قرمز شدن رنگ چشم علل و عوامل مختلفی دارد از جمله این علل می‌توان به وارد شدن ضربه، ورود یک جسم خارجی به داخل چشم و التهاب درون چشم باشد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از باشگاه خبرنگاران، رامین نوری‌نیا متخصص چشم اظهار داشت: خونی شدن و قرمز چشم علل و عوامل مختلفی دارد که از جمله علت‌های آن می تواند یک التهاب ملتحمه باشد که بر اثر آلودگی، حساسیت، میکروب و عفونت است.
وی ادامه داد: قرمز شدن چشم می‌تواند بر اثر ضربه، وارد شدن یک جسم خارجی به داخل چشم و التهاب درون چشمی باشد. این امر بیشتر محدود به ناحیه جلوی چشم می‌شود البته علت‌های دیگری نیز وجود دارد که منجر به وقوع این عارضه می‌شوند. وی خاطرنشان کرد: فرد در مواجهه با عارضه قرمزی چشم باید فورا به چشم پزشک مراجعه کند تا دلیل قطعی مشخص شود. در صورتی که عامل ایجاد عفونت چشمی، میکروب باشد می‌توان آنتی بیوتیک مصرف کرد.
وی بیان کرد: اگر علت قرمزی چشم حساسیت باشد درمان ضد‌حساسیت و در صورتی که جسم خارجی بود، در این صورت باید توسط پزشک متخصص جسم خارجی را خارج کرد. در صورتی که بر اثر التهاب درون چشمی بود که این مورد از اهمیت ویژ‌ه‌ای برخوردار است و باید درمان‌های کورتیکوئید انجام شود. وی تصریح کرد: استفاده از قطره نفازولین برای رفع سرخی چشم تاثیر موقتی دارد البته علت را از بین نمی‌برد، فقط عروق را می‌بندد. برخی از اشخاص که از قطره کورتون به صورت خودسرانه استفاده می کنند باعث کوری و نفازولین نیز در افراد مس منجر به عوارض ته چشمی می‌شود.

متخصص و جراح چشم بر درمان بموقع بیماری آب مروارید تاکید کرد و گفت: جراحی کاتاراکت یا آب مروارید روشی ساده و نسبتا بدون درد است و معمولا باعث بهبود دید می شود. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از ایرنا، دکتر ˈلیلا رضاییˈ اظهار داشت: آب مروارید هنگامی که بروز می کند، ممکن است با تعویض عینک فرد مبتلا تا مدتی بتواند دید خود را بهبود بخشد اما نکته کلیدی و مهم این است که نباید بخاطر اهمال و سهل انگاری، زمان طلایی برای درمان آب مروارید را از دست دهد. وی اظهار کرد: برخی فکر می کنند که کاهش دید یک روند غیرقابل تغییر و ناشی از بالا رفتن سن و پیری است و به همین دلیل به پزشک مراجعه نمی کنند.
دکتر رضایی گفت: بیشتر بیمارانی که تحت عمل جراحی آب مروارید قرار می گیرند دید بسیار خوبی بین پنج دهم تا 10 دهم بدست می آورند بنابراین ترس از جراحی کاتاراکت موردی ندارد و از پیشرفت آب مروارید و تبدیل آن به آب سیاه یا ˈگلوکومˈ نیز ممانعت بعمل می آورد. این متخصص جراحی چشم در مورد نحوه عمل آب مروارید، گفت: بعد از تصمیم بیمار به عمل جراحی، آزمایش هایی مانند سونوگرافی بر روی چشم انجام و قدرت لنز درون چشمی نیز محاسبه می شود. وی هشدار داد که در صبح روز عمل جراحی، بیمار باید داروهای عمومی خود بخصوص داروهای ضد فشار خون را با کمی آب میل کند و از شب قبل هم تا صبح روز جراحی چیزی نخورد. وی افزود: جراحی آب مروارید بسته به شرایط بیمار ممکن است به صورت بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام شود و این عمل با بهره گیری از میکروسکوپ و در این روش عدسی کور درون چشم بیمار برداشته شده و لنز مصنوعی در درون چشم کاشته می شود که خود روش های مختلفی دارد.
رضایی گفت: در گذشته برای جراحی آب مروارید یک برش 10 میلیمتری روی کره چشم انجام می شد و سپس عدسی بصورت کامل از چشم خارج می شد اما امروزه با ابداع روش های ˈفیکوامولسفیکاسیونˈ و با بهره گیری از امواج صوت و تنها با یک برش سه میلیمتری، عدسی را در درون چشم خرد و سپس خارج می کنیم.

** لنزها تا آخر عمر در درون چشم باقی می مانند
این متخصص بیماری های چشمی در ادامه اظهار کرد که بعد از برداشتن عدسی، یک لنز درون چشمی پلاستیکی قرار داده می شود و قابلیت ماندن در چشم تا آخر عمر بیمار را دارد و معمولا دید بسیار خوبی برای دور به فرد می دهد اما برای دید نزدیک لازم است از عینک بهره گیری شود. وی گفت: بعد از اتمام عمل جراحی و لنزگذاری، چشم بیمار پانسمان شده و بعد از اندکی استراحت مرخص می شود و معمولا بیمار در روز بعد از جراحی ویزیت می شود اما برای ترمیم بافت برش داده شده نیز شش هفته زمان لازم است که در این مدت بنا به تشخیص پزشک معالج، بیمار تحت مراقبت دارویی قرار می گیرد.

** توصیه های بعد از عمل آب مروارید؛
دکتر رضایی توصیه کرد که بیمارانی که عمل آب مروارید انجام داده اند، از بلند کردن اجسام سنگین و خم شدن های طولانی مدت بپرهیزند و در هفته اول پس از عمل نیز هنگام خواب از محافظ چشمی استفاده کنند. وی گفت: بیماران، پنج تا هفت روز بعد از انجام عمل جراحی آب مروارید می توانند استحمام کنند ضمن اینکه شروع و بازگشت به کار بیماران بسته به نوع شغلی که دارند متفاوت است اما بهتر است یک تا دو هفته بعد از عمل جراحی، بیمار به محیط کار خود باز گردد.

** عوارض جراحی آب مروارید؛
رضایی، عمل آب مروارید و لنزگذاری داخل چشمی را از نظرعلم پزشکی یکی از موفق ترین عمل های جراحی بدن انسان عنوان کرد ولی در عیم حال تاکید کرد که این عمل جراحی نیز ممکن است تبعات وعوارضی مانند آنچه که عنوان می شود، داشته باشد.
الف) خونریزی حین و عفونت پس از عمل جراحی؛
وی در این مورد، گفت: این دو عارضه از عوارض نادر و خطرناکی هستند که همه جراحان از آن واهمه دارند و حتما باید بیمار نیز از آن آگاه شود و در صورت بروز آنها ممکن است دید آنها کمتر یا حتی بطور کلی از بین برود. وی افزود: مصرف آسپرین و سایر رقیق کننده های خون به این عارضه ها دامن می زند بنابراین بهتر است که مدتی قبل از انجام عمل جراحی و با نظر پزشک معالج، مصرف این داروها قطع و یا با داروهای دیگری جایگزین شود. رضایی در مورد عفونت چشم نیز گفت: با رعایت توصیه های بهداشتی در قبل و بعد از عمل آب مروارید می توان احتمال بروز آن را کاهش داد.
ب) گلوکوم یا آب سیاه؛
این چشم پزشک، بروز آب سیاه در بالغین را بعد از انجام عمل آب مروارید نادرعنوان کرد اما هشدار داد که در بچه ها احتمال بروز آن زیاد است بنابراین کودکانی که تحت عمل قرار می گیرند، باید تا آخر عمر تحت معاینه منظم چشمی قرار گیرند.
ج) کدورت کپسول خلفی؛
به گفته دکتر رضایی این پدیده به حالتی گفته می شود که تجمیع رسوب در پشت لنز مصنوعی کار گذاشته شده در درون چشم بیمار که ممکن است باعث کاهش دید وی شود. وی در عین حال به مبتلایان به این عارضه نوید داد که راه حل رفع این مشکل ساده است و با کمک لیزر بلافاصله دید بیمار بهبود می یابد. براساس اعلام مراجع ذیربط، آب مراورید شایع ترین عمل جراحی در حوزه بیماری های چشمی است و بیشتر مبتلایان نیز دارای سن بالای 40 سال هستند و تابش مستقیم آفتاب و قرار گرفتن افراد به مدت طولانی در معرض اشعه آفتاب، گرما، نژاد و ... را عوامل مهم در ابتلای افراد به آب مروارید می باشد. آب مروارید موجب کدر شدن عدسی چشم می شود و مانند پنجره ای که بخار آب آن را تار کرده باشد، آب مروارید نیز باعث تاری دیده می شود.

گورخرماهی یک موجود مدل است که نقش مهمی را در مطالعات بیولوژیک و کشف و طراحی داروهای لازم برای درمان های با پایه سلولی ایفا می کند و می تواند سلول های بنیادی جنینی را ایجاد کند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از بنیان، برای اولین بار محققین توانسته اند که سلول های بنیادی جنینی مشتق از گورخرماهی را برای بیش از دو سال و بدون احتیاج به لایه سلولی فیدر(تغذیه کننده) حفظ کنند. این مطالعه که به وسیله محققین سنگاپوری صورت گرفته است توانسته است علاوه بر حفظ طولانی مدت سلو لهای بنیادی جنینی و کشت آن ها بدون لایه فیدر، استفاده از این سلول ها را ساده تر کرده و بهره برداری از آن ها را افزایش داده است.
این محققین در مقاله ای تحت عنوان جداسازی و کشت بلندمدت رده شبه سلول های بنیادی جنینی بلاستومرهای گورخرماهی تحت شایط فاقد لایه تغذیه کننده(Derivation and Long-Term Culture of an Embryonic Stem Cell-Like Line from Zebrafish Blastomeres Under Feeder-Free Conditio) نشان داده اند که این سلول های بنیادی جنینی مورفولوژی، ویژگی ها و توانایی تمایزی خود را به خوبی حفظ می کنند و سپس بعد از انتقال از طریق خط زایا برای تولید نسل مورد استفاده قرار گیرد. با گذر از این گلوگاه های تکنیکی در این زمینه، این مطالعه می تواند دستکاری های ژنتیکی مولکولی و سلولی جالبی را در مورد گورخرماهی مقدور سازد.

به گزارش"انجمن آرپی, لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از بنیان، شاید اولین موفقیت محققین در زمینه سلول های بنیادی کشف سلول های بنیادی مزانشیمی در چندین دهه قبل بود. این سلول ها در مغز استخوان وجود دارند و می توانند به انواع سلول ها مانند استخوان، چربی و بافت ماهیچه تبدیل شوند. از این سلول ها در مطالعات بالینی متعددی استفاده شده است. ولی متاسفانه، نتایج این مطالعات مقداری جای تامل دارد. یکی از این مشکلات عدم چسبندگی این سلول ها برای مدت زمان کافی است و در نتیجه بیمار نمی تواند از مزایای طولانی مدت آن بهره مند شود. اما مطالعه صورت گرفته به وسیله محققین دانشگاه هاروارد نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی همراه با سلول های شکل دهنده عروق خونی که به طور طبیعی در جریان خون یافت می شوند می تواند نتایج را بهبود ببخشد.
پیوند همزمان این سلول ها با هم می تواند بقای سلول های بنیادی مزانشیمی را در موش و بعد از پیوند افزایش دهد. در نتیجه این افزایش زمان بقا، به این سلول ها پتانسیل ترمیمی بیشتری می دهد و این سلول ها می تواند بافت استخوانی و چربی جدیدی را بسازند. در بدن این سلول ها در نزدیک مویرگ ها جای می گیرند و سیگنال هایی را از آن ها دریافت می کنند و زمانی که ما این سلول ها را به منظور کشت در شرایط آزمایشگاهی جدا سازی می کنیم، در واقع این ارتباط را از بین می بریم. اما چون ما راه تغذیه این سلول ها را یاد گرفته ایم این سلول ها در محیط کشت بقا پیدا می کنند. اما زمانی که این سلول ها به بدن پیوند می شوند مدت زمانی طول می کشد که این سلول ها به نزدیکی مویرگ ها برسند و بتوانند تغذیه شوند. در نتیجه پیوند همزمان این سلول ها با سلول های شکل دهنده عروق خونی می تواند در همان شروع پیوند تفاوت های مهمی را در بهبود ایجاد کند.

رئیس پژوهشگاه رویان وابسته به جهاد دانشگاهی از آغاز تحقیقات درمان بیماری های شبکیه چشم با استفاده از سلول های بنیادی با تلاش محققان این پژوهشگاه خبر داد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از ایسنا؛ دکتر حمید گورابی در حاشیه بازدید دکتر هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از پژوهشگاه رویان با تاکید بر اینکه به کارهای پژوهشی قبلی خود عمق بیشتری می‌بخشیم، تصریح کرد: به عنوان نمونه در کارآزمایی‌های بالینی تلاش می‌کنیم در گام های اول اغلب به ایمن بودن سلول‌ها و در مراحل بعدی به اثربخشی سلول‌ها توجه کنیم و چنین کارآزمایی‌های بالینی در زمینه‌های مختلف در حال انجام است.
وی افزود: هر یک از کارآزمایی‌های مربوطه که به نتیجه برسد پس از طی مراحل مورد نظر وزارت بهداشت به خدمات ‌دهی خواهد رسید. گورابی همچنین درباره اقدامات صورت گرفته در زمینه سلول‌های بنیادی در پژوهشگاه رویان به گزارش ارائه شده به وزیر بهداشت درباره درمان بیمار‌ی‌های چشم اشاره کرد و گفت: تحقیقاتی در حال انجام است که در آینده می‌تواند در درمان بیماری‌های شبکیه‌ نقش داشته باشد. رییس پژوهشگاه رویان افزود: البته در سطح دنیا کارآزمایی‌های بالینی در درمان اختلالات شبکیه چشم با سلول‌های بنیادی جنینی در حال انجام است که در این زمینه فعالیت هایی نیز در پژوهشگاه رویان طراحی شده است. وی ادامه داد : همچنین تحقیقاتی درباره درمان بیماری‌های چشم به شیوه ژن درمانی در حال انجام است.

*درمان نابینایی امکان پذیر شد*

این ساختار سه بعدی نخستین گام به سوی احیای بینایی در افراد نابیناست. دانش پژوهان برای خلق بافت پیچیده شبکیه در ظروف آزمایشگاهی، فرایندهایی که در رحم مادر روی می دهد را نسخه برداری کردند. شبکیه، لایه ای از سلول های حساس به نور و نورون ها در عقب چشم است که سیگنال های نوری را به پیام های عصبی تبدیل و به مغز ارسال می کند. دکتر "والریا کانتو سولر" از دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز گفت: اساسا یک شبکیه مینیاتوری انسانی را در ظرف آزمایشگاهی تولید کرده ایم که نه تنها، ساختار معماری شبکیه دارد بلکه توانایی حس کردن نور را نیز از خود نشان می دهد.
این تحقیقات می تواند به مطالعات نجات بینایی کمک کرده و در نهایت به فناوری هایی منجر شود که دید را در بیماران مبتلا به بیماری های شبکیه ای احیا کند. این آزمایش با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی انجام شده است که سلول های بالغی هستند که به طور ژنتیکی دوباره به وضعیت جنینی درآمده اند. سلول های پرتوان القایی مانند سلول های جنینی قابلیت تبدیل شدن به هر نوع بافتی را در بدن دارند. دانشمندان این سلول ها را به گونه ای رشد دادند که به سلول های پیش ماده شبکیه و سپس به ساختارهای سه بعدی تبدیل شوند. کانتوسولر گفت: می دانیم که اگر بخواهیم ویژگی های عملیاتی شبکیه را تولید کنیم، داشتن ساختار سلولی سه بعدی ضروری است.

محققان مؤسسه فناوری ماساچوست موفق شدند با استفاده از ترکیب نانو ذرات و RNA، ژن های عامل بروز برخی بیماری ها نظیر سرطان را مسدودکنند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از ایرنا، RNAi روشی است که می توان با آن ژن های ویژه ای را درون سلول زنده خاموش کرد، بنابراین ابزار مناسبی است برای درمان برخی بیماری هایی که منشاء ژنتیکی دارند. از سویی، وارد کردن RNA به محل مناسب، کاری چالش برانگیز است که پیش از این محققان موفق شده بودند تا با استفاده از نانوذرات، این RNAها را وارد سلول های کبد بیمار کنند.
به تازگی مقاله ای در نشریه Nature Nanotechnology منتشر شده است که در آن محققان مؤسسه فناوری ماساچوست موفق به وارد کردن RNAi به درون بافت های غیرکبدی شدند. این گروه تحقیقاتی با استفاده از نانوذرات موفق شدند نانوذرات کوتاه موسوم به siRNA را درون سلول های اندوتلیال (سلول های اندوتلیال: یک لایه سلولی که در سطح بیرونی رگ های خونی و لنفاوی قرار دارند-مترجم) رهاسازی کنند. این سلول ها روی سطح بسیاری از اندام های داخلی بدن قرار دارند. بنابراین می توان از این روش برای درمان بسیاری از بیماری ها نظیر سرطان استفاده کرد.
دانیل اندرسون می گوید: «اخیرا نتایج جالب توجهی از تحقیقات مربوط به رهاسازی در کبد به دست آمده است، اما برای این که بتوانیم از پتانسیل های RNAi در بخش درمان استفاده کنیم، باید امکان رساندن RNAi به تمام بخش های بدن فراهم کنیم. RNAi یک فرآیند طبیعی است که در سال 1998 کشف شد. این فرآیند این امکان را برای سلول ها فراهم می کند که بتوانند بیان ژن را کنترل کنند. معمولاً اطلاعات ژنتیکی از هسته به ریبوزوم به وسیله DNA منتقل می شود تا پروتئین های مورد نظر تولید شوند. رشته های کوتاه RNA که به siRNA شهرت دارند به RNA پیام رسان متصل شده و مانع از رسیدن آن ها به ریبوزوم می شوند.
آندرسون و لانگر پیش از این نانوذراتی تولید کرده بودند که می تواند siRNA را به درون سلول های کبد منتقل کند. آنها برای این کار سطح اسید نوکلئیک را با ترکیبات چربی موسوم به لیپیدوید پوشش دادند. سلول های کبدی این ذرات را به دام می اندازند، دلیل این امر آن است که این ذرات شباهت زیادی به قطرات چربی دارند که بعد از خوردن غذای چرب در خون جریان پیدا می کنند. این گروه تحقیقاتی 2400 نوع ذره مختلف تولید کرده اند و روی سلول های سرطانی آزمایش کردند تا مشخص کنند که کدامیک قادر به خاموش کردن ژن هستند. محققان این پروژه در نهایت موفق شدند با یک بار تزریق و رهاسازی هم زمان چند RNA مختلف، 5 ژن را مسدود کنند.

یک متخصص علوم اعصاب سلول های بنیادی پیاز بویایی و تومور مغزی را منابع جدید سلولی برای پیوند به بیماران عنوان کرد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از بنیان، دکتر محمدرضا حاجی قاسم، متخصص علوم اعصاب و دکترای سلولی و مولکولی از کانادا اظهار داشت: تحقیقات در زمینه استفاده از دو منشا سلول های بنیادی عصبی و سلول هایی که از پیاز بویایی (OEC) به دست می آید در حال انجام است. وی افزود: درحال حاضر درمان دو بیماری، هدف سلول درمانی سلول های به دست آمده از دو منشا ذکر شده هستند. بیماری پارکینسون و بیماری تومور مغزی بیماری های مورد هدف هستند. دکتر حاجی قاسم درباره فرآیند کار توضیح داد: ابتدا باید ژن را در محیط آزمایشگاه به سلول ها منتقل کنیم و سپس سلول ها را تمایز دهیم. پس از آن باید بررسی گردد که آیا سلول های به دست آمده به تومورهای مغزی حمله ور می شوند یا خیر. بعد از آن تحقیقات به مرحله حیوانات خواهد رسید و روی حیوانات آزمایش می شود و اگر نتایج مثبت بود به مرحله بالین می رسد.
این متخصص علوم اعصاب در پاسخ به این سوال که سلول های پیاز بویایی و تومور مغزی از چه منبعی به دست می آید، گفت: منبع هر دو خود انسان است. هرچند برای به دست آوردن این منابع مشکلات زیادی از جمله فراهم کردن تجهیزات مورد نیاز داشته ایم اما توانسته ایم این کار تحقیقاتی را شروع کنیم. برای به دست آوردن سلول های بنیادی پیاز بویایی همکاری ای با بخش گوش و حلق و بینی داشته ایم و از بیوپسی بیمارانی که به این بخش مراجعه می کردند استفاده می کردیم. برای به دست آوردن سلول های بنیادی تومور مغزی، با همکاری بخش تومور، از تومورهای برداشته شده بیماران استفاده می کنیم. دکتر حاجی قاسم با تاکید بر اینکه نتایج هنوز مشخص نیست و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد گفت: همیشه یک طرف تحقیقات روشن و طرف دیگر تاریک است اما اگر خوش شانس باشیم در خصوص سلول درمانی تومور تا پایان امسال به نتیجه خواهیم رسید.
وی افزود: هم اکنون در مرحله تحقیقات آزمایشگاهی به سر می بریم اما اگر مطالعات اولیه و حامل ژنی که قصد انتقال آن را دهیم با موفقیت انجام شود سال آینده روی داوطلبان تست انجام خواهیم داد. وی در پایان گفت: این تحقیقات در مرکز ضایعات مغزی و نخاعی بیمارستان امام خمینی(ره) در حال انجام است و تا کنون در هیچ نقطه ای از دنیا انجام نشده است. البته ممکن است کشورهای دیگر هم در حال انجام باشند اما منتشر نشده باشد.

به گزارش"انجمن آرپی, لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از بنیان، براساس آخرین مقالات منتشر شده، در آمریکا 1 نفر از 217 نفر در طول زندگیش به دلیل ابتلا به یکی از 80 نوع بیماری که با سلول های بنیادی مغز استخوان و یا خون بندناف قابل درمان است، به پیوند نیاز پیدا می کند. خون بند ناف حاوی سلول های بنیادی است که می تواند برای نجات جان انسان ها مورد استفاده قرار گیرد. براساس آخرین مقالات منتشر شده، در آمریکا 1 نفر از 217 نفر در طول زندگیش به دلیل ابتلا به یکی از 80 نوع بیماری که با سلول های بنیادی مغز استخوان و یا خون بندناف قابل درمان است، به پیوند نیاز پیدا می کند.
بیمارانی که احتیاج به پیوند سلول های بنیادی دارند می توانند این سلول ها را از یکی از سه منبع مغز استخوان، خون در گردش و خون بند ناف به دست آورند.
دو منبع اول در بالغین سالم وجود دارد اما خون بند ناف را فقط می توان در زمان تولد به دست آورد و ذخیره نمود. پیوند سلول های بنیادی خون بند ناف به بیماران در بدن فرد مریض در مقایسه با دو منبع دیگر سازش پذیری بیشتری وجود دارد.
با توجه به اینکه در سراسر جهان بیماران از اقلیت ها و نژادهای مختلفی هستند و از سوی دیگر یافتن یک دهنده مناسب سلول های بنیادی کار سختی است، بنابراین تنوع و تعدد بالای ذخیره سازی و اهداکنندگان سلو لهای بنیادی خون بندناف می تواند منجر به غنی سازی بانک های سلولی و نجات جان تعدادبیشتری از بیماران شود.

*پیوند سلول های بنیادی شانس ادامه زندگی را بالا برده است
آمار نشان می دهد در جامعه آمریکا تا سن 70 سالگی از هر 217 نفر یک نفر مورد سلول درمانی با استفاده از سلول های خون بند ناف قرار می گیرد.
همچنین عنوان شده است که خون بندناف برای درمان کودکانی که دچار اختلالات عصبی مانند فلج مغزی هستند اثبات شده است. براساس آخرین مقالات منتشر شده، خون بندناف یک روش درمانی موثر برای درمان فلج مغزی است و 1 نفر از 303 کودک 8 ساله آمریکایی دچار فلج مغزی است. از طرف دیگر آمار نشان می دهد که کودکان این شانس را دارند که سلول های بنیادی خون بند ناف را از دو منبع به دست آورند، این سلول ها یا از خود فرد به دست آمده(اوتولوگ) یا از خون بند ناف فرد دیگری(آلوژنیک) تامین می شود.

*احتمال نیاز به پیوند سلول های بنیادی چقدر است؟
آمار نشان می دهد که از هر 5000 کودک یک نفر تا سن 20 سالگی مورد سلول درمانی استاندارد با سلول های اوتولوگ قرار می گیرد. از طرف دیگر به دلیل شیوع بیماری ها و اختلالات مختلفی مانند از دست رفتن شنوایی(یک نفر از هشت نفر در افراد 6تا 19 ساله)، اوتیسم(یک کودک از 68 نفر)، شیوع فلج مغزی(یک نفر از 300 نفر افراد بین پنج تا 10 سال در آمریکا)، فلج مغزی(یک نفر از 45 کودک نابالغ) و دیابت نوع یک(7/1 نفر از 1000نفر تا سن 19 سالگی) از پیوند سلول های بنیادی خون بند ناف در مطالعات بالینی استفاده کرده اند.
هم چنین آمار نشان می دهدکه در جامعه آمریکا شانس این که افراد تا سن 20 سالگی پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک را دریافت کنند یک نفر از هر 2500 نفر است. در هند از هر 2000کودک، یک نفر به دلیل تالاسمی مورد سلول درمانی با سلول های بنیادی خون بند ناف آلوژنیک قرار می گیرد. در کشورهای دیگر نیز مطالعات بالینی با استفاده از این سلو لهای بنیادی آلوژنیک صورت گرفته است: در کره جنوبی از هر 500 کودک مبتلا به فلج مغزی یک نفر مورد سلول درمانی آلوژنیک قرار گرفته است. در چین این آمار برای دیابت نوع یک، 7/1 نفر از هر 1000نفر بوده است(از تولد تا 19 سالگی). علاوه براین آمار نشان می دهد که در کره جنوبی استفاده از این سلول ها برای درمان غضروف زانو در بزرگسالان مورد تصویب قرار گرفته است اما در آمریکا استفاده از این سلول ها در این مورد، در مرحله مطالعات بالینی است.

*نیاز کشور به بانک سلول های بنیادی خون بندناف
براساس آخرین آمار ، درحال حاضر 158 بانک عمومی در 36 کشور دنیا مشغول به کار هستند. همچنین با تلاش ویژه کشورها برای غنی سازی ذخایر سلولی خود، 176 بانک خصوصی خون بندناف در 51 کشور ایجاد شده که به 37 کشور دیگر هم خدمات رسانی دارند.
میزان نمونه ذخیره شده در بانک های خصوصی 3 میلیون و 66هزار نمونه است که این تعداد حدودا 5 برابر ذخایر بانک عمومی است. در بانک های عمومی خون بندناف در جهان 646 هزار نمونه تا کنون ذخیره شده است.

محققان آمریکایی در آستانه دستیابی به درمانی برای نابینایی، موفق به رشد مجدد قرنیه از سلولهای بنیادی در آزمایشگاه شده‌اند. به گزارش"انجمن آرپی, لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل از ایسنا، دانشمندان درمانگاه گوش و چشم ماساچوست در آمریکا بر این باورند که این دستاورد می‌تواند امید تازه‌ای برای قربانیان سوختگی، کسانی که در حملات شیمیایی آسیب دیده‌اند و مبتلایان به بیماریهای چشمی باشد. آنها همچنین اظهار امیدواری کرده‌اند که این روش می‌تواند به معکوس کردن یک عاملی عمده نابینایی کمک کند. یک دستاورد بزرگ در تحقیقات سلولهای بنیادی به محققان اجازه داد تا اولین بافت شناخته شده را از سلولهای بنیادی بالغ پرورش دهند. آنها سپس این سلولهای بنیادی احیاکننده را در موشها پیوند زده و قرنیه‌ای با عملکرد کامل بوجود بیاورند. محققان روشی را برای ارتقاء رشد مجدد بافت قرنیه انسان برای بازیابی بینایی با استفاده از مولکولی موسوم به ABCB5 را شناسایی کردند که به عنوان نشانگری برای سلولهای بنیادی لیمبوس عمل می‌کند.
این پژوهش که در مجله نیچر منتشر شده، همچنین یکی از اولین نمونه‌های شناخته‌شده تولید بافت از سلولهای بنیادی بالغ انسانی است. سلولهای بنیادی لیمبوس در لیمبوس وجود داشته و به حفظ و بازسازی بافت قرنیه کمک می‌کنند. از بین رفتن این سلولها در اثر آسیب یا بیماری یکی از عمده‌ترین عوامل نابینایی است. پیش از این از پیوند بافت یا سلول برای کمک به بازسازی قرنیه استفاده می‌شد. اما تاکنون دانشمندان نمی‌دانستند سلولهای بنیادی لیمبوس واقعی در بافتهای پیوندی وجود داشتند و نتایج را غیرسازگار می‌کردند. آنها در پژوهش جدید خود توانستند از پادتنهای تشخیص‌دهنده ABCB5 برای تعیین سلولهای بنیادی در بافت مرده اهداکنندگان انسانی و بهره‌برداری از آنها برای رشد مجدد قرنیه کابردی و به لحاظ آناتومیکی صحیح در موشها استفاده کنند.

پیوندهای مغز استخوان که جان هزاران بیمار را سالانه نجات می دهند، تا چندین ماه بعد از پیوند شدیدا به عفونت های ویروسی آسیب پذیر هستند تا این که سیستم ایمنی جدید آن ها را مورد حمله قرار دهد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگارت در ایران" به نقل ازmedicalxpress، محققین موفق شده اند راهی را برای حفاظت از فرد طی این دوره زمانی خطرناک ایجاد کنند که شامل تزریق سلول هایی است که طراحی شده اند که پنج نوع ویروس مختلف را با هم از بین ببرند. این عفونت های ویروسی مشکل بزرگی هستند و غلبه بر آن ها احتیاج به راه های مطمئنی دارد و محققین توانسته اند که راه آسانی را برای تولید سلول های T طراحی شده و دلخواه برای مبارزه با این عفونت های ویروسی ایجاد کنند.
در حالت طبیعی افراد دارای سلول های Tهستند که در سراسر بدن می گردند و با ویروس ها مبارزه می کنند. اما افرادی که در آن ها سیستم ایمنی سرکوب شده است مانند آن هایی که پیوندهای مغز استخوان را دریافت می کنند فاقد این سیستم دفاعی طبیعی هستند. در افرادی که پیوند سلول های بنیادی مغز استخوان را دریافت می کنند چیزی حدود 4ماه تا یک سال طول می کشد که سلول های ایمنی جدید در فرد گیرنده تولید شوند. پیش از این بیماران سریعا بعد از پیوند بیمار می شدند ولی اینک از داروهای ضد ویروسی استفاده می شود که دارای عوارض جانبی هستند. در این مطالعه محققین راه حل دیگری را پیشنهاد می کنند: آن ها سلول های T مبارزه کننده با ویروس مشخصی را از مغز استخوان فرد اهدا کننده می گیرند و فریز می کنند و در زمانی که فرد گیرنده بیمار شد از آن استفاده می کنند. سال ها مطالعه نشان می دهد که این راه حل جواب می دهد اما عملی کردن و عمومی کردن آن برای درمان بسیار مشکل است.
در این مطالعه محققین گزارش کرده اند که سلول های T خاص ویروس که آن ها ایجاد کرده اند می توانند پنج ویروسی را که پیوندهای سلولی بیماران را با خطر مواجه می کنند هدف قرار دهند. این ویروس ها شامل Epstein-Barr virus، آدنوویروس­ها، سیتومگالوویروس ها، BKویروس ها و هرپس ویروس های انسانی می باشند. این محققین دریافتند ک این سلول های T به خوبی این ویروس های خاص را مورد شناسایی و هدف قرار می دهند و تولید شمار زیادی سلول می کنند. تولید و فریز کردن این سلول های T فقط 10 روز طول می کشد. برای مشاهده میزان کارآمدی این سلول های T، محققین 11 بیمار را تیمار کردند. در این بین هشت نفر از آن ها دارای عفونت ویروسی شدید بودند و سلول درمانی در مورد این افراد تا 90درصد موثر نشان داد و تقریبا همه ویروس را از خون بیماران حذف کرد.