهاجم پیرامون عروقی می نامند. اما در این مطالعه جدید محققین از یک روش تصویربرداری پیشرفته برای مشاهده تهاجم سرطانی در مغز به صورت زنده استفاده کردند و مشاهده کردند که زمانی که سلول های سالم مغزی برای اولین بار دچار موتاسیون های غیر سرطانی می شوند، عروق خونی آن ها را درون فضاهای جداگانه ای نگه می دارد که مانع از پراکنش آن ها می شود. به نظر می رسد که در این زمان عروق خونی پروتئین ephrin-B2 را تولید می کنند که سلول های را غیر متحرک کرده و مانع از پراکنش آن ها می شود. اما زمانی که سلول ها سرطانی می شوند، قادر به نادیده گرفتن این سیگنال و فرار کردن از آن فضا هستند. محققین نشان داده اند که سلول های سرطانی، خود شروع به تولید ephrin-B2 می کنند که این امر آن ها را به ephrin-B2 از پیش موجود غیر حساس می کند. هم چنین به نظر می رسد علی رغم اثر مهاری که تصور می شود، در حضور سطوح بالای ephrin-B2، سلول های فیدبک مثبتی را دریافت می کنند که به آن ها پیام می دهد تقسیم شوند. محققین در مطالعه موشی نشان داده اند که بلوک کردن این پروتئین می تواند مانع از پراکنش و تقسیم سلول های سرطانی شود و این امر منجر به چروکیدگی و کاهش اندازه تومور شده و حتی برخی از تومورها به طور کامل ناپدید می شوند. در گام بعد، محققین در صدد هستند تا نقش این پروتئین را در پراکنش سایر انواع تومورهای مغزی بررسی کنند.