برای نخستین بار در جهان نقشه سه بعدی گفتاری ارایه شده است که به نابینایان کمک می کند در حین لمس هر بخشی از آن، اطلاعات کاملی از ساختمانها و مسیرهای منتهای به آنها دریافت کنند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از مهر، این نقشه سه بعدی مجهز به حسگرهای مختلفی است که به لطف افکتهای صوتی پیشرفته، کارایی قابل توجهی برای نابینایان دارد. این فناوری نوین با همکاری محققان دانشگاه بوفالو و شرکت دانش بنیان Touch Graphics ارایه شده است و پیش بینی می شود به زودی به عنوان یکی از کاربردی ترین ابزارآلات مورد استفاده از سوی نابینایان و کم بینایان تبدیل شود.
این نقشه‌ها با چاپ سه بعدی به منظور کمک به نابینایان ارائه شده است که فرد نابینا از طریق لمس نقشه می‌تواند محیط اطراف خود مانند جاده، بزرگراه یا خیابان مورد نظر را سریع شناسایی کند. به تازگی مدل ابتدایی از این فناوری در مدرسه نابینایان پرکینز ماساچوست آمریکا راه اندازی شده است که با استقبال استفاده کنندگان همراه شده است. فناوری به کار رفته در این مدل سه بعدی در نوع خود جالب توجه است. محققان در این پروژه از ترکیب رنگی مخصوصی با ویژگی رسانایی برای پوشاندن سطح ریز ماکت ساختمانها و سایر مسیرهای نقشه استفاده کرده اند. این ترکیب رنگی به سیستم این امکان را می دهد تا فشار وارد شده از سوی سرانگشتان استفاده کننده را احساس و به خوبی درک کند. در ادامه سیگنالهایی از طریق سیم هایی مخصوص به حسگری که در زیر صفحه نقشه تعبیه شده ارسال می شود. پس از آن از طریق رایانه ای مخصوص نام و سایر اطلاعات مرتبط با مسیرهای منتهای به ساختمان لمس شده به صورت گفتاری اعلام می شود. کاربر می تواند با قرار دادن انگشتانش بر روی ساختمانی خاص برای مدتی طولانی، اطلاعات بیشتری درباره آن دریافت کند.

محققان هندی به یک کشف مهم در خصوص درمان سل دست پیدا کرده‌اند که می‌تواند مدت استاندارد دارو درمانی – تجویز آنتی‌بیوتیک – را از شش ماه به چهار ماه کاهش ‌دهد.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ایسنا، محققان موسسه تحقیقات ملی سل در هند طی هفت سال مطالعه بالینی، به نتایج قابل توجهی درخصوص اثربخشی آنتی‌بیوتیک بسیار قوی «موکسی فلوکساسین» در یک دوره درمانی چهار ماهه دست پیدا کردند.
درحالیکه نتایج بدست آمده در سه پژوهش دیگر در هند و آفریقا حاکی از موثر نبودن روش درمانی چهار ماهه بود، محققان این مرکز اعلام کردند که این روش درمانی جدید از عملکرد بهتری در مقایسه با روش استاندارد شش ماهه برخوردار است. آزمایش بالینی این روش از سال 2007 بر روی 770 بیمار که پیش از این تحت هیچ نوع درمان سل قرار نگرفته بودند، انجام شد؛ این بیماران تحت چهار رژیم درمانی مختلف و یک گروه کنترل شامل 160 بیمار نیز تحت درمان استاندارد شش ماهه قرار گرفتند.
در چهار رژیم درمانی مختلف، سه رژیم شامل ترکیبی از چهار داروی ریفامپیسین، ایزونیازید، پیرازینامید و اتامبوتول به همراه داروی موکسی فلوکساسین بودند که بمدت دو ماه برای بیماران تجویز شدند. در دو ماه بعدی، ترکیبی از داروهای مورد استفاده در درمان استاندارد شش ماهه با سطوح متغییر و در فواصل مختلف در کنار آنتی‌بیوتیک موکسی فلوکساسین تجویز شدند. از سه گروه در رژیم درمانی چهار ماهه، 96 درصد بیمارانی که ترکیبی از ریفامپیسین، ایزونیازید، اتامبوتول و موکسی فلوکساسین را در دو ماه آخر درمان دریافت کرده بودند، درمان شدند که میزان بهبود در روش استاندارد شش ماهه 91 درصد گزارش شد. درصد عود برای بیمارانی که با رژیم نخست تحت درمان قرار گرفته بودند، 4.6 درصد اعلام شد که مشابه میزان عود در افراد تحت درمان با روش استاندارد بود. همچنین نتیجه آزمایش خلط برای انتقال بیماری در 92 درصد بیمارانی که درمان جدید را دریافت کردند، (پس از دو ماه از شروع درمان) منفی گزارش شد که این میزان در گروه تحت درمان استاندارد 74 درصد بود. به گفته محققان، موکسی فلوکساسین یک داروی بالقوه در خانواده آنتی‌بیوتیک‌های کینولون محسوب می‌شود که در عین داشتن عوارض جانبی، نگران‌کننده نیستند. نتایج این دستاورد در کنگره جهانی سلامت ریه در بارسلونا اسپانیا ارائه شد.

*سمینار بازآموزی تازه های چشم پزشکی*


(ترومای پلک،سگمان قدامی و خلفی عوارض جراحی پلکها و تزریقات اطراف چشم)





زمان:پنجشنبه ۶ آذر ۱۳۹۳

برگزار کننده:گروه چشم دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مکان برگزاری: مشهد هتل هما شماره ۱ ، میدان احمدآباد

ساعت ۲ تا ۷ عصر

به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از سایت blindness
*عنوان: شایر به سمت توسعه ظهور درمان آرپی*
مورخ: 7 اکتبر 2014

توسعه برنامه برای یک داروی جدید با پتانسیل درمانی نوعی آرپی رایج موسوم به اتوموزال غالب آرپی،توسط دستاورد شرکت داروسازی بیکام،که کاشف اصلی درمانهای کار آزمایی است، سرعت بخشیده شده است. دکتر پاتریشیا زیلاکس مسول توسعه دارو در تحقیق بالینی انجمن مبارزه با نابینایی (FFB CRI) می گوید: رهبری شایر در داروسازی اختصاصی جهانی و بازار بیماریهای یتیمان، به موازات پیشرفت مهارتها و منابع کلینیکی قوی در آن، پتانسیل پیشرفت درمانی در طول آزمایشات انسانی را افزایش می دهد.این دستاورد یک فرصت بهتر در جهت انتقال درمان به فرایند بالینی برای تشخیص موثر بودن برای کسانی که به شدت نیاز به درمانهایی که وابسته به داروشناسی هستند ارائه می دهد.امیدواریم ترکیب جدید به حفاظت از کارایی سلولهای گیرنده نوری شبکیه یا بینایی در اشخاص با آرپی اتوزمال غالب ایجاد شده توسط موتاسیون کلاس 2 در ژن رودوپسین(RHO) منجر شود.
محققان معتقدند که این دارو ممکن است با مکانیسم متوقف کردن عملکرد پروتئین ناقص و اعمال شرایطی که منجر به تولید پروتئین با انتقال، عملکرد نرمال در سلولهای استوانه ای بیمار میشود ،عمل کند. بدون درمان، پروتئینها جمع شده و قادر به جابجایی به سمت غشای پلاسمایی سلولهای استوانه ای یعنی محل اصلی کاربردشان نیستند که باعث دژنراسیون پیشرونده سلولهای گیرنده نوری یا از دست رفتن بینایی می شود. ویلیام تی اسمیت ،مدیر اصلی مسول در FFB می گوید:ما بخاطر مهارت و منابع قویمان که اکنون پشت درمانهای هیجان انگیز هستند بسیار هیجان زده هستیم.انتقال درمانها به فاز انسانی همیشه چالشهای تجارتی و تنظیمی قابل توجهی در بر داردو با رهبری ایالت و دانستن این موضوع که این پتاسیل درمانی چگونه یک شانس مطلوب برای راه یافتن به بازار دارد ما به نقش خود در حمایت ادامه میدهیم.

مترجم: نازیلا

به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از سایتblindness
*عنوان: درمان اپتوژنتیک از سازمان غذا و دارو امریکا مجوز میگیرد*
مورخ: 11نوامبر 2014

یک ژن درمانی اپتوژنتیکی با هدف درمان آرپی ،به لطف گزینش شدن از طرف سازمان غذا و داروی امریکا(FDA) به صورت قابل توجهی پشتیبانی شده است. درمان موافقت شده برای شرایطی که کمتر از 200000 نفر در امریکا را مبتلا کرده است،وضعیت اورفان ،رتروسنس که کاشف درمان آینده با اعتبار مالیاتی ،7 سال سابقه در بازار ،انحصار و کاهش در هزینه های تنظیمی است را فراهم میکند. این شرکت امیدوار است که آزمایش بالینی ایمنی گرای درمان را که برای بازگرداندن بینایی در بیمارانی که توسط آرپی نابینا شده اند را در سال 2015 شروع کند.سیان اینزورث ،مسول مدیریت رتروسنس می گوید:ما انتظار داریم که اطلاعات زیادی در رابطه با سطح بینایی که از طریق این مطالعه میتوانیم برگردانیم در این مطالعه به دست آوریم.دانش به دست آمده به ما کمک میکند تا دستاوردمان را به سمت جلو پیش ببریم .براساس داده های قبل از بالینی ما انتظار داریم که حداقل میزان بینایی در حد راه رفتن را فراهم کنیم.
درمان اپتوژنتیکی رتروسنس،معروف به RST-001 برای تحویل دادن کپی های ژن های گیرنده نوری معروف به چنل رودوپسین-2 به سلولهای گانگلیون در شبکیه طراحی شده است.تحقیق نشان داده است که سلولهای گانگلیون که در حالت طبیعی نور را پردازش نمیکنن، بعد از از دست رفتن گیرنده های نوری زنده باقی میمانند.گیرنده های نوری سلولهایی از شبکیه هستند که به طور طبیعی دیدن را فراهم مینمایند، اما در بیماریهای ژنتیکی شبکیه مثل آرپی از بین میروند.
علاوه بر بازگرداندن بینایی ،RST-001 بدون در نظر گرفتن جهش ژنتیکی موثر در از دست رفتن بینایی کار میکند.این بدین معنی است که دارای پتانسیل اثر بخشی در بیشتر انواع آرپی و شرایط دیگر شبکیه که در آن بیشتر یا همه سلولهای گیرنده نوری از دست رفته اند. انجمن مبارزه با نابینایی امریکا سرمایه گذاری اولیه برای توسعه درمان رتروسنس را فراهم کرده و در بحث های مربوط به آزمایشهای بالینی ممکن با اف دی ای شرکت کرده است.این نهاد همچنین یک جلسه سمینار با حضور متخصصان محقق از سراسر دنیا را برای بحث در مورد ظهور درمان RST-001 وسایر درمانهای اپتوژنتیکی برای بازگرداندن بینایی را میزبانی نموده است. دکتر استفان رز،مسول اصلی تحقیقات نهاد می گوید: اپتوژنتیک یک روش نسبتا جدید است. این درمان تا 3،4 سال پیش برروی صفحه رادارمان ظاهر نشده بود. اما رتروسنس خیلی خوب این درمان را به سرعت به آزمایش بالینی هدایت کرده است.هنوز چیزهای زیادی هست که باید آموخت.اما من بسیار در مورد نویدی که این درمان برای بازیابی بینایی در اشخاص با بیماری پیشرفته شبکیه می دهد هیجان زده هستم.

مترجم: نازیلا

محققین انستیتو سلول های بنیادی هاروارد نشان داده اندکه سلول های بالغ که به انواع سلول های دیگر در جانوران زنده بازبرنامه ریزی می شوند می تواند مدت زمان بیشتری فعال و دارای عملکرد باقی بمانند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalnewstoday، محققین از ترکیبی از ژن ها برای تغییر سلول های برون ریز پانکراسی موشهای دیابتی به سلول های بتای تولید کننده انسولین استفاده کردند که به نظر می رسد یک سوم موش های مبتلا به این بیماری متابولیک را درمان کرد و در تولید انسولین نیز در اکثر آن ها بهبود یافت. کارایی فرایند بازبرنامه ریزی معمولا یک چالش بزرگ بوده است. تاکنون، به نظر می رسید که سلول های جدید ایجاد شده به طور شدیدی از نظر تعداد افت می کنند و در نهایت به طور کامل ناپدید می شوند.
اما آن چه مهم است این است که این سلول ها باید دوام لازم را داشته باشند تا برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار گیرند بنابراین احتیاج به ایجاد محیط شبه نیچی است که این سلول های دوام داشته باشند. زمانی که ما در مورد کاربردهای این مطالعه برای بازبرنامه ریزی صحبت می کنیم، باید به این نکته توجه کنیم که پانکراس دارای سازماندهی سلولی ساده و ساختار بسیار ویژه ای است . یافته های حاصل در مورد این اندام ممکن است در مورد سایر اندام ها کاربردی نباشد. این بازبرنامه ریزی انجام شده به وسیله استفاده از ژن های مختلف در موش های می تواند در مورد انسان نیز کاربرد داشته باشد و بتوان هر دو نوع دیابت را به کمک آن درمان نمود، اما نکته ای که وجود دارد این است که شکل اخیر از این روش جدید بازبرنامه ریزی سلولی با استفاده از ژن ها ممکن است عوارض ناخواسته ای را در پی داشته باشد. بنابراین محققین به دنبال این مطلب هستند که بتوانند این ژن ها را با مواد شیمیایی و یا RNAها جایگزین کنند.

محققین انستیتو سلول های بنیادی هاروارد منشا سلولی اسکارهای بافتی که به دلیل آسیب های اندامی همراه با دیابت، بیماری های ریوی، فشار خون بالا و...ایجاد می شوند را یافته اند. این بافت اسکار را فیبروز می نامند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalxpress، فیبروز نتایج متعددی در بر دارد که از جمله آن ها التهاب و کاهش تبادل خون ومواد در اندام است. در طولانی مدت، بافت اسکار می تواند منجر به نارسایی بافتی و نهایتا مرگ می شود. برآورد شده است که فیبروز در 45 درصد مرگ هایی که در جهان اتفاق می افتد دخیل است. این محققین دریافته اند که جمعیتی از سلول های بنیادی نادر وجود دارد که در خارج از عروق خونی موش قرار دارند و به سلول های میوفیبروبلاستی تبدیل می شوند که پروتئین هایی را ترشح می کنند که موجب ایجاد بافت اسکار می شود. از بین بردن این سلول های بنیادی می تواند اختلالات کشنده فیبروزی را مهار کند. تحت شرایط طبیعی، میوفیبروبلاست ها ترمیم زخم را تحریک می کنند اما زمانی که یک آسیب متداول در اثر بیماری هایی مانند هپاتیت C ایجاد می شود، این پروتئین ها عملکرد طبیعی را مختل می کنند.
این محققین اینک در بحث و مذاکره و به دنبال غربالگری های دارویی هستند که ممکن است این سلول های بنیادی ایجاد کننده فیبروز را هدف قرار دهند. دکتر Humphreys می گوید: ما می خواهیم بدانیم که آیا حذف این جمعیت کوچک سلول های بنیادی اجازه بهبود عملکرد اندام را می دهد و کلیه و قلب به طور کامل از این اختلالات ناشی از فیبروز در امان می مانند یا خیر. این می تواند موید این مطلب باشد که گاهی داروهایی که سلول های بنیادی را هدف قرار می دهند می توانند راهکار مناسب درمانی باشند. منشا سلولی فیبروز کبدی همواره یک معما بوده است. تاکنون مشخص نشده بود که کدام یک از انواع سلول های بنیادی میوفیبروبلاست ها را شکل می دهند و این سلول های بنیادی کجا قرار دارند. یک فرضیه وجود دارد که این سلول ها در مغز استخوان قرار دارند اما این محققین این فرضیه را نقض می کنند. با تگ کردن پروتئین خاصی به نام Gli1 که به وسیله سلول های بنیادی تشکیل دهنده میوفیبروبلاست ها بیان می شود، محققین نشان دادند که این سلول ها روی پیرامون سلول های خونی قرار دارند و هم چنین درون اندام ها نیز ساکن می شوند. دکتر Humphreys ادعا دارد که جمعیت سلول های بنیادی که آزمایشگاه او کشف کرده است مسئول 60درصد میوفیبروبلاست های اندامی است که آن ها منبع اصلی هستند وممکن است سلول های دیگری نیز در ایجاد این میوفیبروبلاست ها نقش داشته باشند.

بسیاری از قسمت های بدن زمانی که از بین می روند مجددا ایجاد نمی شوند اما ناخن ها استثنا محسوب می شوند. طی مطالعه جدیدی برخی از دلایل این توانایی کشف شده است. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از بنیان ، گروهی از محققان جمعیت جدیدی از سلول های بنیادی ناخن را شناسایی کرده اند که توانایی self-renewal یا خود تجدید شوندگی داشته و نیز می توانند به سلول های تخصصی بافت های مختلف تمایز یابند. پژوهشگران برای شناسایی این سلول های بنیادی از سیستم پیشرفته ای استفاده نموده اند ، آن ها پروتئین های فلورسنت و برچسب های قابل مشاهده را به سلول های ناخن موش متصل کرده اند. محققان مشاهده نموده اند بسیاری از این سلول ها مرتبا تقسیم می شوند و طی این تقسیمات ماده فلورسنت و دیگر برچسب ها رقیق شده و در سلول های حاصل کم رنگ تر می شوند. با این حال در سلول های اندکی که در بافت نرم متصل به پایه ناخن قرار دارد فلورسنت و برچسب ها همچنان با شدت قبل دیده می شوند زیرا آن ها همانند سلول های بنیادی یا تقسیم نمی شوند یا با سرعت کمی تقسیم می شوند.
محققان کشف کرده اند این سلول های بنیادی ، انعطاف پذیر بوده و دارای نقش دو گانه هستند وتحت شرایط طبیعی منجر به رشد ناخن ها و نیز پوست کنار آن ها می شود. زمانی که ناخن آسیب می بیند یا از بین می رود پروتئینی به نام Bone Morphogenic Protein یا BMP برای سلول های بنیادی پیام ارسال می کند تا عملکرد خود را برای ترمیم ناخن شروع کنند. محققان می خواهند بدانند آیا نشانه های محیطی یا پیام های خاصی در القای سلول های بنیادی ناخن برای تبدیل به انواع دیگری از بافت ها نقش دارند. هدف محققان ترمیم نواقص ناخن و انگشت در موارد آسیب های پوستی و قطع عضو است. ویژگی دوگانه سلول های بنیادی ناخن در بازسازی ناخن و پوست تحت شرایط فیزیولوژیکی خاص منحصر به فرد و متفاوت از سلول های بنیادی پوست است. نتایج مطالعه مذبور در The Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) ارائه شده است.

رییس دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر از توفیق محققان این دانشکده در تولید حلزون شنوایی و شکسته شدن انحصار آن در سطح بین المللی خبر داد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ایرنا، دکتر فرزاد توحیدخواه روز شنبه در نشست مطبوعاتی گفت: تلاش استادان و محققان دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر در زمینه تولید و کاشت حلزون شنوایی برای افراد ناشنوا و کم شنوا به ثمر نشست. وی افزود: تاکنون تولید حلزون شنوایی در انحصار شرکت های کانادایی و اتریشی و تعداد معدودی از کشورهای پیشرفته بود که با هزینه گزافی به متقاضیان ارائه می شد.
توحیدخواه تاکید کرد: با اندک حمایتی از سوی دولت قادر خواهیم بود حلزون شنوایی مورد نیاز کشور را در داخل تامین کنیم. وی همچنین به موفقیت استادان گروه بیومتریال دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر در حوزه تشخیص سرطان اشاره کرد و گفت: درهمین زمینه، فعالیت های خوبی به منظور ساخت سنسورهای گلوکز صورت گرفته است. رییس دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر همکاری های فناورانه این دانشکده با دانشگاه 'کل تک' آمریکا را یادآور شد و گفت: این آمادگی را داریم که علاوه بر مراکز دانشگاهی با شرکت های برتر بین المللی فعال در حوزه مهندسی پزشکی به فعالیت مشترک بپردازیم. توحیدخواه درعین حال تصریح کرد: فرآیند تولید در داخل کشور زیاد هموار نیست و این مشکلات، حوزه مهندسی پزشکی را نیز در برمی گیرد اما باید برای تقویت این صنعت در داخل و تولید تجهیزات پزشکی گام های سریعی برداریم زیرا علاوه بر نیاز، پتانسیل های خوبی در این زمینه فراهم است.

یکی از ویژگی های قابل توجه سلول های بنیادی پرتوان نامیرا بودن آن ها در شرایط آزمایشگاه است به نحوی که آن ها تحت شرایط مناسب به خوبی تقسیم می شوند و رشد می کنند. به نظر این توانایی در سلول هایی که پایین دست مسیر تکوین قرار دارند و به آن ها سلول های پیش ساز می گویند نیز وجود داشته باشد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل ازmedicalnewstoday، تیمی از محققین در انستیتو Morgridge راهی را برای تحمیل مرحله شبه نامیرایی در سلول های پیش ساز موشی تولید کننده خون و بافت عروقی پیدا کرده اند. با تنظیم شمار کمی از ژن ها، سلول ها در مرحله خودنوزایی گیر می افتند و قادر به تولید سلول های اندوتلیال ، خون و عضلات صاف هستند. این یافته ها به روش جدید بالقوه ای برای تکوین سلول ها در محیط آزمایشگاه و برای استفاده در غربالگری دارویی، درمان ها و ابزارهای تحقیقاتی پایه اشاره دارند.  دکتر Vereide می گوید: به طور طبیعی سلول های پیش ساز بی دوام هستند و می توانند برای تمایز به انواع خاصی از سلول ها مورد استفاده قرار گیرند اما راهی را برای تغییر این فرایند یافته ایم. طی تکوین، سلول های عروقی و خون از سلول های پیش سازی به نام همانژیوبلاست منشا می گیرند. این پروژه تحقیقاتی شش فاکتور رونویسی را روی سلول ها شناسایی کردند که به همانژیوبلاست ها اجازه می دهد طی چندین نسل تکثیرشان را حفظ کنند. یکی از عناصر جالب این تحقیق می تواند به میزان بسیار زیادی راندمان ایجاد انواع سلول ها را بهبود ببخشد که این امر از نظر تحقیقاتی و درمانی بسیار ارزشمند است. تفاوت سلول های پیش ساز و سلول های بنیادی جنینی در این است که برای ایجاد نوع خاصی از سلول، سلول های بنیادی جنینی باید از مراحل بسیار بیشتری عبور کنند اما این سلول های پیش ساز به ایجاد یک سلول دارای عملکرد بسیار نزدیک تر هستند و این مطلب دارای ارزش پزشکی است. دکتر Vereide می گوید که این تحقیق اصلی را اثبات می کند که بیان می کند که مرحله شبه نامیرایی منحصر به سلول های بنیادی نیست. وی می گوید که گام بعدی مطالعه سلول های بنیادی انسانی برای ساخت سلول های پیش ساز خواهد بود که می تواند کاربردهای وسیعی داشته باشد.