متون ادبی وتاثیر گذار

[راضیه]

در این زمانه ، برخی از مردم چقدر مهربان شده اند !!!
دیدند ، کفش ندارم ؛؛؛ برایم پاپوش دوختند ...
دیدند ، سرما میخورم ؛؛؛ سرم کلاه گذاشتند و چون ، برایم تنگ بود ؛ کلاه گشادتری .....
و دیدند ، هوا گرم شد ؛؛؛ پس کلاهم را برداشتند !!!
چون دیدند ، لباسم کهنه و پاره است ، به من وصله چسباندند.. .خواستم در این مهربانکده ، خانه بسازم ؛ نانم را آجر کردند و گفتند کلبه بساز . . . . .
روزگار جالبی است !!!
مرغمان تخم نمی گذارد ؛؛؛
ولی هر روز گاومان می زاید !!!