آیا خداوند احتیاج به ایمان غیر مسلمان نیکوکار داردکه کفر و شرک موجب بقا و جاودانگی

[حسین]

با سلام
آیا خداوند احتیاج به ایمان غیر مسلمان نیکوکار داردکه
کفر و شرک موجب بقا و جاودانگی در جهنم می گردد؟باتشکر وسپاس از زحمات حاج آقا موسوی

[منتظر]

باسلام و معذرت به دلیل تأخیر درپاسخ. مقدمتا باید گفت که تصوری بسیار مخرب نسبت به خدای متعال در اذهان برخی شکل گرفته که آن عبارت است از رقیب بودن خدا به این معنا که خدا را رقیب برای انسان می دانند در صورتی که خداوند قادر قهار رقیب بردار نیست . خدای متعال نیازی به ایمان مخلوقات خود ندارد و شرک مخلوقاتش هرگز ساحت مقدس وی را آلوده نمی کند اگر مثال ناقصی بخواهم بزنم حکایت خدا و بنده حکایت طبیب است و بیمار . اگر سخن از تزریق از ناحیه طبیب بیان می گردد دلیلی بر زورگویی و ظالم بودن طبیب نیست بلکه نیاز درمانی است . به عبارتی بهتر اگر بگوییم بهشت و جهنم ساخته و تجسم اعمال ماست یعنی گناهان چهره ملکوتیشان جهنم است به عنوان مثال فردی که سیگار می کشد تصورش بر آن است که دود را می بلعد و بس اما زمانی که نفس بند آمد انگاه در عمل تخلیه ریه باید دید که آن دود چه بوده . کنار تخت چنین بیماری سطلی گذاشته می شود که عفونتها و لجنهای درون ریه به بیرون کشیده می شود که این جداسازی توأم با درد بسیار شدید می باشد . ظاهر قضیه دود بود و باطن ان لجن و عفونت . ظاهر قضیه غیبت نقل مجلس است و باطن آن غذای سگان جهنم . سگان جهنم نه سگی است از نژآد سگان بلکه سگی است از نژاد انسان که آن غیظها و عصبیتها و پرخاشگریها که خود را در قالب غیبت نشان داده انسان را از انسانیت به سگ حمله کننده تبدیل کرده و او می خورد پاره تن برادران مرده که شاید بتوان گفت گوشت برادر مرده همان خطا و زشتی بوده که غیبت شونده انجام داده و امروز غیبت کننده ان را می خورد و از آن خود می کند . ظرف اگر غبار گرفته باشد با نوازش دستمالی بر آن پاکیزه و براق می گردد یا نهایتا با رطوبت مختصری اما وقتی که آلودگی بر آن ماندگار شده باشد و حرارت دیده باشد و چسبیده باشد نیاز به آب داغ و پارچه و سیم خشن است تا آلودگی و کثافت از آن پاک شود و اگر هم پاک نشد برای تبدیل شدن به یک ظرف زیبا و تمیز نیاز به حرارت و ذوب شدن دارد . گناهان مختلف هم سطح آلودگی متفاوتی دارند و آلوده ترین گناهان شرک است چه بسا گنهکارانی که با یک اخم الهی که در زندگی و خلق و خوی روانی خود احساس می کنند توبه می کنند و پاکیزه می گردند ولی متأسفانه گنهکارانی که بر گناه خود لجاجت می کنند و مفتخرند و حتی بر آن پایفشاری و تبلیغ می کنند چاره ای جز حرارت جهنم برای پاکیزه شدن آنان نیست و عده ای از آنان چنان عناد و کینه و غیظ نسبت به خالق در وجودشان می باشد که وجودشان آلایندگی زاینده دارد چنین افرادی وقتی که در جهنم قرار می گیرند می گویند که ما بر گردیم که عمل صالحی انجام دهیم اما فقط دروغ می گویند چنانکه در دنیا اینگونه بوده اند مثل فردی که تمایل به درس خواندن ندارد و وارد مدرسه گردیده و هر سال آخر سال آرزوی برگشت به اول سال را دارد اینگونه افراد به دلیل زاینده بودن آلودگیشان و نپذیرفتن پاک شدنشان جایگاهی در بهشت نخواهند داشت پس باید در جهنم جاویدان بمانند .