محققان ژاپنی در یک عمل جراحی 2 ساعته موفق به پیوند (ایمپلنت) بافت شبکیه از پوست خود بیمار شدند.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از گروه اخبار علمی ایرنا از رویترز، حال عمومی این بیمار هفتاد ساله رو به بهبود است و نتایج موفقیت آمیز عمل جراحی چشمگیر است. این زن هفتاد ساله بر اثر کهولت سن از بیماری انحطاط بافت شبکیه رنج می برد و بینایی او روز به روز ضعیف تر می شد. معمولا برای درمان این بیماران از سلول های بنیادی جنینی استفاده می شود.محققان ژاپنی در یک جراحی بی سابقه، بجای استفاده از سلول های بنیادی ، از سلول های پوست خود بیمار استفاده کرده اند. محققان بر این باورند که استفاده از سلول های بنیادی خود بیمار روش امن تری است و احتمال رد پیوند در این حالت وجود ندارد. در این روش بافت شبکیه روی سلول های بنیادی پرتوان پوست کشت داده شده و پس از رشد، یک لایه سه دهم میلیمتری از بافت شبکیه به چشم بیمار پیوند زده شده است. این روش چندی پیش در موش و میمون آزمایش شده بود. نتایج این مطالعات در نشریه Nature منتشر شده است.

محققان انگلیسی صحت نوعی آزمایش پیشرفته دی‌ان‌ای را برای تشخیص آب مروارید مادرزادی اثبات کرده‌اند که می‌تواند تعدادی از بیماری‌های نادر شاخص مربوط به دوران کودکی را با سرعت و دقت زیاد تشخیص دهد؛ با استفاده از این روش می‌توان تنها با یک آزمایش و بر اساس جهش‌های مربوطه درمان‌های زودرس متناسب را دنبال کرد.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، هرساله 20 هزار الی 40 هزار کودک در جهان با این بیماری به دنیا می‌آیند که ناشی از عفونت دوران بارداری یا به عنوان یک ناهنجاری به ارث برسد.آب مروارید مادرزادی می‌تواند به عنوان نشانه‌ای برای بیش از 100 بیماری نادر نیز در نظر گرفته شود چرا که 115 ژن مرتبط با این بیماری برای تشخیص نشانگرهای تشخیصی مربوط به این بیماری‌ها پر کاربرد است.محققان دانشگاه منچستر با استفاده از فناوری چینش دی‌ان‌ای موسوم به «چینش هدفمند نسل بعدی» با آزمایش همه 115 ژن در آن واحد، این قدرت تشخیصی را تسریع بخشیده است.در 75 درصد از 36 مورد این پژوهش، آزمایش دی‌ان‌ای توانست علت دقیق ژنتیکی بروز آب مروارید ژنتیکی را تعیین کند و حتی در یک مورد نیز توانست سندروم نادر واربورگ را تشخیص دهد.امید ها بر این می‌رود که این یافته بتواند درمان‌های نوین آب مروارید مرتبط با سن را که عامل اصلی کوری در جهان است، به همراه داشته باشد.
این پژوهش در مجله Opthamology منتشر شده است.

یافته‌های جدید دانشمندان ژاپنی نشان می‌دهد تشخیص زبان بدن در یک منطقه مشابه مغزی افراد بینا و نابینا وجود دارد و شبکه طبیعی اعصاب می‌تواند حتی بدون مشاهده، زبان بدن را تشخیص دهد.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل ازسرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خراسان، مغز ما حالات غیر زبانی بدن را درک و برای ما تفسیر می‌کند. قسمتی از مغز که قشر بصری نام دارد مراحل مختلف زبان بدن را می‌بیند و در واقع این عمل را پشتیبانی می‌کند. دانشمندان قصد دارند این عملکرد را در افراد نابینا بررسی کنند.
دانشمندان موسسه ملی علوم فیزیولوژیکی، موسسه ملی علوم طبیعی به منظور بررسی این عملکرد نابینایان، در پژوهشی از شرکت‌کنندگان بینا و نابینا خواستند قالب‌های پلاستیکی، قوری و خودرو اسباب‌بازی را لمس و شکل آن را با بسته بودن چشمان تشخیص دهند. در انتهای تحقیق، شرکت‌کنندگان نابینا و همچنین افراد سالم به طور مشابه این وسایل را شناسایی کردند.محققان با اندازه‌گیری فعالیت ناحیه فعال مغزی توسط تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی(fMRI) اعلام کردند که فعالیت مغزی مشابهی در زمان لمس اشیا در افراد بینا و نابینا مشاهده شد. به علاوه آنها دریافتند فعالیت این ناحیه از مغز به تجربیات بصری بستگی دارد و عملکرد آن مکمل تشخیص حرکات دست است.ریو کیتادا، مولف این پژوهش تحقیق اظهار کرد: بسیاری از افراد در قسمت‌های مختلف جامعه با وجود نابینایی در حال فعالیت هستند. این نتایج به درک بیشتر رفتار افراد نابینا در محیط‌های اجتماعی کمک کرده و موجب حمایت بیشتر از این افراد در پیشرفت مهارت‌های اجتماعی خواهد شد.
نتایج این تحقیق در نشریه علوم اعصاب آمریکا منتشر شده است.

محققین ژاپنی برای اولین بار در جهان موفق شده اند به کمک جراحی ایمپلنتی از سلول های بنیادی iPS را در بدن انسان انجام دهند که می تواند منجر به انقلابی در طب ترمیمی شود.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل ازبنیان ، در این جراحی برای بیمار سالخورده ای که از دژنراسیون ماکولای وابسته به سن رنج می برد محققین صفحه ای از سلول های شبکیه ایجاد کردند که از سلول های iPS ایمپلنت شده بوجود آمد. این برای اولین بار در دنیا است که محققین سلول های iPS را به بدن انسان ایمپلنت کردند. طی این عمل دو ساعته هیچ گونه عوارض ناخواسته ای مانند خونریزی نیز اتفاق رخ نداد. دکتر تاکاهاشی می گوید: ما می دانیم که این گامی رو به جلو است اما ما باید از این مرحله فراتر برویم. این جراحی هنوز در مرحله آزمایش است و اگر با موفقیت همراه شود، می تواند در آینده ای نزدیک از بین رفتن بینایی همراه با دژنراسیون ماکولای وابسته به سن را متوقف کند. بیمار برای چهار سال آینده تحت مراقبت و پیگیری قرار خواهد گرفت تا میزان موفقیت پیوند را ارزیابی کنند و مطمئن شوند که سرطانی اتفاق نیافتاده است.دژنراسیون ماکولای وابسته به سن که در حال حاضر لاعلاج است افراد میانسال و پیر را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به کوری شود.

محققین دانشگاه بریتیش کلمبیا مطالعه ای را منتشر کرده اند که بر روی پروتکلی برای تبدیل سلول های بنیادی به سلول های تولید کننده انسولین تاکید دارد.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از بنیان ، این روش جدید می تواند گامی مهم برای مبارزه علیه دیابت نوع1 باشد. این پروتکل می تواند سلول های بنیادی را در عرض شش هفته به سلول های تولید کننده انسولین قابل اعتمادی تبدیل کند. این مدت زمان بسیار سریع تر از مدت زمان 4ماهی است که به وسیله پروتکل های دیگر به ثبت رسیده است. این پروتکل با استفاده از روشی ا زکشت سلول، سلول های بنیادی را به سلول های پانکراسی ترشح کننده انسولین تبدیل می کند. این تبدیل شدن زمانی تکمیل می شود که سلول ها به میزبان پیوند شوند. این محققین می گویند اگرچه ما موفق نشده ایم سلول های کاملا فانکشنالی را در ظروف آزمایشگاهی ایجاد کنیم اما قطعا بسیار به این هدف نزدیک شده ایم. دکتر Kieffer می گوید: سلول هایی که ما در آزمایشگاه ساخته ایم انسولین تولید می کنند اما هنوز نابالغ هستند و برای تغییر کامل احتیاج به پیوند شدن به میزبان دارند تا عملکرد کامل خود را به دست آورد. گام بعدی برای این محققین تعیین کردن این خواهد بود که چگونه سلول های تولید کننده انسولین را مهار کنیم .

راپامیسین می تواند دارای کاربرد بالقوه ای در درمان هایی با هدف ترمیم عصبی محیطی باشدبه گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از بنیان , medicalnewstoday دارای اثرات نورون زایی شناخته شده ای است و رشد نوریت را در حضور فاکتورهای رشد عصبی در شرایط in vitro تحریک و ترمیم نورونی را بعد از آسیب عصبی و ایزوگرافت تقویت می کند. از طرف دیگر استفاده از FK506 برای ترمیم عصبی به دلیل خطر نارسایی کلیوی و افزایش فشار خون محدود است و هزینه قابل توجهی را در بردارد. با آلوگرافت های طولانی مدت، FK506 به تنهایی یا ترکیب با داروهای دیگر منجر به عفونت های تهدید کننده حیات می شود. همانند FK506، راپامیسین نیز یک داروی سرکوب کننده ایمنی و لیگاند متصل شونده به FKBP-12است و در شرایط in vitro دارای اثرات نورون زایی است. راپامیسین دارای نفروتوکسیسیتی(nephrotoxicity) کمتر، خطر افزایش خون پایین تر و پتانسیل نئوپلازی کمتر در مقایسه به FK506 است.محققین دانشگاه Wuhan دریافته اند که پایین ترین غلظت راپامیسین(1.53 nmol/L) به طور معناداری موجب افزایش مهاجرت سلول های شوآن می شود. این در حالی است که بالاترین غلظت FK506(100میکرومول/لیتر) اثرات مثبت کمتری در مقایسه با پایین ترین غلظت راپامیسین است. راپامیسین ترشح فاکتورهای رشد عصبی و بیان پروتئین همراه با رشد 43 را در سلول های شوآن افزایش می دهد اما اثر معناداری روی تکثیر سلول های شوآن ندارد. بنابراین به نظر می رسد راپامایسین دارای کاربرد بالقوه ای در درمان هایی با هدف ترمیم عصبی محیطی است.

مطالعات جانوری نشان می دهد که سلول های سیستم ایمنی قادر به ایجاد پیش سازهای عصبی و نورون در مغز جانور بالغ کنند.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از بنیان ، مطالعه ای جدید به وسیله دکترBeltz وهمکاران در دانشگاه Uppsala سوئد با استفاده از خرچنگ به عنوان مدل جانوری نشان داده است که سیستم ایمنی می تواند تولید سلول هایی با ویژگی های سلول های بنیادی کند. این سلول های نیز در عوض قادرند نورون ها را در جانور بالغ بوجود آورند. انعطاف پذیری سلول های ایمنی در تولید نورون ها در این جانوران بالغ نشان می دهد که امکان وجود سلول های مشابه در جانوران بالغ وجود دارد. دکترBeltz می گوید که مدت ها بود که ما حدس می زدیم که سلول های پیش ساز عصبی در خرچنگ از سیستم ایمنی بوجود می آیند. به همین دلیل این محققین از مغز خرچنگ به عنوان سیستم مدل استفاده کردند زیرا نسل های مختلف سلول های پیش ساز عصبی به طور فضایی از یکدیگر جدا می شوند. این جدایی بسیار مهم است زیرا به محققین اجازه داد که نشان دهند که پیش سازهای نسل اول قادر به خودنوزایی نیستند.
برای این مطالعه تکوینی، سلول های یک خرچنگ نشان دار شدند و خون این جانوران به خرچنگ دیگری منتقل شد. آن ها دریافتند که سلول های خونی اهدا شده می توانند در گیرنده ایجاد نورون کنند.این محققین می گویند که شاید بسط دادن نتایج این مطالعه صورت گرفته در مدل جانوری خرچنگ به انسان مشکل باشد اما از طرف دیگر مطالعات موجود پیشنهاد می کند که سلول های بنیادی به دست آمده از مغز استخوان انسان نیز می توانند ایجاد پیش سازهای عصبی و در نهایت نورون کنند. این محققین می گویند مکانیسمی که در مورد خرچنگ پیشنهاد شده ممکن است قابل کاربرد در مباحث تکاملی موجودات عالی تر مانند انسان نیز باشد.این مطالعه پیشنهاد می کند که سیستم ایمنی به طور نزدیکی با مکانیسم های دخیل در نورونژنز بالغین در ارتباط است که یافته های مطالعات گذشته در مورد رابط سیستم ایمنی و سیستم عصبی را مورد تایید قرار می دهد.

مشخص کردن این که چگونه سلول های بنیادی به عنوان لوحی سفید تصمیم می گیرند که زمانی که رشد کردند به سلولی تمایز یافته(عضلانی، استخوانی، عصبی و ...) تبدیل شوند، کار کوچکی برای علم نیست.به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از بنیان ، سلول های بنیادی پرتوان انسانی که این توانایی را دارند که تقریبا به همه انواع سلول های موجود در بدن تبدیل شوند، در ظروف آزمایشگاهی تحت تاثیر کوکتیلی از فاکتورهای شیمیایی و پروتئین ها قرار گرفتند که قرار است بسته به آن ها رشد کنند و پرورش یابند. بسته به این که چه ترکیبی از این فاکتورها استفاده شود، سلول ها تصمیم می گیرند به چه نوع سلول خاصی تبدیل شوند.در این مطالعه جدید محققین دانشگاه ویسکانسین – مدیسون لایه جدیدی را به معادله تمایز سلولی اضافه کرده اند که نشان می دهد که چگونه سختی سطحی که سلول های بنیادی روی ان رشد می کنند می تواند اثر عمیقی را روی سرنوشت سلول های بنیادی داشته باشد. اگر چه اثر کیفیت سطح روی تمایز سایر سلول های بنیادی پیش از این مشخص شده بود اما این ویژگی در مورد سلول های بنیادی پرتوان انسانی هرگز به درستی درک نشده بود. در آزمایشگاه سلول های بنیادی روی ظروف پلاستیکی رشد می کنند که با نوعی ژل پوشیده شده اند که شامل بیش از 1800 نوع پروتئین است. فاکتورهای مختلف می تواند منجر به ایجاد انواع سلول های مختلف شوند اما حتی در غیاب این سیگنال های پروتئینی و شیمیایی نیز سلول های بنیادی تمایل به تمایز دارند اما این حالت بسیار تصادفی و هدایت نشده است.

به همین دلیل گروهی از محققین تصمیم گرفتند که اثر سختی محیط را روی تمایز سلولی بررسی کنند. به این منظور آن ها ایجاد ژلی با سختی های مختلف برای شبیه سازی بافت عضلانی، کبد و مغز کردند. این مطالعه به دنبال این بود که ایا سطح به تنهایی، در غیاب فاکتورهای محلول اثرگذار بر سرنوشت سلولی، می تواند اثری روی تمایز سلولی داشته باشد یا خیر؟نتایج نشان داد که یک سطح نرم شبه بافت مغزی، سلول های بنیادی را ترغیب به نورون شدن می کند. در این مورد، سطح نرم شبه بافت مغزی دارای ویژگی های مکانیکی است که روی پروتئینی به نام YAP اثر می گذارد. پروتئین YAP را بیشتر در سیتوپلاسم می توان مشاهده کرد اما در هسته سلول نیز مشاهده می شود و در این زمان روی بیان ژن تاثیرگذار است. طبق نتایج این مطالعه به نظر می رسد در سطوح نرم، YAP از هسته حذف می شود و این امر به سلول های بنیادی کمک می کند که در مسیرتکوین سلول های مغزی قرار گیرند.این یافته ها نشان می دهد که ویژگی های مکانیکی ساده یک سطح، نقش بسیار مهمی روی آینده تمایزی سلول های بنیادی دارد و در نتیجه به محققین کمک می کندکه شرایط آزمایشگاهی بهتری را برای هدایت هدفمند سرنوشت سلول های بنیادی تعریف کنند. هم چنین این روش می تواند در آینده ای نزدیک به ایجاد روش هایی برای تولید مقادیر بیشتر از سلول های بنیادی به منظور اهداف درمانی کمک کند.

عمل کاشت سمعک استخوانی بر روی جمجمه یک بیمار توسط متخصصان گروه گوش، حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای نخستین بار در خراسان رضوی با موفقیت اجرا شد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از دانشگاه علوم پزشکی مشهد، این عمل جراحی بر روی یک بیمار 40 ساله که سالها با مشکل کم شنوایی ناشی از عفونت گوش روبرو و از درمانهای دارویی و جراحی نتیجه نگرفته بود در بیمارستان قائم(عج) مشهد انجام شد. دانشیار گروه گوش و حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که این عمل جراحی را به اتفاق همکارانش انجام داد در این باره گفت: کاهش شنوایی به دلایل متفاوت از جمله عفونت ایجاد می شود.
دکتر 'محسن رجعتی' افزود: در بیمارانی که دچار کاهش شنوایی انتقالی شده اند، از طریق عمل جراحی یا روشهای دارویی می توان شنوایی را به بیمار بازگرداند اما در بیمارانی که به این درمانها پاسخ ندهند از وسایل کمک شنوایی نظیر سمعک استفاده می شود. وی با بیان اینکه برای جبران کاهش شنوایی اکنون از مدلهای مختلف سمعک استفاده می شود گفت: در کاهش شنوایی انتقالی استفاده از سمعکهای کاشتنی بر روی جمجمه تاثیر شنوایی بیشتری نسبت به مدلهای 'تلی یا پشت گوش' دارد. رییس بخش گوش، حلق و بینی بیمارستان قائم(عج) افزود: اینک تمام اعمال جراحی مربوط به گوش، قاعده جمجمه و شنوایی در بیمارستانهای قائم(عج) و امام رضا(ع) مشهد قابل انجام است.
رجعتی گفت: مشهد پس از تهران، دومین مرکز فعال در زمینه کاشت حلزونهای شنوایی به شمار می رود. یکی دیگر از پزشکان تیم جراحی کاشت سمعک استخوانی نیز گفت: عملهای قبلی بر روی این بیمار موجب تغییر شکل گوش شده بود بطوری که استفاده از سمعکهای معمولی برای بیمار دیگر مقدور نبود. دکتر 'قلعه نویی' افزود: در این روش سمعک استخوانی از نوع سوفونو بر روی استخوان جمجمه بیمار کاشته شد لذا وی پس از طی دوران نقاهت 70 تا 80 درصد شنوایی خود را بازمی یابد.

پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان توانستند از سلولهای بنیادی خون بند ناف روشی برای درمان سرطان های خون و ریه ابداع کنند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از بنیان، دکتر صبری رییس دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه در این طرح پژوهشی مشخص شد که سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از خون بند ناف در درمان سرطان خون و ریه موثر هستند، گفت: تزریق این سلولها در خون مبتلایان منجر به کاهش دوز داروهای شیمی درمانی و در نتیجه کاهش عوارض آنها می شود. محقق و پژوهشگردانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز با بیان اینکه سلول های بنیادی مزانشیمی بسیاری از فعالیت های خود را از طریق تاثیر ترشحات خود اعمال می کنند ، گفت: در این طرح سلول های بنیادی مزانشیمی با روش کشت اکسپلانت از بند ناف انسان جداسازی شده است.
فاطمه هندیجانی اظهار داشت: با اشاره به اینکه در این طرح سلول ها در معرض اینترفرون گاما قرار گرفتند و سلولهای بنیاد آنها جمع آوری شد گفت: هویت سلول های بنیادی بر اساس خصوصیات ظاهری، توانایی چسبیدن به سطح کشت، بیان مارکرهای سطحی و تمایز به سه رده مزودرمی تایید شد. سرطان نخستین علت مرگ در کشورهای توسعه یافته و دومین علت مرگ در کشورهای در حال توسعه است وسلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی یکی از روش های جدید و رو به توسعه در پزشکی امروز است.